(Canada) Goose Green Case-Mate iPhone Case

Een Canadese gans, Branta canadensis, zwemmend in sterk reflecterend, groen water. Aanpassen door uw eigen tekst toe te voegen. De zwarte kop en nek met witte "kinband" onderscheiden de Canadese gans van alle andere ganzensoorten, met uitzondering van de Barnacle Goose, maar de laatste heeft een zwarte borst, en ook grijs, in plaats van bruin, lichaamsverenkleed. De Canada Goose varieert 30 tot 43 inch in lengte en heeft een 50 tot 73 inch spanwijdte. Mannetjes wegen meestal 7,1-14 lbs en kunnen zeer agressief zijn in het verdedigen van territorium. Het vrouw ziet er vrijwel hetzelfde uit, maar is iets lichter met 5,5-12 lbs en heeft een andere toeter. De levensduur in het wild van ganzen die overleven tot volwassenheid varieert 10-24 jaar Canada Gees zijn inheems in Noord-Amerika. Ze broeden in Canada en het noorden van de Verenigde Staten in een verscheidenheid aan habitats. Nesten bevinden zich meestal in een verhoogd gebied in de buurt van water, zoals beken, meren, vijvers en soms op een beverlodge. De eitjes worden gelegd in een ondiepe laagte met plant en dons. In de afgelopen jaren zijn de Canadese ganzenpopulaties in sommige gebieden substantieel gegroeid, zozeer zelfs dat velen ze als ongedierte beschouwen vanwege hun uitwerpselen, bacteriën in hun uitwerpselen, lawaai en confronterend gedrag. Dit probleem is deels te wijten aan het verwijderen van natuurlijke roofdieren en een overvloed aan veilige, door mannen gemaakte waterlichamen, zoals te vinden op golfbanen, in openbare parken en stranden en in geplande gemeenschappen. Mede door de kruising van verschillende migrerende ondersoorten met de introduceerde niet-migrerende reuzenondersoorten, zijn Canadese ganzen vaak het hele jaar door een kenmerk van dergelijke stedelijke omgevingen. De Canadese ganzen hebben op natuurlijke wijze Noord-Europa bereikt, zoals is gebleken uit de enorme hoeveelheden die zijn teruggewonnen. De vogels zijn van ten minste de ondersoort parvipes, en mogelijk anderen. Canadese ganzen zijn ook van nature te vinden op het schiereiland Kamtsjatka in Oost-Siberië, Oost-China en in heel Japan. Zoals de meeste ganzen, is de Canadese gans migrerend met het overwinteringsgebied dat het grootste deel van de Verenigde Staten is. Toeterend vanuit grote groepen Canadese ganzen die in V-vormige formatie vliegen, signaleren de overgangen naar de lente en de herfst. In sommige gebieden zijn migratieroutes veranderd als gevolg van veranderingen in habitat en voedselbronnen. In milde klimaten van Californië tot de Grote Meren, is een deel van de bevolking niet-migrerend geworden als gevolg van voldoende wintervoedselvoorziening en een gebrek aan voormalige roofdieren. Canadese ganzen zijn voornamelijk herbivoren, hoewel ze soms kleine insecten en vissen eten. Hun dieet omvat groene vegetatie en granen. De Canadese gans eet een verscheidenheid aan grassen op het land. Het voedt zich door een grasspriet met de snavel vast te pakken en het vervolgens met een ruk van het hoofd te scheuren. De Canadese gans eet ook granen zoals tarwe, bonen, rijst en maïs wanneer ze beschikbaar zijn. In het water voedt het zich met slib op de bodem van het waterlichaam. Het voedt zich ook met aquatische planten, zoals zeewier. In stedelijke steden zijn ze ook bekend om voedsel uit vuilnisbakken te halen. Volwassen ganzen worden vaak gezien het leiden van hun ganzen in een lijn, meestal met een ouder aan de voorkant, en de andere aan de achterkant. Terwijl ze hun ezels beschermen, jagen ouders vaak met geweld nabijgelegen wezens weg, van kleine merels tot eenzame mensen die naderen, na hen te hebben gewaarschuwd door een sissend geluid af te geven en zullen ze vervolgens aanvallen met beten en klappen van de vleugels als de dreiging zich niet terugtrekt of een eekhoorn heeft gegrepen. De meeste soorten die op eieren jagen, nemen ook een gosling. Hoewel ouders vijandig staan tegenover onbekende ganzen, kunnen ze groepen vormen van een aantal jonge zwijnen en een paar volwassenen, crèches genaamd.