De Abstracte paashaas ideationeel

De abstracte paashaas deelde niet zomaar wat eitjes uit, maar eitjes vol verwondering en verbeelding. Met een klik op zijn penseel liet hij een spoor van magie achter. De gezichten van de kinderen gingen branden toen ze de verborgen schatten ontdekten. Er was eens, in een klein dorp genesteld in de glooiende heuvels van het platteland, een jong meisje genaamd Maria. Maria stond in het hele dorp bekend om haar prachtige, glinsterende gouden haar dat als een rivier van de zon langs haar rug stroomde. Op een dag, terwijl ze op het land was, raakte Maria's haar besmeurd met vuil en vuil van het harde werk dat ze had gedaan. Ze probeerde het schoon te maken met water en zeep, maar de vlekken leken zich alleen te verspreiden en te verdiepen. Toen de zon onderging, keerde Maria terug naar haar dorp en haar hoofd hing in schaamte. Ze wist dat haar eens mooie haar nu een puinhoop was, en ze voelde zich een schaduw van haar vroegere zelf.