Bull Cariou - Sepia Rond Kussen

Een sepia-toned afbeelding van een stier karibou, of rendier. Voeg je eigen tekst aan de achterkant toe. De karibou (Rangifer tarandus), bekend als de rendiersoorten buiten Noord-Amerika, is een hert van het Noordpoolgebied en het Sub-Noordpoolgebied. Het woord tuktu van de Inuit betekent - herten die nooit stoppen met bewegen. Het Caribisch gebied is altijd in beweging, gaat noordwaarts naar kalveren, naar de wintervakantie, en zuidwaarts in de zomer. Caraïben in kleur en grootte. Het enige wat herten betreft, groeien beide geslachten geweien, hoewel ze groter zijn bij de mannetjes en er een paar populaties zijn waar vrouwen er helemaal niet bij zijn. De Caribische jacht op en de veiling van semi-gedomesticeerde rendieren (voor vlees, huiden, geweien, melk en vervoer) zijn belangrijk voor verschillende mensen in het Noordpoolgebied en het Subarctisch gebied. Zelfs ver buiten zijn bereik is de karibou/rendier bekend vanwege de mythe, waarschijnlijk afkomstig uit het begin van het Amerika van de 19e eeuw, waarin de slee van de kerstman wordt getrokken door vliegende rendieren, een populair seculier element van Kerstmis. In Lapland zou rendier een pulk trekken. De jacht op mensen heeft een zeer lange geschiedenis, en karibou/wilde rendieren "kunnen wel de soort zijn die van het allergrootste belang is in de hele antropologische literatuur over de jacht." Mensen begonnen rendieren te jagen in de Mesolithische en Neolithische periodes, en mensen zijn vandaag de dag het belangrijkste roofdier in veel gebieden. Noorwegen en Groenland hebben vanaf de ijstijd tot de dag van het cadeau een ononderbroken traditie om op wilde rendieren te jagen. In de niet-beboste bergen in het centrum van Noorwegen, zoals Jotunheimen, is het nog steeds mogelijk om overblijfselen te vinden van steenbergen, hekken en boogresten, speciaal voor de jacht op rendieren. Deze kunnen met enige zekerheid gedateerd worden van de migratieperiode, hoewel het niet onwaarschijnlijk is dat ze sinds de eenjarige leeftijd in gebruik zijn. Noorwegen bereidt zich nu voor op de nominatie als werelderfgoedgebied voor gebieden met sporen en tradities van rendierjacht in het nationaal park Dovrefjell-Sunndalsfjella, het nationaal park Reinheimen en het nationaal park Rondane in het centrale Sør-Norge (Zuid-Noorwegen). In deze delen van Noorwegen is er een ononderbroken traditie van rendierjacht vanaf de leeftijd van postgletsjers tot vandaag. In Noord-Amerika en Groenland wordt nog steeds op wilde caribou gejaagd. In de traditionele levensstijl van de Inuit, de mensen van de Noordelijke Eerste Naties, de familie Alaska en de Kalaallit van Groenland, is de karibou een belangrijke bron van voedsel, kleding, onderdak en gereedschap. Veel Gwich-mensen, die afhankelijk zijn van de Porcupine caribou, volgen nog steeds de traditionele karibische beheerpraktijken, waaronder een verbod op de verkoop van caribou-vlees en beperkingen op het aantal karibou dat per jachtreis moet worden afgenomen. Het bloed van de karibou zou zijn vermengd met alcohol als drink door jagers en bloggers in de koloniale Quebec om de kou tegen te gaan. Deze drink wordt nu genoot zonder bloed als wijn- en whiskywijn, Cariou genaamd. De rendierhouderij Reindeervacht Reindeer is eeuwenlang beplant door verschillende Arctische en subarctische mensen, waaronder de Sami en de Nenets. Zij worden opgefokt voor hun vlees, huiden, geweien en, in mindere mate, voor melk en vervoer. De rendieren worden niet als volledig gedomesticeerd beschouwd, aangezien zij over het algemeen vrij rondzwerven op weidegronden. In de traditionele nomadische veestapel migreren rendierherders met hun kuddes tussen kust- en binnengebieden volgens een jaarlijkse migratieroute, en de kuddes worden zeer gespannen. De rendieren werden echter niet in gevangenschap gefokt, hoewel zij als melkdier of als lastdier werden aangewezen. Het gebruik van rendieren als semi-gedomesticeerde veestapel in Alaska werd in de late 19e eeuw geïntroduceerd door de US Revenue Cutter Service, met hulp van Sheldon Jackson, als middel om de inheemse volken daar in hun levensonderhoud te voorzien. De rendieren werden eerst uit Siberië ingevoerd en later ook uit Noorwegen. Een reguliere post in Wales, Alaska, gebruikte een slee gemaakt door rendieren. In Alaska gebruiken rendierherders satelliettelemetrie om hun kuddes te volgen, met behulp van online kaarten en databases om de voortgang van de kudde in kaart te brengen. Economie De rendierpopulatie heeft (of heeft) een belangrijke economische rol gespeeld voor alle omringende volken, waaronder de Saami, Nenets, Khants, Evenks, Yukaghirs, Chukchi en Koryaks in Eurazië. Men vermoedt dat de domesticatie begon tussen de Bronze en de IJzertijd. De eigenaars van Siberische herten gebruiken ook de rendieren om op te rijden (de Siberische rendieren zijn groter dan hun Scandinavische nabestaanden). Voor fokkers kan één eigenaar honderden of zelfs duizenden dieren bezitten. Het aantal Russische herders is sinds de herfst van de Sovjet-Unie drastisch gedaald. De bont en het vlees worden verkocht, wat een belangrijke bron van inkomsten is. Het rendier werd aan het einde van de 19e eeuw in Alaska geïntroduceerd; ze kruiden zich voort met inheemse caribou-ondersoorten daar. De rendierherders op het Seward Peninsula hebben na de wilde karibou tijdens hun trek aanzienlijke verliezen geleden onder hun kuddes van dieren (zoals wolven). In de Scandinavische landen is rendiervlees populair. De rendiervleesballen worden verkocht in blik. Sautéed reinder is het bekendste gerecht in Lapland. In Alaska en Finland wordt rendierworst verkocht in supermarkten en supermarkten. Het vlees van rendieren is erg zacht en mager. Het kan vers, maar ook gedroogd, gezouten, warm en koud gerookt worden. Naast vlees kunnen bijna alle inwendige organen van rendieren worden gegeten, sommige zijn traditionele gerechten. Bovendien wordt Lapin Poron liha vers rendiervlees dat volledig in het Finse Lapland is geproduceerd en verpakt, in Europa beschermd met een BOB-classificatie. Rrendierantler wordt in poeder gebracht en verkocht als een afrodisiacum, een voedingsmiddel of een medicinale aanvulling op Aziatische markten.