[110] Japanse kalligrafie - Karate-do Naambordje

Introductie van het Japanse collectie voor kalligrafie door C.7 Design Studio, waarbij digitale schilderijen van moderne en historische kalligrafie-meesterwerken worden getoond, oorspronkelijk geproduceerd door verschillende meesters van verleden en cadeau. Hier vindt u volledig aanpasbare producten met Karate-do (空 手) Japanse Kanji-kalligrafie. Karate (空 手) is een krijgskunst die ontwikkeld is op de Ryukyu-eilanden in wat nu Okinawa, Japan is. Het ontwikkelde zich vanuit de inheemse vechtkunst van de Ryukyu-eilanden (de 手) genoemd, letterlijk "hand"; tii in Okinawan) onder invloed van de Chinese vechtkunst, met name die van de Fujian White Crane. Karate is een opvallende kunst die gebruik maakt van ponsen, schoppen, kniestappen, elleboogstakingen en open handtechnieken zoals meshanden, speerhanden en palmhielkappen. In sommige stijlen, worden de het graven, werpt, gewrichtsloten, beperkingen, en vitale puntstakingen ook onderwezen. Een karaatarts wordt een karateka genoemd (空 手 家). Karate ontwikkelde zich in het Koninkrijk Ryukyu. Het werd in het begin van de 20e eeuw naar het Japanse vasteland gebracht in een tijd van culturele uitwisselingen tussen de Japanners en de Ryukyuanen. Het werd systematisch onderwezen in Japan na het Taisho-tijdperk. In 1922 nodigde het Japanse ministerie van Onderwijs Gichin Funakoshi uit naar Tokio om een karate demonstratie te geven. In 1924 richtte de Universiteit van Keio de eerste academische karaatclub in Japan op en in 1932 hadden grote Japanse universiteiten karaatclubs. In dit tijdperk van escalerend Japans militarisme werd de naam veranderd van 唐 手 ("Chinese hand" of "Tang hand") in 空 手 ("lege hand") - beide uitgesproken karaat - om aan te geven dat de Japanners de gevechtsvorm in Japanse stijl wilden ontwikkelen. Na de Tweede Wereldoorlog werd Okinawa een belangrijke militaire locatie van de Verenigde Staten en werd karate populair onder militairen die daar gestationeerd waren. De vechtkunstenfilms uit de jaren '60 en '70 hebben de populariteit van vechtsporten over de hele wereld sterk doen toenemen. In het Engels begon het woord karate op een generische manier te worden gebruikt om te verwijzen naar alle opvallende oosterse kunsten. Shigeru Egami, Chief Instructor voor Shotokan Dojo, was van mening dat "de meeste volgelingen van karaat in overzeese landen karaat alleen voor hun gevechten nastreven... Films en televisie ... schilderen karaat als een mysterieuze manier van vechten die dood of letsel kan veroorzaken met één klap ... het massamedia cadeau een pseudokunst ver van het echte ding." Shoshin Nagamine zei: "Karate kan worden beschouwd als het conflict binnen zichzelf of als een levenslange marathon die alleen kan worden gewonnen door zelfdiscipline, harde training en eigen creatieve inspanningen." In 2009 kreeg karate bij de 121e stemming in het Internationaal Olympisch Comité niet de vereiste tweederdemeerderheid om een Olympische sport te worden. Karate werd in overweging genomen voor de Olympische Spelen van 2020, maar op een bijeenkomst van het uitvoerend comité van de IOC, die op 29 mei 2013 in Rusland plaatsvond, werd besloten dat karate (samen met wushu en diverse andere niet-huwelijkse kunsten) niet in 2020 in aanmerking zou worden genomen tijdens de 125e zitting van de IOC in Buenos Aires, Argentinië, in september 2013. Web Japan (gesponsord door het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken) beweert dat er wereldwijd 50 miljoen karaatbeoefenaars zijn, terwijl de World Karate Federation beweert dat er wereldwijd 100 miljoen beoefenaars zijn.