1480 Woodcut Wereldkaart Weefpapier Tissuepapier

De wereldkaart van Hanns Rust was een apart gepubliceerde kaart, die rond 1480 werd gepubliceerd. De kaart is oost aan de top en shows de vier grootste rivieren van de wereld (Ganges, Phison, Indus en de Nijl) die vanaf het Paradijs aan de top van de kaart stromen. Jeruzalem staat in het centrum. Europa, Azië en Afrika worden genoemd voor Noah's drie zonen-Ham, Shem en Japeth-met de kaart die door twaalf klassieke windhoofden wordt gerijpt. Net als andere houtblokkaarten van deze periode, maakt de kaart gebruik van cirkelvormige symbolen met kastelen en gebouwen. Langdurig aan de grens, wat eigenlijk een wereldoceaan is die de continenten belt, zijn eilanden (inclusief Engeland), rotsen en schepen. Deze ring vertegenwoordigt de rand van de bekende wereld en is bevolkt met monsters en vreemde scènes. Onder de kaart is een kleiner T-O-model van de wereld (rechtsonder) dat de tripartiete verdeling van stad, land en zee vertegenwoordigt. In de laag-linkerzijde is een model van de vier elementen (lucht, water, vuur, en aarde). Het was bedoeld voor algemeen gebruik, zoals het is geschreven in het Duits, het Duits, het eerste plattegrond dat in een taal met een ringloop wordt afgedrukt. De vertaling van de titel is indrukwekkend. Het luidt: "Dit is de mappa mundi van alle land en koninkrijken die er zijn in de hele wereld." De kaart van Rust is in de traditie van de mappa mundi, wereldkaarten die Biblicale geografie combineerden met de ervaringen van reizigers en die een bredere verandering in de Europese karteringpraktijken betekenen. Adam en Eva zijn in het Paradijs, dat altijd bovenaan stond, of in het Verre Oosten, van deze ronde kaarten. De middeleeuwse T-O-projecties portretteren Azië meestal bovenaan de wereld, waarbij Europa en Afrika de onderste helft verdelen. De rivieren kruisen met de Middellandse Zee, die Jeruzalem in het geografisch centrum van de wereld heeft geplaatst. De Heilige Stad kan duidelijk in het midden van deze kaart worden gezien. In de late middeleeuwse periode, namen de kaartenmakers meer en meer seculiere details in hun projecties op. Deze complexere, maar nog steeds religieus georiënteerde manuscripten zijn de beroemde mappa mundi die eerder werden genoemd. Het beroemdste voorbeeld hiervan is de kathedraal van Hereford. Ondanks de details van de echte plaatsen, zijn de mappa mundi meer beangstigend dan geografisch, bedoeld om de lezer in een spiritueel en politiek systeem te lokaliseren dan in een fysieke ruimte. Dit geldt in dit voorbeeld, aangezien Vlaanderen op deze kaart in het Middellandse-Zeegebied ligt, niet op het Europese vasteland, en Rome ten oosten van zowel Venetië als Griekenland ligt. Deze kaart werd vlak voor het begin van een periode van toenemend bewustzijn van de kaart afgedrukt, dat wil zeggen een toename van de kennis en het gebruik van kaarten in alledaagse situaties door een groter deel van de bevolking. De toename van het bewustzijn van de kaart ontwikkelde zich tussen ruwweg 1450 en 1750 om verschillende redenen. Ten eerste heeft de culturele beweging van de Renaissance de belangstelling voor de wereld in het algemeen aangemoedigd, zoals blijkt uit de vogue voor uitgebreide gedrukte geografische tomaten vol beschrijvingen en steeds meer kaarten. Scholars legden meer nadruk op de observatie uit de eerste hand en begonnen bepaalde middeleeuwse autoriteiten in twijfel te trekken in het licht van de herontdekking van oude teksten. Voor kaartenmakerij en aardrijkskunde zou de belangrijkste van deze oude volumes Ptolemy's Geographia zijn, die voor het eerst met kaarten in 1477 werd gedrukt. Ptolemy's herontdekking wijst op een andere ontwikkeling, de drukpers. Hoewel de eigenschapskaarten populair bleven als elitabricaten, zouden massakaarten voor het eerst een breder publiek kunnen bereiken, zoals deze kaart laat zien. Deze ontwikkelingen hebben geleid tot een afwijking van de afhankelijkheid van de studiebeurzen van de late middeleeuwse periode, en tot het besef dat de wereld als vroege moderne Europeanen wist dat het niet meer past in de vorm die wordt vastgelegd door middeleeuwse wetenschappers en religieuze deskundigen.