Draaien mogen zich niet in hun aangelegenheden men t-shirt

Een draak is een legendarisch schepsel, typisch met serpentine of reptiliaanse eigenschappen, dat in de mythen van vele culturen voorkomt. Er zijn twee verschillende culturele tradities van draken: de Europese draak, afgeleid van de Europese volkstradities en uiteindelijk verbonden met de mythologieën van het Midden-Oosten en het Midden-Oosten, en de Chinese draak, met tegenhangers in Japan, Korea en andere Oost-Aziatische landen. De twee tradities hebben zich weliswaar afzonderlijk ontwikkeld, maar hebben elk tot op zekere hoogte beïnvloed, met name door het interculturele contact van de afgelopen eeuwen. Het Engelse woord "dragon" vloeit voort uit de "drakeîn", "dragon, serpent of large size, water-slang", die waarschijnlijk afkomstig is van het werkwoord "ν" (drakeîn) "to see clear".[1] In het Nieuwe Testament neemt de duivel de vorm aan van een rode draak met zeven hoofden en tien hoorns, in zijn strijd tegen Archangel Michael. Dragons worden meestal in de moderne tijd getoond met een lichaam als een grote hagedis, of een slang met twee paar hagedis-achtige benen, die in staat is om vuur uit hun mond te halen. De Europese draak heeft vleugels van het vleermuistype die van zijn rug groeien. Een drakenachtig wezen zonder voorpoten staat bekend als een wieleron. Na de ontdekking van hoe de pterosauriërs op de grond liepen, zijn sommige draken geportretteerd zonder voorpoten en met de vleugels als voorpoten pterosaurus-mode op de grond. Hoewel draken in veel legenden over de hele wereld voorkomen, hebben verschillende culturen verschillende verhalen over monsters die onder het dragon-label zijn gegroepeerd. Sommige draken zouden vuur inademen of giftig zijn, zoals in het oude Engelse gedicht Beowulf.[2] Zij worden gewoonlijk geportretteerd als serpentine of reptiliaans, afkomstig van eieren en bevederd lijken. Zij worden soms geportretteerd als bijzonder grote ogen of als zeer nauwgezet toekijkend schatten, een kenmerk dat de oorsprong is van het woord dragon drakeîn dat "om duidelijk te zien" betekent[3]. Sommige mythen portretteren hen met een rij ruggengraat. De Europese draken zijn vaker in de war, terwijl Chinese draken lijken op grote slangen. Dragons kan een variabel aantal poten hebben: geen, twee, vier of meer als het gaat om vroege Europese literatuur. In verschillende religies en culturen over de hele wereld worden dragons vaak beschouwd als zeer belangrijk spiritueel. In veel Aziatische culturen waren draken, en in sommige culturen zijn ze nog steeds omgedoopt als representatief voor de oerlijke krachten van de natuur, de religie en het universum. Zij worden geassocieerd met wijsheid-vaak gezegd wijzer zijn dan mens-en levensduur. Ze hebben meestal een soort magie of een andere supernatuurlijke kracht, en worden vaak geassocieerd met putten, regen en rivieren. In sommige culturen wordt ook gezegd dat ze in staat zijn om mensen te spreken. In sommige tradities hebben draken mensen geleerd om te praten. De term 'dragoon', voor infanterie die zich op een paard beweegt, maar nog steeds gevochten heeft als voetsoldaten, is afgeleid van hun vroege vuurwapen, de 'draak', een breed gedragen musket die vlam spat toen hij vuurde, en werd dus genoemd voor het mythische schepsel. Origin and etymology Dragon head on a dak of a tempel in Taiwan Origin and etymology The word dragon entry the English language in the early 13th eeuw from Old French dragon, dat op zijn beurt uit een Latijns draconem (nominative draco), dat "gigantische serpent, dragon" betekent uit het woord "δν, drakon (genitieve drakontos), "Serpent, reuze zeevis", dat vermoedelijk afkomstig is van een eerdere stamdrak, een stam van derkesthai, "om duidelijk te zien", van de Proto-Indo-European derk- "om te zien" of "degene met het (dodelijke) gezicht." De term en Latijnse term verwijzen naar elke grote serpent, niet noodzakelijkerwijs mythologisch, en dit gebruik was ook actueel in het Engels tot aan de 18e eeuw. De associatie van de serpent met een monsterlijk tegenstander die is overwonnen door een heroïsche godheid, heeft zijn wortels in de mythologie van het Nabije Oosten van de Oudheid, waaronder Cananiet (Hebreeuws, Ugaritisch), Hitte en Mesopotamisch. Het Chaoskampf-motief ging in op mythologie en uiteindelijk ook op Christelijke mythologie, hoewel het motief van het serpent misschien ook al deel uitmaakt van de prehistorische Indo-Europese mythologie, gebaseerd op vergelijkend bewijs van Indische en Germaanse materie. Er is gespeculeerd dat de verhalen van spitterende cobra's de oorsprong kunnen zijn van de mythen van brandende draken.[4] Orientale draak in China, de afbeelding van de draak (traditioneel:龍;vereenvoudigd:龙) is te vinden in artefacten uit de dynastie van Shang en Zhou, met voorbeelden uit de 16e eeuw voor Christus[5]. is van mening dat het Chinese woord voor dragon een onomatopee is van de geluidsdunderen[6]. De Chinese naam voor dragon wordt in het Mandarijns Chinees[5] of "lùhng" in het Cantonees uitgesproken.[7] Ooit na de 9e eeuw AD heeft Japan de Chinese draak geadopteerd door de verspreiding van het boeddhisme[5] Hoewel de inheemse naam voor een draak. in het Japans is tu (つ?), een paar van de Japanse woorden voor dragon stem van het trekwoord voor dragon, namelijk, り ゅ? た? Chinees of?) () of "Chinees?) (vereenvoudigd:vereenvoudigd:Het woord voor sleidraak).[5] Vietnamees woord voor dradrais is rnnnnnnhán t:atstie en het woord dragong hangul: ) (hanja:basis). Dieren die misschien draken van Nijlkrokodillen geïnspireerd hebben, tegenwoordig zeer beperkt in hun verspreidingsgebied, werden in de oudheid soms aangetroffen in Zuid-Europa, met een zwom over de Middellandse Zee. Dergelijke onhandige krokodillen kunnen drakenmythen hebben geïnspireerd.[8] Skeletten van walvissen, dinosaurus- en zoogdierfossielen werden soms verward met de botten van draken en andere mythologische wezens. Zo werd een ontdekking in 300 BC in Wucheng[need], Sichuan, China, als zodanig geëtiketteerd door Chang Qu.[8][9] Adrienne Mayor schreef over fossielen als inspiratie voor mythen in haar boek The First Fossil Hunters en in een artikel in de Encyclopedia of Geology schreef ze: "Fossil blijft een verscheidenheid aan geomyten ontstaan die speculeren op de identiteit van de dieren en de oorzaak van hun vernietiging. Veel oude culturen, van China en India tot Griekenland, Amerika en Australië, vertelden verhalen over draken, monsters en gigantische helden..."[10] In Australië kunnen verhalen van dergelijke wezens verwijzen naar de landkrokodillen, Quinkana sp., een terrestrische krokodil die 5 tot mogelijk 7 meter lang is geworden, of naar de 4 ton monitor lizard Varanus priscus (voorheen Megalania). een gigantische carnivoren-goanna die tot 7 meter zou kunnen zijn gegroeid en tot 1.940 kilo zou hebben gewogen, of regenboogserpenten (mogelijk Wonambi naracoortensis) die deel uitmaakten van de uitgestorven megafauna van Australië.[11] De Komodo-monitor lizard Varanus komodoensis staat tegenwoordig in het Engels bekend als de Komodo dragon. In het boek An Instinct for Dragons[12] antropoloog David E. Jones suggereert een hypothese dat mensen net als apen instinctieve reacties hebben geërfd op slangen, grote katten en roofvogels. Dragons hebben eigenschappen die combinaties van deze drie zijn. Een instinctieve angst voor deze drie zou verklaren waarom draken met vergelijkbare kenmerken voorkomen in verhalen uit onafhankelijke culturen op alle continenten. Andere auteurs hebben gesuggereerd dat dit instinct vooral onder invloed van drugs of dromen aanleiding kan geven tot fantasieën over draken, slangen, spinnen, enz., wat zou verklaren waarom deze symbolen populair zijn in de drugscultuur. De traditionele algemene verklaring voor de folklore draken is echter niet gebaseerd op menselijk instinct, maar op de veronderstelling dat fossiele resten van dinosaurussen overal ter wereld aanleiding gaven tot soortgelijke speculaties. Hoofdartikel naar regio mythologie: Dragons in mythologie In het Oude Griekenland is de eerste vermelding van een "draak" afgeleid van de Iliad, waar Agamemnon een blauw drakenmotief op zijn zwaardgordel heeft en een eblem van een driekoppige draak op zijn borst bord[13] Het gebruikte woord is echter wel gebruikt (δν drákōn, geniale ϛ drákontos) zou ook "slang" kunnen betekenen. De werkzame aorist van διν drákōn is een vorm van de aoristisch participerende actieve stof van de hiertegen optredende stam μαρμαdérkomai = "I see", derkeîn = "to see", en betekende aanvankelijk waarschijnlijk "that see", of "that which flashes or gleams" (may referred to reflective scales). Dit is de oorsprong van het woord "draak". (Zie ook Hesiod's Theogony, 322.) In 217 A.D. besprak Flavius Philostratus αλάς Αιλάς Αιλάς)[14] dragons (δκκκίν, drákōn) in India in The Life of Apollonius of Tyana (II,17 and III,6-8). De vertaling van de klassieke bibliotheek van de Loeb (door F.C. Conybeare) zegt (III.7) dat de slagtanden in de meeste opzichten lijken op de grootste zeugen, maar dat ze in de bouw licht zijn en verdraaid zijn, en dat ze een punt hebben dat zo ongeschonden is als de tanden van de haaien. Volgens een collectie boeken van Claudius Aelianus Κύπρος Αιλιας Αιαλάς)[15] On Animals, werd Ethiopië bewoond door een soort draak die op olifanten jaagde. Het zou kunnen groeien tot een lengte van 180 voet en een levensloop hebben die die van de meest uithollende dieren.[16] Dragon effigy, de Graoully, in Metz, France European Main artikels: De Europese draak, Saint George en de Draak en Margaret the Virgin European draken bestaan in folklore en mythologie onder de elkaar overlappende culturen van Europa. In het algemeen worden trekmen aangeduid als levende in rivieren of met een ondergrondse laag of grot[8]. Zij worden doorgaans omschreven als met harde of gepantserde huid en worden zelden omschreven als vliegen, ondanks het feit dat zij vaak met vleugels zijn afgebeeld. De Europese draken worden gewoonlijk als wanevolutie afgebeeld, hoewel er uitzonderingen zijn (zoals Y Ddraig Goch, de Rode Draak van Wales). Chinese drakensculptuur bovenop Longshan Temple, Taipei, Taiwan. Hoofdartikel: Chinese draak-draken (vereenvoudigd Chinees: 龙; traditioneel Chinees: 龍; pinyine: lóng) kan de menselijke vorm aannemen en wordt gewoonlijk als goedwillend beschouwd. Dragons zijn bijzonder populair in China en de met vijf klauwen geslepen draak was een symbool van de Chinese keizers, met de mythische vogel fenghuang als symbool van de Chinese pers. Drakenkostuums die door verschillende mensen worden gemanipuleerd, zijn een gemeenschappelijk gezicht op Chinese festivals. Japans hoofdartikel: De Japanse drakenmythen van de Japanse draak verenigen inheemse legenden met geïmporteerde verhalen over draken uit China, Korea en India. Net als deze andere Aziatische draken zijn de meeste Japanse draken waterdegens die geassocieerd zijn met neerslag en waterlichamen, en worden ze doorgaans afgebeeld als grote, netloze, serpentine wezens met geklapte poten. Gould schrijft (1896:248),[17] de Japanse draak is "onveranderlijk bedacht als het bezit van drie klauwen". India In de vroege religie Vritra (Sanskrit: वृ (Devanāgarī) of Vṛ tra (IAST) de "envelopper", was een Asura en ook een "naga" (serpent) (Sanskrit: ना ग)[18] of mogelijk een drakenachtig wezen, de personificatie van de droogte en vijand van Indra. Vritra stond in de Vedas ook bekend als Ahi ("slang") (Sanskrit: अ हि)[19] en hij zou drie hoofden hebben gehad. Het leven van Apollonius van Tyana door Flavius Philostratus:[20] bevat een lange gedetailleerde beschrijving van India dat zwaar te lijden heeft onder draken, maar dit komt niet overeen met het moderne Indiase geloof, en waarschijnlijk niet met het Indiase geloof zoals het in zijn tijd was, of Apollonius dit verhaal uitvond of dat hij iemand anders geloofde die het vertelde. Persian Aži Dahāka is de bron van het moderne Perzische woord azhdahā of ezhdehā ا ه ا (MiddelPerzisch azdahāg) dat "dragon" betekent, vaak gebruikt van een draak die is afgebeeld op een spandoek van de oorlog. De Perzen geloofden dat de baby van een draak dezelfde kleur zal hebben als de ogen van de moeder. In het Midden-Perzisch heet hij Dahāg of Bēvar-Asp, de laatste betekenis "[hij heeft] 10.000 paarden". Verscheidene andere draken en draak-achtige wezens, allen malevoluent, worden vermeld in het manuscript van Zoroastrian. (Zie Zahhāk). Joods In joodse religieuze teksten is de eerste vermelding van een drakenachtig wezen te vinden in de Bijbelse werken van de Baan (26:13), en Isaiah (27:1), waar het Nachash Bare'ach wordt genoemd, of een "Pole Serpent"[21] Dit wordt in de Midrash Rabba tot Genesis 1:21 aangeduid als Levias In het hedendaagse Hebreeuws wordt het woord Taninim gebruikt voor krokodillen, maar dit is een gebruik van de twintigste eeuw dat losstaat van de oorspronkelijke bijbelse betekenis.[Benaming nodig] In latere Bijbelse teksten, het Boek van Isaiah, het Boek van de Baan, en Psalm. 89 verwijzen naar een zee-demon genaamd Rahab (niet te verwarren met Rahab, de vrouw van Jericho die in het Joshua-boek wordt genoemd). Isaiah 51:9 vergelijkt deze Rahab met een draak of monster. "Rahab" is de Engelse transliteratie van ר ב (reb) met de volgende betekenis: [23] In de versie van Douay-Rheims, vertaald via het middeleeuwse Latijn uit de Vulgate, wordt het woord reb "de trotse" in Isaiah 51:9 en Job 26:12 en "de macht van het zee" in Psalm 88:10 (Psalm 88 is gelijkwaardig aan Psalm 89 in andere versies toe te schrijven aan verschillende vers nummering in de Vulgate). Het verband tussen het zee-monster en "Leviathan the serpent" is gelegd in Isaiah 27:1[24] In de joodse astronomie is dit ook te zien bij de Noordpool, de ster Thuban die ongeveer 4.500 jaar geleden de ster was in de staart van de Draco-constellatie[21]. de hemelstok of de ecliptische pool. De oude waarnemers merkten op dat Draco bovenaan de hemelse pool stond, waardoor het lijkt alsof er sterren aan hangen, en in het Hebreeuws wordt het aangeduid als Teli, van talah (ת ה) - om te hangen.[25] Hebreeuwse schrijvers van Arabisch sprekende plaatsen hebben de Teli geïdentificeerd als Al Jaz'har, een Perzisch woord voor een "knot" of a "knoop"wegens de kruising van de helling van de baan van een planeet van de elliptische die twee dergelijke knopen vormt. In de moderne astronomie worden deze genoemd de oplopende knoop en de dalende knoop, maar in middeleeuwse astronomie werden zij bedoeld als "drakenhoofd" en "drakenstaart".[26] De Merthyr Synagogue heeft een draak aan de voorkant.[27] Moderne beelden Speelgoed draken, bij verkoop in een Californische cadeauwinkel, 2000. 5 In het begin van de 20e eeuw is het beeldhouwwerk van de Noorse kunstenaar Gustav Vigeland, geïnspireerd door de middeleeuwse kunst, draken een veelvoorkomend thema — als symbolen van zonde, maar ook als natuur, die strijden tegen het man. Er zijn talrijke voorbeelden van draken in de moderne media, vooral de fantasiegenre. In de fantasieroman The Hobbit van J.R.R. uit 1937 Tolkien, de belangrijkste tegenstander is een draak genaamd Smaug. Andere draken die verschijnen in Tolkien's werken zijn Glaurung, de 'vader van draken' gemaakt door Morgoth, samen met Ancalagon the Black en Scatha. Ook, in de Farmer Giles van Tolkien van Ham, wordt een draak genoemd Chrysophylax Dives ontmoet. De populaire rol die spelsysteem Dungeons & Dragons (D&D) speelt maakt veel gebruik van draken en heeft als inspiratie gediend voor veel andere draken van games. In D&D, worden de draken typisch geassocieerd met een element, dat zich in de kleur van de draak en het type van zijn ademwapen duidelijk maakt. Hoewel de draken gewoonlijk als tegenstanders dienen, kunnen zij zowel goed als kwaad zijn, met hun groepering die door hun kleur wordt bepaald. Bijvoorbeeld, is een Rode Draak kwaad en geassocieerd met vuur. Dragons in D&D groeien door hun leven, zowel fysiek als mentaal, en zijn in staat om gewichten van meer dan een miljoen pond te bereiken. Er verschijnen ook vaak tekenen in de Harry Potter romans van J. K. Rowling, en worden beschreven in het boek met betrekking tot Harry Potter, Fantastic Beasts en Waar ze door dezelfde auteur gevonden moeten worden. Dragonriders van Pern zijn een uitgebreide science fiction serie romans en korte verhalen die gemaakt en voornamelijk geschreven zijn door Anne McCaffrey. Sinds 2004 heeft de zoon van McCaffrey, Todd McCaffrey, ook Pern romans gepubliceerd, zowel in samenwerking met Anne als in zijn eentje. De Pernezen gebruiken intelligente vuurademhalingswezens genaamd draken, die een telepathische band hebben met hun riders, gevormd door mentale indrukken die de draken krijgen wanneer ze uit hun eieren komen. Sommige moderne pseudo-biologische verhalen van draken geven hun de generische naam Draco, hoewel de generische naam Draco wordt gebruikt in de biologie van de echte wereld voor een genus van kleine glijdende agamidehagedis. Een besmettelijke ziekte genaamd Dracunculiasis, die wordt veroorzaakt door een infectie met de Guinese worm, die lang voor het ontstaan van de gastheer tot 3 voet (0,91 m) groeit, ontleent ook zijn naam aan draken (letterlijk "besmetting met kleine draken"), gebaseerd op de brandende pijn van de patiënten. Sommige creationisten geloven dat draken van mythologie eigenlijk dinosaurussen waren, en dat ze uitstierven met andere wezens rond het einde van de ijstijd[2].