Plato's grot - zoek- en reddingsteam ronde button 5,7 cm

De Allegory van de grot, Plato's Cave, is een aantijging van de Griekse filosoof Plato in zijn werkrepubliek (514a-520a) om "het effect van het onderwijs (de 'Κύπρος de ιδία') en het gebrek daaraan op onze natuur te vergelijken". Het is geschreven als een dialoog tussen de broer van Plato, Glaucon, en zijn mentor Socrates, die door laatstgenoemde wordt genoemd. De bewering wordt gepresenteerd na de analogie van de zon (508b-509c) en de analogie van de verdeelde lijn (509d-511e). In de aanklacht beschrijft SOCRATES een groep mensen die al hun hele leven aan de muur van een grot geketend zijn, terwijl ze een lege muur onder ogen zien. De mensen kijken naar schaduwen geprojecteerd op de muur van voorwerpen die voor een vuur achter hen passeren en geven namen aan deze schaduwen. De schaduwen zijn de realiteit van de gevangenen, maar zijn geen accurate voorstellingen van de echte wereld. Drie hogere niveaus bestaan: de natuurwetenschappen, de wiskunde, de meetkunde en de aftrekbare logica, en de theorie van de vormen. Socrates legt uit hoe de filosoof is als een gevangene die uit de grot wordt bevrijd en begrijpt dat de schaduwen op de muur eigenlijk helemaal niet bestaan. Een filosoof wil de hogere niveaus van de realiteit begrijpen en waarnemen. De andere bewoners van de grot willen echter niet eens hun gevangenis verlaten, omdat ze geen beter leven kennen.