De Scream, Edvard Munch Tissuepapier

Edvard Munch (12 december 1863 - 23 januari 1944) was een Noorse schilder. Zijn bekendste werk, The Scream, is een van de meest iconische afbeeldingen van de wereldkunst geworden. Zijn kindertijd werd overschaduwd door ziekte, rouwbaarheid en de angst om een psychische aandoening te erven die in de familie leefde. Munch studeerde aan de Royal School of Art and Design in Kristiania (de Oslo van vandaag) en begon een bohistisch leven onder invloed van nihilist Hans Jæger, die hem aanspoorde zijn eigen emotionele en psychologische staat te schilderen ('ziel schilderij'). Hieruit kwam zijn eigen stijl naar voren. Het reizen bracht nieuwe invloeden en afzetmogelijkheden met zich mee. In Parijs leerde hij veel van Paul Gauguin, Vincent van Gogh en Henri de Toulouse-Lautrec, vooral hun kleurgebruik. In Berlijn ontmoette hij de Zweedse toneelschrijver August Strindberg, die hij beschilderde, toen hij aan zijn grote kanon The Frieze of Life begon, met een reeks diep gevoede thema's zoals liefde, angst, jaloezie en verraad, die in de atmosfeer zijn verschoven. De vertoning was in Kristiania ontworpen. Volgens Munch liep hij op zonsondergang uit toen hij "het enorme, oneindige geschreeuw van de natuur hoorde". Het geërgerde gezicht van het schilderij wordt alom geïdentificeerd met de angst van de moderne persoon. Tussen 1893 en 1910 maakte hij twee verfde versies, twee in pastels, en een aantal prints. Een van de pastels zou uiteindelijk de op drie na hoogste nominale prijs krijgen die voor een schilderij op een veiling wordt betaald. Terwijl zijn roem en rijkdom groeiden, bleef zijn emotionele staat onzeker. Hij beschouwde het huwelijk kort, maar kon zich niet engageren. Door een instorting in 1908 werd hij gedwongen het zware drink op te geven, en hij werd opgetogen door zijn toenemende acceptatie door de bevolking van Kristiania en de blootstelling in de musea van de stad. Zijn latere jaren werden besteed aan het werken in vrede en privacy. Hoewel zijn werk verboden was in nazi-Duitsland, overleefden de meesten van hen de Tweede Wereldoorlog, waardoor hij een erfenis kreeg. Citaat:Wikipedia