De laatste adem - Techno-Dystopian Streetwear Kussen

In de kern een schedel in een gasmasker, verlaten en vergeten, half begraven onder een rustige bloei van hergroeide vegetatie. De sfeer is nog steeds, maar niet vredig, de planten redden de wereld niet; ze claimen het gewoon terug. Dit is brutalistische verhalen vertellen door middel van grafisch ontwerp. Het naast elkaar plaatsen van synthetische dood en organische terugkeer spreekt tot een filosofische paranoia. Dat de machines, de technologie, de steden, zelfs de mensen, er uiteindelijk niets van uitmaakten. Alleen stilte en langzame hergroei blijven over. Dit ontwerp is voor degenen die lopen tussen protest en profetie - stedelijke filosofen, cyberpunks en digitale buitenbeentjes. het is brutaal, het is somber en het vraagt niet om toestemming om te bestaan.