1796 Mannert Map of North and South America Kussen

Een uiterst schaarse kaart uit 1796 van Noord- en Zuid-Amerika door C. Mannert. De Amerikanen worden kort na de sluiting van de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog in 1783 genoemd. Het geheel is gekleurd volgens politieke conventies, met Britse gecontroleerde gebieden in het rood, Spaanse dominions in het geel, Frans in het groen, en de opkomende Verenigde Staten in het blauw-groen. Bergen en andere topografische kenmerken worden gerenderd door hachure, waardoor Mannert's kaart van 1796 een van de eerste is die deze afbeeldingsconventie gebruikt. Mannert besteedde in de loop der tijd veel aandacht aan de naamgeving van diverse Amerikaanse Indische naties, waaronder de Sioux, Otter, Sack, Creek (Crik), Miami, Paduca, Arkansas en andere. Cartografisch Mannert verwijst naar het werk van Aaron Arrowsmith dat in hetzelfde jaar werd gepubliceerd, hoewel het verre van een kopie is met talrijke verfijningen en verbeteringen in bewijs. Mannert erkent de Verenigde Staten ten oosten van de Mississippi, ten zuiden van de Grote Meren en ten noorden van Florida. Geen van de oorspronkelijke staten wordt geïdentificeerd, maar de regio's Carolina, Georgia en Kentuke worden wel genoemd. Het meest interessante element van deze kaart is de behandeling van de westerne delen van Noord-Amerika. In het uiterste westen zijn de ontdekkingen van Kapitein Cook zichtbaar in de goed gedefinieerde kustlijnen in het noorden van Alaska. Hier is de Bering Straat omgedoopt tot Cook's Straße. Drakes Harbour, de mysterieuze locatie waar Sir Frances Drake zijn schepen herstelde (en New Albion voor Engeland) op zijn historische omtrek, is hier geïdentificeerd met de San Francisco Bay. Verder wordt de cartografie in het binnenland steeds vager en verschijnen er overal plaatsen als Teguayo, Quivara en Cenis (alle overblijfselen van de vroege intrede in deze regio door de soort Coronado en de Soto). Teguayo, een semi-mythisch rijk van goud en rijkdom dat door de onnoemelijke Spaanse teller en gouverneur van New Mexico Pansilo de Navarez wordt voorgesteld, is verbonden aan een embryonaal Great Salt Lake - ongetwijfeld ontleend aan en aangepast aan de tijdschriften van Escalante. Verder noordwaarts, in de buurt van de Amerikaanse grens met Canada, verschijnt er nog een meer - deze veel groter en gelabeld Zie. Dit ongebruikelijke waterlichaam is waarschijnlijk een overblijfsel van het mythische Zee van het Westen, een speculatief meer voorgesteld door 18e-eeuwse Franse theoretische cartografen. Verder noord kunnen we nog steeds sporen zien van de verkennende werkzaamheden van MacKenzie en Hearne, beide bonthandelaren wier overlandtrektocht in het noordwesten van Canada langs de MacKenzie en de Coppermine Rivers, uiteindelijk een einde maakten aan de speculatie over een rivier die via de Hudson Bay naar de Stille Oceaan stroomt. Aan het andere uiteinde van deze kaart lijkt Zuid-Amerika goed in kaart te worden gebracht met veel details in het binnenland. Hoewel deze cartografie gebaseerd is op missionaire rapporten en karteringsconventies die dateren van de tijd van de Conquistadores, is ze in het beste geval speculatief. In tegenstelling tot Noord-Amerika werd een groot deel van de Zuid-Amerikaanse kustlijn vroeg in kaart gebracht in de geschiedenis van de Amerikaanse verkenning. Het interieur was echter vaag en verwarrend voor cartografen die moeite hadden om de complexiteit van het in kaart brengen van de ondoordringbare regenwouden op het continent, grote overstromingsvlakten en grote wikkelsystemen te omarmen. Desondanks zijn er veel verwarringen die op eerdere (en later zelfs) kaarten verschijnen, half gecorrigeerd. Zowel het Parima-meer (ten zuiden van Guyana) als de Laguna de Xarayes (aan de noordelijke uiteinden van de Paraguay-rivier) zijn aanzienlijk kleiner geworden. Dit waren uiterwaarden, de Parima en de Pantanal, die tijdens hun jaarlijkse overstroming ten onrechte voor meren werden gebruikt en die beide in verband werden gebracht met legenden van El Dorado. Alle tekst is in het Duits. Bereid op een schaal van 1:20.000.000. Opgesteld door Conrad Mannert voor de publicatie door de firma Nurenburg van Adam Gottlieb Schneider en Weigel. Dit afbeelding (of ander media dossier) is in het openbare domein omdat zijn auteursrecht is verlopen. Dit geldt voor Australië, de Europese Unie en de landen met een auteursrecht van de auteur plus 70 jaar.