De Zonnestilstand van de winter Feestdagen Kaart

Kenmerkt een afbeelding van midden van de wintertaiga (boreaal bos). Koud en behandeld in sneeuw. Laag op de horizon hangt een bleke, gele zon net boven de bergen. Een sneeuwschoenhaas loopt voor dekking in de voorgrond. De "groeten van het seizoen" verschijnt in rood. Een zonnestilstand is één van beide keer per jaar wanneer de Zon bij zijn grootste afstand van de hemelevenaar, de grote cirkel op het hemelgebied is dat op het zelfde vliegtuig zoals de evenaar van de aarde is. In de Noordelijke Hemisfeer, komt de de winterzonnestilstand of 21 of 22 December voor, wanneer de zon direct over de steenbokskeerkring glanst de reden voor de verschillende seizoenen in tegenovergestelde tijden van het jaar in de twee hemisferen is dat terwijl de aarde over de zon roteert, het ook op zijn as spint, die zowat 23.5 graden naar het vliegtuig van zijn omwenteling overgeheld is. Wegens deze schuine stand, ontvangt de Noordelijke Hemisfeer minder direct zonlicht die (de winter creëer) terwijl de Zuidelijke Hemisfeer directer zonlicht die ontvangt (de zomer creëer). Aangezien de Aarde zijn baan voortzet wordt de hemisfeer die dichtst aan de zonveranderingen en de seizoenen wordt gehengeld omgekeerd. De de winterzonnestilstand merkt de kortste dag en de langste nacht van het jaar. De zon verschijnt op zijn laagste punt in de hemel, en zijn noontimeverhoging schijnt om het zelfde te zijn voor verscheidene dagen before and after de zonnestilstand. Vandaar de oorsprong van de woordzonnestilstand, die uit Latijnse solstitium, van sol, "zon" en - stitium, een "onderbreking." komt Na de de winterzonnestilstand, beginnen de dagen langer te groeien en de kortere nachten. De de winterzonnestilstand komt precies voor wanneer de asschuine stand van de Aarde vanaf de zon bij zijn maximum van 23° 26 ' het meest verste is. Hoewel de de winterzonnestilstand slechts een ogenblik op tijd duurt, de termijn ook een keerpunt aan midden van de winter of de eerste dag van de winter is om naar de dag te verwijzen waarop het voorkomt. Duidelijker aan die in hoge breedten, dit komt op de kortste dag en de langste nacht voor, wanneer de dagelijkse maximumpositie van de Zon in de hemel het laagst is. De seizoengebonden betekenis van de de winterzonnestilstand is in de omkering van het geleidelijke verlengen van nachten en het verkorten van dagen. Afhankelijk van de verschuiving van de kalender, komt de de winterzonnestilstand op 21 of 22 het jaar van December elke in de Noordelijke Hemisfeer voor, en 20 of 21 Juni in de Zuidelijke Hemisfeer. Wereldwijd, heeft de interpretatie van de gebeurtenis van cultuur aan cultuur gevari?ërd, maar de meeste culturen hebben een erkenning van wedergeboorte gehouden, die vakantie vergen. festivallen, het verzamelen zich, rituelen of andere vieringen rond die tijd. De zonnestilstand zelf kan een speciaal ogenblik van de jaarlijkse cyclus van het jaar geweest zijn zelfs tijdens neolithische tijden. De astronomische gebeurtenissen, die tijdens oudheid het koppelen van dieren controleerden, het zaaien van gewassen en het meten van de winterreserves tussen oogsten, tonen hoe de diverse culturele mythologieën en tradities zich hebben voorgedaan. Dit wordt getuigd van door fysieke overblijfselen in de lay-outs van recente Neolithisch en De archeologische plaatsen van de Bronstijd zoals Stonehenge in Groot-Brittannië en Newgrange in Ierland. De primaire assen van beide monumenten schijnen zorgvuldig op een visierlijn gericht te zijn die aan de zonsopgang van de de winterzonnestilstand (Newgrange) richten en de zonsondergang van de de winterzonnestilstand (Stonehenge). Significant met betrekking tot Stonehenge is het feit dat Grote Trilithon naar buiten van het centrum van het monument, d.w.z., zijn vlot vlak gezicht werd gedraaid naar de midden van de winterZon werd opgericht. De de winterzonnestilstand kan immensely belangrijk geweest zijn omdat gemeenschappen niet zekere van het leven door de winter waren, en moest tijdens de vorige negen maanden worden voorbereid. De verhongering was gemeenschappelijk in de winter tussen Januari en April, als de hongersnoodmaanden die ook wordt bekend. In gematigde klimaten, was het midden van de winterfestival de laatste feestviering, alvorens de diepe winter begon. De meeste vee werden geslacht zodat zouden zij niet tijdens de winter moeten worden gevoed, zodat was het bijna de enige tijd van jaar toen een levering van vers vlees beschikbaar was. De meerderheid van wijn en bier tijdens het jaar wordt gemaakt was definitief vergist en klaar voor op dit ogenblik die het drink. De concentratie van de naleving was niet altijd op de dag beginnend bij middernacht of bij dageraad, maar het begin van de dag pre-Romanized, die op de vorige vooravond valt. Aangezien de gebeurtenis als omkering van de het wegebben van de Zon aanwezigheid in de hemel wordt gezien, zijn de concepten de geboorte of de wedergeboorte van zongoden gemeenschappelijk en geweest, in culturen die de winter solstitially gebaseerd cyclische kalenders gebruiken, is het jaar zoals herboren gevierd met betrekking tot leven-dood-wedergeboorte deities of nieuw begin zoals het redding van Hogmanay, een het schoonmaken van het Nieuwjaar traditie. In mythologie, kwamen de goden en de godinnen op de de winter en de zomerzonnestilstand samen, en Hades wordt toegelaten om Onderstel Olympus {zijn domein is de onderwereld zodat wordt hij natuurlijk niet toegelaten een andere tijd} in te gaan. Ook is de omkering een ander gebruikelijk thema zoals in de hoofdomkeringen van Saturnalia de slaaf en. De directe observatie van de zonnestilstand door amateurs is moeilijk omdat de zon zich te langzaam bij één van beide zonnestilstand beweegt om zijn specifieke dag, laat staan zijn moment te bepalen. De kennis van wanneer de gebeurtenis voorkomt is slechts onlangs vergemakkelijkt aan dichtbij zijn moment volgens het nauwkeurige astronomische gegevens volgen. Het is niet mogelijk om het daadwerkelijke moment van de zonnestilstand (per definitie, kan men niet opmerken dat een voorwerp het bewegen heeft tegengehouden zich tot men een tweede observatie het in time tonen maakt geen die het verder van de voorafgaande vlek heeft bewogen, of die het in de tegenovergestelde richting heeft bewogen) te ontdekken. Verder, om aan één enkele dag nauwkeurig te zijn moet men een verandering in azimut of verhoging minder dan of gelijk aan over 1/60th van de hoekige diameter van de zon kunnen waarnemen. Opmerken dat het binnen een tweedaagse periode voorkwam is gemakkelijker, vereisend een observatieprecisie van slechts over 1/16th van de hoekige diameter van de zon. Aldus, zijn vele observaties van de dag van de zonnestilstand eerder dan het moment. Dit wordt vaak gedaan door de op zonsopgang en de zonsondergang te letten of vice versa of een astronomisch gericht instrument te gebruiken dat een straal van licht om op een bepaald punt rond die tijd toestaat te gieten.