Alle werelden vormen een podium ronde button 5,7 cm

Het Wereldbol theater was een theater in Londen geassocieerd met William Shakespeare. Het werd in 1599 gebouwd door het speelbedrijf Shakespeare, de Mannen van Lord Chamberlain, en op 29 juni 1613 door brand verwoest.[3] Een tweede Wereldbol Theater werd in juni 1614 op dezelfde locatie gebouwd en in 1642 gesloten.[4] Een moderne reconstructie van het Wereldbol, genaamd "Shakespeare Het Wereldbol van de peera", dat in 1997 werd geopend op ongeveer 230 meter (750 voet) van de plaats van het oorspronkelijke theater Onderzoek van oude vastgoedgegevens heeft uitgewezen dat het terrein dat door het Wereldbol wordt bezet zich uitstrekt van de westkant van de hedendaagse Southwark Bridge Road naar het oosten tot Porter Street en van Park Street naar het zuiden tot aan de achterkant van Gatehouse [1] De precieze locatie van het gebouw bleef echter onbekend totdat in 1989 een klein deel van de funderingen, waaronder één originele pier, onder de parkeerplaats aan de achterkant van Anchor Terrace op Park Street werd ontdekt.[6] De vorm van de funderingen wordt nu aan de oppervlakte gerepliceerd.[7] Aangezien het merendeel van de funderingen onder 67-70 Anchor Terrace ligt. ,[8] een op de lijst geplaatst gebouw, zijn geen verdere uitgravingen toegestaan. Het Wereldbol was eigendom van actoren die ook aandeelhouder waren in de Mannen van Lord Chamberlain. Twee van de zes aandeelhouders van het Wereldbol, Richard Burbage en zijn broer Cuthbert Burbage, bezaten twee aandelen in het geheel, ofwel elk 25%; de andere vier mannen, Shakespeare, John Heminges, Augustine Phillips en Thomas Pope, bezaten één aandeel, ofwel 12,5%. (Oorspronkelijk was William Kempe bedoeld als zevende partner, maar hij verkocht zijn aandeel aan de vier minderheidsaandeelhouders, waardoor ze meer dan de oorspronkelijk geplande 10% overhielden).[9] Deze initiaal aandelen veranderden in de loop der tijd naarmate er nieuwe haaien werden toegevoegd. Het aandeel van Shakespeare nam in de loop van zijn loopbaan af van 1/8 tot 1/14, of ongeveer 7%.[10] Het Wereldbol werd in 1599 gebouwd met hout uit een eerder theater, het theater, dat in 1576 in Shoreditch was gebouwd door de vader van Richard Burbage. De Burbages hadden oorspronkelijk een lease van 21 jaar op de locatie waarop het theater werd gebouwd, maar waren volledig eigenaar van het gebouw. De verhuurder, Giles Allen, beweerde echter dat het gebouw bij het verstrijken van de huurovereenkomst zijn geworden. Op 28 december 1598, toen Allen de kerst in zijn thuisland vierde, demonteerde carpenter Peter Street, gesteund door de spelers en hun vrienden, de Theaterstraal met de stralen en vervoerde het naar het waterloods van de straat bij Bridewell. Met het gunstiger weer in het volgende voorjaar werd het materiaal over de Theems getransporteerd om het te reconstrueren, aangezien het Wereldbol op sommige moerastuinen ten zuiden van Maiden Lane, Southwark.[11] Op 29 juni 1613 is het theater van het Wereldbol in vlammen opgegaan tijdens een optreden van Henry de achtste. Een theatrisch kanon, dat tijdens de uitvoering wordt afgezet, afgevuurd, de houten balken ontvlamt en de brokken bedekt. Volgens een van de weinige overlevende documenten van het evenement is niemand gewond geraakt, behalve een man waarvan de brandende breechen met een fles bier zijn uitgerold.[12] Het werd in het volgende jaar herbouwd. Net als alle andere theaters in Londen werd het Wereldbol in 1642 door de puriteins gesloten. Het werd in 1644 teruggetrokken, of iets later - het algemeen geciteerde document dat van de wet tot 15 april 1644 dateert is geïdentificeerd als waarschijnlijk vervalsing - om ruimte te maken voor tenements De werkelijke dimensies van het Wereldbol zijn onbekend, maar de vorm en omvang ervan kunnen worden benaderd aan de hand van een wetenschappelijk onderzoek in de afgelopen twee eeuwen[14]. Het Wereldbol is rond op de schets van het gebouw van Wenceslas Hollar, die later in 1647 in zijn gegraveerde "Long Uitzicht" van Londen is opgenomen. In de periode 1988-1989 was de ontdekking van een klein deel van de stichting van de Wereldbol echter een veelhoek van 20 zijden[16][1] Aan de basis van het podium was er een gebied dat de put[17] (of, door terug te vallen naar de oude werf, de tuin)[18], waar voor een cent mensen (de pit) "grondlagen") zouden op de vloerbedekking van de spits staan om de prestaties te bekijken[19] Tijdens de opgraving van het Wereldbol in 1989 werd een laag notendoeken gevonden, in de vuil geperst om een nieuwe oppervlakte te vormen[6]. reconstructieEen rechthoekig platform, ook wel bekend als een "platformfase", dat zich in het midden van de open-luchtwerf voortstuwt. Het meetstadium was ongeveer 13,1 m breed en 8,2 m diep en werd op ongeveer 1,5 m van de grond gebracht. In dit stadium was er een valdeur die door uitvoerende kunstenaars kon worden gebruikt om het gebied met de "cellofaan" onder het podium in te voeren.[20] Grote kolommen aan beide zijden van het podium steunden een dak boven het achterste gedeelte van het podium. Het plafond onder dit dak heette de "hemel", en werd geschilderd met wolken en de hemel.[1] Een valdeur in de hemel stelde de uitvoerders in staat te dalen met een vorm van touw en harnas. De achterwand van het podium had twee of drie deuren op het hoofdniveau, met een gebogen binnenste podium in het midden en een balkon erboven. De deuren gingen in het "tegendraaier" (backstage-gebied) waar de spelers hun ingangen aankleedden en wachtten. Het balkon bediende de muzikanten en kon ook worden gebruikt voor scènes die een bovenste ruimte nodig hebben, zoals de balkon in Romeo en Julia. Rush matting bedekte het podium, hoewel dit alleen kan zijn gebruikt als de instelling van het toneelstuk het vereist.[12] Zoals u wilt, is het een pastorale komedie van William Shakespeare, die in 1599 of begin 1600 zou zijn geschreven en voor het eerst in de folio van 1623 werd gepubliceerd. Het werk was gebaseerd op de vroege prose romance Rosalynde van Thomas Lodge. Het eerste optreden van het spel is onzeker, hoewel een optreden in Wilton House in 1603 als mogelijkheid is voorgesteld. Zoals je het leuk vindt volgt het haar heroïne Rosalind terwijl ze vluchten voor vervolging in de rechtbank van haar oom, vergezeld door haar neef Celia en Touchstone de rechtsjester, om veiligheid en uiteindelijk liefde te vinden in het bos van Arden. Historisch gezien is de kritische reactie gevarieerd, waarbij sommige critici het werk van mindere kwaliteit vinden dan andere Shakespeare-werken en sommigen het spel vinden als een werk van grote verdienste. Het spel kenmerkt een van de beroemdste en vaak geciteerde toespraken van Shakespeare, "De hele wereld is een podium", en is de oorsprong van de uitdrukking "te veel van een goed ding". Het spel blijft een favoriet onder het publiek en is aangepast voor radio, film en muziektheater. Karakter van het Hof van Hertog Frederick: Hertog Frederick, de jongere broer van Duke Senior en zijn sukkelaar, ook Celia's vader Rosalind, de dochter van Duke Senior Celia, de dochter van Duke Frederick en de nicht van Rosalind Touchstone, een rechtsdwaas Le Beau, een rechtsprekende Charles, een worstelaar The Exiled Court of Duke Senior in the Forest of Arden: Duke Senior, Duke Frederick's oudere broer en Rosalind's vader Jaques, een ontevreden, melancholy lord Amiens, een bediende heer en muzikant Het huis van de overleden Sir Roland de Boys: Oliver, de oudste zoon en erfgenaam Jacques, de tweede zoon die kort verschijnt aan het einde van het spel Orlando, de jongste zoon Adam, een trouwe oude dienaar die Orlando volgt in ballingschap Dennis, Oliver's servant Country folk in the Forest of Arden: Phebe, herder Silvius, herder Audrey, een meisje uit mijn land Corin, een oudere herder William, een man van het land Sir Oliver Martext, een curate Andere personages: Lords en dames in Duke Frederick's rechtbank Lords in Duke Senior's forest court Pages and musicians Hymen, een personage dat verschijnt in een toneelstuk. God van het huwelijk, zoals verschenen in een masque [bewerken] SynopsisDe worstelende scène uit As You like it, Francis Hayman, c. 1750. Het spel is in een duchy in Frankrijk geplaatst, maar de meeste actie vindt plaats op een locatie die het 'bos van Arden' wordt genoemd. Frederick heeft het Hertogdom in de steek gelaten en zijn oudere broer Duke Senior verbannen. De dochter van de hertog Rosalind heeft toestemming gekregen om voor de rechtbank te blijven omdat ze de beste vriendin en neef is van Frederick's enige kind, Celia. Orlando, een jonge man van het koninkrijk die verliefd is geworden op het eerste gezicht van Rosalind, wordt gedwongen zijn huis te ontvluchten nadat hij is vervolgd door zijn oudere broer Oliver. Frederick wordt boos en verbannen Rosalind van de rechtbank. Celia en Rosalind besluiten samen te vluchten samen met de jester Touchstone, met Rosalind vermomd als een jong man. Rosalind, nu vermomd als Ganymede ("Jove's eigen pagina"), en Celia, nu vermomd als Aliena (Latijn voor "vreemdeling"), komen aan in het Arcadiaanse bos van Arden, waar de verbrande hertog nu leeft met een aantal aanhangers, waaronder "de melancholy Jaques", die ons wordt voorgesteld om te huilen over de slachting van een hert. "Ganymede" en "Aliena" ontmoeten de hertog en zijn metgezellen niet onmiddellijk, omdat ze een ontmoeting hebben met Corin, een verarmde huurder, en aanbieden om het rude huisje van zijn meester te kopen. Audrey van Philip Richard MorrisOrlando en zijn dienaar Adam (een rol die mogelijk door Shakespeare zelf wordt gespeeld, hoewel dit verhaal apocryphal is)[1]. en zijn mannen en wonen binnenkort met hen en plaatsen simplistische liefdesgedichten voor Rosalind op de bomen. Rosalind, ook verliefd op Orlando, ontmoet hem als Ganymede en raadt hem aan hem te genezen omdat hij verliefd is. Ganymede zegt dat hij Rosalind's plaats zal innemen en dat hij en Orlando hun relatie kunnen uitbuiten. Ondertussen is de herdershouding, waarmee Silvius verliefd is, verliefd geworden op Ganymede (eigenlijk Rosalind), hoewel "Ganymede" voortdurend shows dat "hij" niet geïnteresseerd is in Phebe. Het land dat William bumpkin heeft, heeft ook enorme vooruitgang geboekt in de richting van het saaie meisje Audrey met een geitenstapel, en probeert met haar te trouwen voordat zijn plannen worden tegengehouden door Touchstone, die verliefd is op Audrey. Tot slot worden Silvius, Phebe, Ganymede en Orlando met elkaar in een discussie gebracht over wie wie er zal krijgen. Ganymede zegt dat hij het probleem zal oplossen, dat Orlando beloofd heeft Rosalind te trouwen, en Phebe belooft Silvius te trouwen als ze niet met Ganymede kan trouwen. De volgende dag onthult Ganymede zichzelf als Rosalind, en aangezien Phebe haar liefde als vals heeft ervaren, eindigt ze met Silvius. Orlando ziet Oliver in het bos en redt hem uit een leeuwin, waardoor Oliver zich schuldig maakt aan mishandeling van Orlando (sommige regisseurs behandelen dit als een verhaal, eerder dan de realiteit). Oliver ontmoet Aliena (Celia's valse identiteit) en herfsten die verliefd op haar zijn, en ze gaan ermee akkoord te trouwen. Orlando en Rosalind, Oliver en Celia, Silvius en Phebe, en Touchstone en Audrey zijn allemaal getrouwd in de finale. Daarna ontdekken ze dat Frederick ook zijn fouten heeft verweten, en besloten om zijn legitieme broer terug te brengen naar het dukedom en een religieus leven te leiden. Jaques, ooit melancholy, wijst hun uitnodiging af om terug te keren naar de rechtbank, die er de voorkeur aan geeft in het bos te blijven en een religieus leven aan te gaan. Rosalind spreekt een presentatie voor het publiek en prijst het spel voor zowel mannen als vrouwen in het publiek. [bewerk] Datum en tekst Het stuk is op 4 augustus 1600 in het Register van de Stationers Company opgenomen. maar het werd pas gedrukt nadat het in 1623 in het eerste Folio was opgenomen. [geef uit] Plaatsende Arden is zeer waarschijnlijk een toponiem voor een bos dicht bij Shakespeare's woonplaats Stratford-upon-Avon. De editie van Oxford Shakespeare rationaliseert deze geografische discrepantie door ervan uit te gaan dat "Arden" een anglicatie is van de boste regio Ardennes in Frankrijk (waar Lodge zijn verhaal[2] heeft gezet) en wijzigt de spelling om dit weer te geven. Andere edities houden de 'Arden'-spelling van Shakespeare in stand, omdat kan worden beweerd dat de pastorale modus een fantastische wereld weergeeft waarin geografische details irrelevant zijn. De Arden-editie van Shakespeare suggereert dat de naam "Arden" afkomstig is van een combinatie van de klassieke regio Arcadia en de bijbelse tuin van Eden, aangezien er een sterke interactie is tussen klassieke en Christelijke geloofssystemen en filosofieën in het spel. Bovendien was de moeder van Shakespeare Mary Arden, en de naam van het bos kan ook een woordspeling zijn. [Benoeming nodig] [Bewerk] Prestaties Er is geen zeker record van enige prestatie voor het herstel. Er is echter één mogelijke prestatie in Wilton House in Wiltshire, de landzetel van de aarde van Pembroke. William Herbert, 3rd Earl of Pembroke hoste James I en zijn Court in Wilton House van oktober tot december 1963, terwijl Jacobean London een epidemie van bonische pest doormaakte. De Mannen van de koning kregen op 2 december 1603 30 pond betaald om naar Wilton House te komen en voor de koning en de rechtbank te verschijnen. Een familietraditie van Herbert stelt dat het spel die nacht gehandeld heeft zoals jij het leuk vindt.[3] Tijdens de Engelse restauratie werd de King's Company in 1669 met een koninklijk bevel aangewezen. Het is bekend dat het in 1723 in Drury Lane is gehandeld, in een aangepaste vorm die Love in a Forest heet; Colley Cibber speelde Jaques. Een andere productie van Drury Lane, zeventien jaar later, keerde terug naar de Shakespearean-tekst (1740).[4] Een opmerkelijke recente productie van de oude biotheaterproductie van 1936, met als startpunt Edith Evans en de productie van het Memorial Theater van Shakespeare uit 1961, met als titel Vanessa Redgrave. De langste productie van Broadway begon met Katharine Hepburn als Rosalind, Cloris Leachman als Celia, William Prince as Orlando en Ernest Thesiger als Jacques, en werd geleid door Michael Benthall. In 1950 had het 145 uitvoeringen. Een andere opmerkelijke productie was het Stratford Festival in 2005 in Stratford, Ontario, dat in de jaren zestig werd opgezet en waarin de teksten van Shakespeare waren opgenomen die waren geschreven door gebarenkte dames. [bewerken] Kritische reactieRosalind van Robert Walker MacbethScholars is het allang oneens over de verdiensten van het spel. Critici van Samuel Johnson tot George Bernard Shaw klaagden dat het, zoals u wilt, ontbreekt in de kunst die Shakespeare goed kon maken. Shaw vond het leuk dat Shakespeare het stuk schreef als een simpele crowdplezier, en gaf zijn eigen vrolijke mening over het werk door het te noemen als je het leuk vindt — alsof de toneelschrijver het niet eens was. Tolstoy maakte bezwaar tegen de onoraliteit van de personages en de constante clowning van Touchstone. Andere critici hebben grote literaire waarde in het werk gevonden. Harold Bloom heeft geschreven dat Rosalind een van Shakespeare's grootste en meest volledig besefte vrouw personages is. Ondanks kritische geschillen blijft het stuk een van de meest gepresteerde komedies van Shakespeare. De uitvoerige omkering van de genderproblematiek in het verhaal is van bijzonder belang voor moderne critici die geïnteresseerd zijn in genderstudies. Rosalind, dat op Shakespeare's dag door een jongen zou zijn gespeeld, acht het nodig om zichzelf als jongen te verhullen, waarna de bijtende Phoebe (die ook door een jongen wordt gespeeld) wordt besmet met deze "Ganymedes", een naam met homoerotische tinten. In feite zegt de voorvertoning, die Rosalind aan het publiek heeft gesproken, nogal expliciet dat zij (of in ieder geval de acteur die haar speelt) geen vrouw is. [Bewerk] Themes [bewerk] Religieuze aantijgingIllustratie voor Shakespeare's As You like It by Émile Bayard (1837-1891). "Rosalind geeft Orlando een ketting van de Wisconsin professor Richard Knowles, redacteur van de New Variorum uitgave 1977 van dit stuk, beschreven in zijn artikel "Myth and Type in As You like It"[5], waarin wordt beschreven hoe het stuk mythologische verwijzingen bevat naar met name Eden, Hercules en Christus. Hij kon echter geen blijvende vermeende betekenis vaststellen en concludeerde derhalve dat het geen "allegorische" zaak kon zijn. Andere geleerden hebben echter aangevoerd dat het spel inderdaad een consistente bewerende betekenis heeft en dat dit in de productie kan worden vertaald. [geef] de Wet van de Taal II, Scene 7, kenmerkt één van de beroemdste monologieën van Shakespeare, die verklaart: "De hele wereld is een podium en alle mannen en vrouwen spelen slechts een rol. Ze hebben hun uitgangen en hun ingangen, en een man speelt in zijn tijd veel delen." Deze beroemde monoloog wordt door Jaques gesproken. Het bevat beelden van beestjes en getallen van spraak om de centrale metafoor te ontwikkelen: de levensduur van een persoon is een spel in zeven handelingen . Deze handelingen, "zeven jaar", beginnen met "het baby/Kieuwen en pukken in de armen van de verpleegster" en werken door zes andere levendige verbale schetsen, culminerend in "tweede kinderachtigheid en loutere vergetelheid,/Sans tanden, zans ogen, sans smaak, zans alles." [Edit] Pastoral mode Walter Deverell, The Mock Marriage of Orlando and Rosalind, 1853The topic of pastoral comedy is liefde in al zijn vormen in een rustige omgeving, de ware liefde van Rosalind contrasteert met de sentimentalistische gevoelens van Orlando, en het onwaarschijnlijke geluk dat de stadscurve heeft bepaald het vinden van ballingschap , soldatuur of vrijheid in een bosareaal is niet meer onrealistisch dan de reeks toevallige ontmoetingen in het bos , die leiden tot een hete banter , die geen enkele subtiliteit van het samenzetten en het ontwikkelen van personages vereist . De belangrijkste actie van de eerste handeling is niet meer dan een worstelwedstrijd, en de actie door wordt vaak onderbroken door een lied. Uiteindelijk komt Hymen zelf de huwelijksfeesten zegenen. William Shakespeare's spel Zoals je wilt, herfst het duidelijk in het genre van de pastorale Romance. maar Shakespeare gebruikt niet alleen het genre, hij ontwikkelt het. Shakespeare gebruikte ook het pastorale genre in As You like It om "kritische blik te werpen op sociale praktijken die onrecht en ongelukkigheid veroorzaken, en om het antisociale, dwaze en zelfdestructieve gedrag uit te lokken", het duidelijkst door het thema van de liefde, die uitmondde in een afwijzing van de traditionele petrarchaanse liefhebbers.[6] De voorraadpersonages in conventionele situaties waren bekend voor Shakespeare en zijn. publiek; het is de lichte reparatie en de omvang van de onderwerpen die in teksten met tekst voorzien zijn , die een nieuw stempel op de procedure hebben gedrukt . In het centrum staat het optimisme van Rosalind tegenover de vrouwonvriendelijke melancholie van Jaques. Shakespeare zou later een aantal thema's serieuzer nemen: de hertog en de hertog in ballingschap geven thema's voor Maatregel en de Tempest. Een stuk dat de kans aangrijpt om in het bos te komen en een aantal verstrengelde liefdeszaken, allemaal in een serene herderij, is door veel directeuren bijzonder effectief gevonden in de openlucht van een park of een vergelijkbare locatie.