Cluster van Pandora Kussen

Astronomen schatten dat 50.000 bronnen van nabij-infrarood licht in dit afbeelding worden weergegeven door de James Webb-ruimtetelescoop. Hun licht heeft verschillende afstanden afgelegd om de detectoren van de telescoop te bereiken, en vertegenwoordigt de uitgestrektheid van de ruimte in één afbeelding. Een voorgrondster in ons eigen melkwegstelsel, rechts van het centrum van het afbeelding, toont Webbs karakteristieke diffractiepieken. Heldere witte bronnen omgeven door een wazige gloed zijn de sterrenstelsels van Pandora's Cluster, een verzameling van al-massieve clusters van sterrenstelsels die samenkomen om een megacluster te vormen. De massaconcentratie is zo groot dat het weefsel van de ruimtetijd wordt vervormd door de zwaartekracht, waardoor een effect ontstaat dat het gebied van bijzonder belang maakt voor astronomen: een natuurlijk, supervergrootglas genaamd een gravitatielens dat zij kunnen gebruiken om zeer verre lichtbronnen buiten het cluster te zien. Deze lenzenbronnen lijken rood in het afbeelding, en vaak als langwerpige bogen vervormd door de zwaartekrachtlens. Veel van deze sterrenstelsels zijn sterrenstelsels uit het vroege heelal, met een uitgerekte inhoud die door astronomen bestudeerd kan worden.