De terugkeer van de prodigal Son Poster

The Return of the Prodigal Son Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-1669) Medium: Oil on canvas Year: c. 1668 Gehuisvest op: Hermitage, Sint-Petersburg, Rusland Aanbevolen drukgrootte bij 300 PPI: 22x28 in het dichtst bij het origineel: ongeveer. 92x72.38 in maximaal bij 100 PPI: 66x84 in Voordat u uw bestelling plaatst, selecteert u de knop "Aanpassen!" rechtsonder "Toevoegen aan winkelwagentje" en vervolgens "Afdrukopties" linksboven in het midden. Ga één van de afmetingen voor de gewenste grootte van het lijst in. In het evangelie Volgens Luke (15:11-32) relateert Christus de parabel van de prodigale zoon. Een zoon vraagt zijn vader om zijn erfenis en verlaat het ouderlijk huis, alleen om al zijn rijkdom weg te halen. Hij komt eindelijk bij ziekte en armoede en keert terug naar het huis van zijn vader. Het oude man is verblind door tranen terwijl hij zijn zoon vergeeft, net zoals God al degenen vergeeft die weerstaan. Dit hele werk wordt gedomineerd door het idee van de overwinning van liefde, goedheid en liefdadigheid. Het evenement wordt beschouwd als de hoogste daad van menselijke wijsheid en spirituele nobiliteit, en vindt plaats in absolute stilte en stilte. Het drama en de diepte van het gevoel komen tot uiting in de cijfers van zowel vader als zoon, met alle emotionele nauwkeurigheid waarmee Rembrandt werd begiftigd. De brede, schitterende penseelstreken van de late stijl van de kunstenaar benadrukken de emotie en intensiteit van dit meesterlijke schilderij. Deze parabel in Rembrandt's behandeling is gericht tot het hart van iedereen: "We moeten blij zijn: want deze zoon was dood, leeft weer; en was verloren, en is gevonden." Krediet: Hermitage Museum Alle informatie wordt uitsluitend verstrekt voor educatieve doeleinden. Rembrandt Harmenszoon van Rijn (15 juli, 1606 - 4 oktober, 1669) was een Nederlandse schilder en etcher. Hij wordt over het algemeen beschouwd als een van de grootste schilders en drukkers in de Europese kunstgeschiedenis en de belangrijkste in de Nederlandse geschiedenis. Zijn bijdragen aan kunst kwamen in een periode die historici de Nederlandse Golden Age noemen. Zijn latere jaren, nadat hij het vruchtbare succes van de jeugd als schilder van portret had behaald, werden gekenmerkt door persoonlijke tragedie en financiële moeilijkheden. Zijn schilderijen en schilderijen waren echter populair gedurende zijn hele leven, zijn reputatie als kunstenaar bleef hoog, en hij gaf gedurende twintig jaar bijna elke belangrijke Nederlandse schilder[3] les. Rembrandt's grootste creatieve triomfs zijn met name te zien in zijn portretten van zijn tegenstanders, zelfportretten en illustraties van scènes uit de Bijbel. Zijn zelfportretten vormen een unieke en intieme biografie waarin de kunstenaar zichzelf zonder ijdelheid en oprecht heeft onderzocht. Zowel bij het schilderen als bij het afdrukken vertoonde hij een volledige kennis van de klassieke iconografie, die hij vormde om aan de eisen van zijn eigen ervaring te voldoen; zo werd de afbeelding van een bijbelse scène meegedeeld door Rembrandt's kennis van de specifieke tekst, zijn assimilatie van de klassieke samenstelling en zijn waarnemingen van de joodse bevolking van Amsterdam. Vanwege zijn empathie voor de menselijke conditie, is hij "een van de grote profeten van de beschaving" genoemd. Life Rembrandt Harmenszoon van Rijn werd geboren op 15 juli 1606 in Leiden, Nederland. Hij was het negende kind geboren uit Harmen Gerritszoon van Rijn en Neeltgen Willemsdochter van Zuytbrouck. Zijn familie was heel goed te doen; zijn vader was miller en zijn moeder was een dochter van bakkerij. Als jongen woonde hij een Latijnse school bij en werd hij ingeschreven bij de Universiteit van Leiden, hoewel hij volgens een tijdgenoot een grotere neiging had om te schilderen; hij werd al snel geleerd naar een Leiden geschiedenisschilder, Jacob van Swanenburgh, met wie hij drie jaar heeft doorgebracht. Na een korte maar belangrijke stage van zes maanden bij de beroemde schilder Pieter Lastman in Amsterdam, opende Rembrandt in 1624 of 1625 een studio in Leiden, die hij met vriend en collega Jan Lievens deelde. In 1627 begon Rembrandt studenten te accepteren, waaronder Gerrit Dou. In 1629 werd Rembrandt ontdekt door de staatsman Constantijn Huygens, de vader van Christiaan Huygens (een beroemde Nederlandse wiskundige en natuurkundige), die belangrijke commissies van de rechtbank van Den Haag voor Rembrandt kocht. Als gevolg van dit verband bleef prins Frederik Hendrik schilderijen kopen van Rembrandt tot 1646. Eind 1631 verhuisde Rembrandt naar Amsterdam en groeide het vervolgens snel uit als het nieuwe bedrijfskapitaal van Nederland, en begon het voor het eerst als professionele portrettist, met groot succes. Hij bleef aanvankelijk bij een kunsthandelaar, Hendrick van Uylenburg, en in 1634 trouwde hij met Hendrick's neef, Saskia van Uylenburg. Saskia kwam uit een goede familie: haar vader was advocaat en burgemeester van Leeuwarden. Toen Saskia, de jongste dochter, wees werd, leefde ze met een oudere zus in Het Bildt. Ze zijn getrouwd in de plaatselijke kerk van St. Annaparochie zonder dat zijn familieleden aanwezig waren. In datzelfde jaar werd Rembrandt een burgse van Amsterdam en lid van de plaatselijke schuld van schilders. Hij verwierf ook een aantal studenten, waaronder Ferdinand Bol en Governt Flinck. In 1635 verhuisden Rembrandt en Saskia in hun eigen huis en huren ze in de fashionable Nieuwe Doelenstraat. In 1639 verhuisden ze naar een vooraanstaand huis (nu het Rembrandt House Museum) in het Jodenbreestraat, dat het joodse kwartier werd; de hypotheek om de aankoop van 13.000 gulden te financieren zou een primaire oorzaak zijn van latere financiële problemen. Hij had het gemakkelijk moeten kunnen afbetalen met zijn grote inkomen, maar het lijkt erop dat zijn uitgaven altijd gelijke tred houden met zijn inkomen en dat hij misschien een aantal onsuccesvolle investeringen heeft gedaan. Het was daar dat Rembrandt vaak zijn Joodse buren zocht om te modelleren voor zijn Oude Testament scènes. Hoewel ze inmiddels welvarend waren, kregen ze een aantal persoonlijke tegenslagen: hun zoon Rumbartus stierf twee maanden na zijn geboorte in 1635 en hun dochter Cornelia stierf op slechts 3 weken leeftijd in 1638. In 1640 hadden ze een tweede dochter, ook Cornelia, die stierf nadat ze amper een maand leefden. Alleen hun vierde kind, Titus, geboren in 1641, overleefde de volwassenheid. Saskia stierf in 1642 kort na de geboorte van Titus, waarschijnlijk aan tuberculose. Rembrandt's tekeningen van haar op haar zieke en doodsbed zijn een van zijn meest ontroerende werken. Rembrandt leefde Titus, die stierf in 1668, en liet een baby dochter achter. Rembrandt overleed binnen een jaar na zijn zoon, op 4 oktober 1669 in Amsterdam, en werd begraven in een niet gemarkeerd graf in de Westerkerk. Periodes, thema's en stijlen Gedurende zijn hele loopbaan nam Rembrandt de thema's portretteren, landschap en narratief schilderen als hoofdthema. Voor het laatst werd hij vooral geprezen door zijn tegenhangers, die hem als meesterlijke tolk van bijbelse verhalen uitten voor zijn vaardigheid in het vertegenwoordigen van emoties en aandacht voor detail. Zijn schilderijen zijn stijlvol van de vroege 'gladde' manier, gekenmerkt door een fijne techniek in de weergave van de illusionistische vorm, tot de late 'ruwe' behandeling van rijkelijk gevarieerde verfoppervlakken, waardoor een illusie van de vorm kon ontstaan die werd gesuggereerd door de tactiele kwaliteit van de verf zelf. Een parallelle ontwikkeling kan gezien worden als een printmaker. In de loop van zijn rijpheid, met name vanaf eind jaren 1640, bleek de vrijheid en breedte van zijn tekeningen en schilderijen ook tot uiting te komen in het gedrukte medium. De werken omvatten een breed scala aan onderwerpen en technieken, waarbij soms grote delen van wit papier ruimte laten om ruimte te suggereren, in andere tijden met gebruik van complexe lijnwebben om rijke donkere tinten te produceren. Tijdens de Leiden-periode van Rembrandt (1625-1631) was de invloed van Lastman het meest opvallend. Het is ook waarschijnlijk dat Lievens op dit moment ook een grote invloed op zijn werk had. De schilderijen waren vrij klein, maar rijk aan details (bijvoorbeeld in kostuums en sieraden). Religieuze en bewerende thema's en tronies, halflange cijfers die niet als specifieke portretten bedoeld waren, werden bevoordeeld. In 1626 produceerde Rembrandt zijn eerste etchings, waarvan de brede verspreiding grotendeels zijn internationale bekendheid zou verklaren. In 1629 voltooide hij Judas Repentant, die de artikelen Silver en The Artist in Zijne Studio terugbracht, die zijn interesse in de omgang met licht en de verscheidenheid van verfapplicaties aantoont, en die de eerste grote vooruitgang in zijn ontwikkeling als schilder vormt. In zijn vroege jaren in Amsterdam (1632-1636) begon Rembrandt spectaculaire bijbelse en mythologische scènes te schilderen in sterk contrast en in grote formaties (The Blinding of Samson, 1636, Belshazzar's Feast, c. 1635 Danaë, 1636), die de barokstijl van Rubens nastreeft. Met de hulp van assistenten in de werkplaats van Uylenburgh schilderde hij een groot aantal portretcommissies, zowel klein (Jacob de Gheyn III) als groot (portret van de scheepsbouwer Jan Rijcksen en zijn vrouw, 1633, Anatomy Lesson van Dr. Nicolaes Tulp, 1632). Tegen het einde van de jaren 1630 had Rembrandt een paar schilderijen en veel landschappen geproduceerd. Deze landschappen hebben vaak de aandacht gevestigd op het natuurlijke drama, met ontwortelde bomen en de ondiepe luizen (Katoen vóór een Stormy Sky, c. 1641, The Three Trees, 1643). Vanaf 1640 werd zijn werk minder uitbundig en nuchter van toon, mogelijk als gevolg van persoonlijke tragedie. Biblicale scènes werden tegenwoordig vaker uit het Nieuwe Testament afgeleid dan uit het Oude Testament, zoals eerder het hoesje was geweest. In 1642 schetste hij de 'Night Watch', zijn grootste werk en de meest opmerkelijke van de belangrijke portretcommissies die hij in deze periode ontving, en waarmee hij oplossingen probeerde te vinden voor de samenstellings- en narratieve problemen die in eerdere werken waren geprobeerd. In de tien jaar na de nachtelijke nachtelijke observatie varieerden de schilderijen van Rembrandt sterk in grootte, onderwerp en stijl. De eerdere neiging tot creëer dramatische effecten, voornamelijk door sterke contrasten van licht en schaduw, heeft plaats gemaakt voor het gebruik van frontale verlichting en grotere en meer verzadigde kleurgebieden. Tegelijkertijd werden de cijfers parallel aan het afbeelding geplaatst. Deze veranderingen kunnen worden gezien als een stap in de richting van een klassieke vorm van samenstelling en kunnen, gezien het meer expressieve gebruik van penseelwerk, wijzen op een vertrouwdheid met Venetiaanse kunst (Susanna en de Elders, 1637-47). Tegelijkertijd nam het aantal beschilderde werken sterk af ten gunste van het uitzetten van stukken en landschappen. In deze grafische werken maakte natuurlijk drama uiteindelijk plaats voor stille Nederlandse landelijke scènes. In de jaren 1650 veranderde de stijl van Rembrandt opnieuw. De schilderijen namen toe in grootte, werden de kleuren rijker en de borstelslagen meer uitgesproken. Met deze veranderingen distantieerde Rembrandt zich van vroeger werk en de huidige mode, die zich steeds meer neigden naar mooie, gedetailleerde werken. Zijn bijzondere benadering van verfapplicaties kan deels zijn gesuggereerd door kennis te nemen van het werk van Titiaan, en kan worden gezien in de context van de toenmalige discussie over "afwerking" en oppervlaktekwaliteit van schilderijen. De hedendaagse verhalen maken soms een afkeurenswaardige opmerking over de ruwheid van Rembrandt's borstelwerk, en de kunstenaar zelf zou de bezoekers ervan hebben weerhouden om te goed naar zijn schilderijen te kijken. De tactiele manipulatie van verf kan tot middeleeuwse ingrepen leiden, wanneer de mimetische effecten van renderen het oppervlak van een schilderij op de hoogte brengen. Het eindresultaat is een zeer gevarieerd gebruik van verf, diep gelaagd en vaak schijnbaar onhandig, wat vorm en ruimte op zowel een illusionistische als een zeer individuele manier suggereert. Krediet: Aangepast vanuit Wikipedia Alle informatie wordt alleen verstrekt voor onderwijsdoeleinden.