Aut Aut Aut Discede

Dus laten we zeggen dat het 1650 is, en je probeert in de Royal Academy te komen om je resultaten te cadeaus op fluxions of zo, maar je weet niet dat de geheime handdruk en je eindeloze zoektocht je nergens brengen met de surrogaatschokkers. Dit komt omdat je ze steeds in je eigen taal blijft lastigvallen, terwijl de geleerde (uitgesproken leerling) die binnenin verzameld is, de oude Romeinse taal van de goden spreken. Maar ik ken Latijn niet! Je protesteert, met veel hand zwaaien, alleen om te worden ontmoet met de stalen ogen en ijzige stilte van mannen die verachtelijk zijn door training en mysterieus zijn door natuur. Eindelijk breekt een van de bottelaars een stap naar je toe, en stampt hij zijn klopper af in het stof van de straten van Londen dat zo precair dicht bij je slecht gehaaste voeten staat. Hij barst: "Leren of vertrekken, dan, jonge meester. Of leer of ga weg." Je gooit terug naar je hovel, je enige troost is dat je weet dat Washington over honderd jaar deze met rood beklede klootzakken in Yorktown zal stompen. Maar voor nu ga je zitten, over je koude bord van pap, alleen maar denken aan je pre-dageraad die nog een dag opstijgt op de wrede apothecary waar je je handel voert onder onzorgwekkende taskmasters, de onzichtbare resultaten op fluxions of wat je dan zou hebben ontkomen aan hun servitude die netjes naast je mok zit, de tuberculose die je onttrekt aan je alveering oli. Als je alleen maar een LabKitty Aut Disce Card had meegebracht, hoe je leven anders zou kunnen zijn. Hoe je leven anders zou kunnen zijn geweest.