Een bezoek van St. Nicholas Feestdagen Kaart

' Twas de nacht vóór Kerstmis, toen allen door het huis niet een schepsel bewoog, niet zelfs een muis; De kousen werden zorvuldig gehangen door de schoorsteen, in hoop dat St. Nicholas spoedig daar zou zijn; De kinderen werden genesteld allen behaaglijk in hun bedden, terwijl de visies van suiker-pruimen in hun hoofden dansten; En de mamma's in haar ' hoofddoek, en I in mijn pet, hadden net onze hersenen voor het dutje van de lange winter, toen uit op het gazon er zich zulk een gekletter voordeed, ik opsprongen van het bed om te zien geregeld wat de kwestie was. Weg aan het venster dat ik als een flits heb gevlogen, scheurde open de blinden en wierp op de sjerp. De maan op de borst van de nieuw-gevallen sneeuw gaf de glans hieronder van middag aan voorwerpen, wanneer, wat aan mijn het benieuwd zijn ogen zou moeten verschijnen, maar een miniatuurar, en uiterst klein rendier acht, met een weinig oude bestuurder, zodat levendig en snel, wist ik in een ogenblik het St. Inkeping moet zijn. Sneller dan adelaars zijn coursers kwamen zij, en hij floot, en schreeuwde, en riep hen door naam; "Nu, Dasher! nu, Danser! nu, Prancer en Vixen! Op, Komeet! op, Cupido! op, Donder en Blitzen! Tot de bovenkant van de portiek! tot de bovenkant van de muur! Nu streepje weg! streepje weg! storm weg allen!" Zoals droge bladeren die vóór de wilde orkaan vliegen, wanneer zij een hindernis samenkomen, zet aan de hemel op; Zo tot de huis-bovenkant ook hebben gevlogen coursers die zij, met het arhoogtepunt van Speelgoed, en St. Nicholas. En toen, in het fonkelen, hoorde ik op het dak Het steigeren en het handtastelijk worden van elk weinig hoef. Aangezien ik in mijn hoofd, trok en me omdraaide, onderaan de schoorsteen St. kwam Nicholas met een grens. Hij was gekleed allen in bont, van zijn hoofd aan zijn voet, en zijn kleren allen werden aangetast met as en roet; Een bundel van Speelgoed dat hij op zijn rug had gegooid, en hij keek als een pedler die enkel openen zijn pak. Van hem oog-hoe zij fonkelden! zijn kuiltjes hoe vrolijk! Zijn wangen waren als rozen, zijn neus zoals een kers! Zijn koddige kleine mond werd opgesteld als een boog en de baard van zijn kin was zo wit zoals de sneeuw; De stomp van een pijp die hij vast in zijn tanden, en rook heeft gehouden het omringde zijn hoofd zoals een kroon; Hij had een breed gezicht en een een weinig ronde buik, dat schudden toen hij, als bowlful van gelei lachte. Hij was mollig en mollig, een juist heel oud elf, en ik lachte toen ik hem, ondanks mij zag; Knipoog van zijn oog en een draai van zijn hoofd, gaf me spoedig om te weten ik niets aan ontzetting had; Hij sprak rechtstreeks niet een woord, maar ging naar zijn werk, en vulde alle kousen; dan gedraaid met een schok, en opzij het leggen van zijn vinger van zijn neus, en het geven van een teken, omhoog toe de schoorsteen nam hij; Hij sprong aan zijn ar op, aan zijn team gaf een fluitje, en vlogen zij allen weg als beneden van een distel, maar ik hoorde hem uitroep, ere dreef hij uit gezicht, "Gelukkige Kerstmis aan allen, en aan allen een goed-nacht."