Een winterdag op de Sumida rivier in Japan Kaart

Een winterdag op de Sumida-rivier in Japan door Tsuchiya Koitsu — De frisse winterlucht hing zwaar over de oevers van de Sumida-rivier. Sneeuw, een deken van ongerept wit, verstomde de geluiden van de bruisende stad. Een eenzame figuur, een vrouw in een levendige kimono, haar gezicht verborgen door een traditionele paraplu, haastte zich op een met sneeuw bestrooid pad. Haar bestemming: een schilderachtig houten huis genesteld te midden van de rust van de Suijin Bossen. — Deze scène, een meesterwerk van de gerenommeerde kunstenaar Tsuchiya Koitsu, legt de essentie vast van een vervlogen tijdperk in een snel veranderend Japan. Een machtige boom, zijn takken zwaar met sneeuw, staat schildwacht in het centrum, zijn reflectie glinsterend op het stille water van een nabijgelegen vijver. De Sumida, een stille getuige van het verstrijken van de tijd, slingert zich een weg door het afbeelding. — Op de linkeroever van de Sumida, in de buurt van de Suijin Bossen, heerst de rust. De aanwezigheid van de vrouw, haar kleurrijke kimono, een schril contrast met de gedempte tonen van de winter, hint op een leven doordrenkt van traditie. Rook krullend van de schoorsteen van het oude huis, gedeeltelijk verduisterd door de bomen, spreekt van warmte en een eenvoudigere manier van leven. — Aan de overkant van de rivier, aan de rechterkant, ontvouwt zich een ander verhaal. Gebouwen, stijf en industrieel, doorboren de horizon in de verte. De rook waait uit hun schoorstenen, een bewijs van de meedogenloze mars van vooruitgang. Hier schildert hij een afbeelding van een nieuw Japan, aangedreven door de industrie. — De centrale boom dient als een krachtige metafoor, zijn met sneeuw beladen boughs die het oude van het nieuwe scheiden. Toch is de situatie er niet een van scherpe verdeeldheid. De vrouw, gevangen tussen de twee werelden, belichaamt de hoop op een harmonieuze co-existentie. Misschien vertegenwoordigt ze een brug tussen het verleden en de toekomst, een bewijs van de blijvende geest van traditie, zelfs in het licht van verandering. — Tsuchiya Koitsu's meesterlijke gebruik van kleur versterkt het verhaal. De blauwen van het water roepen een gevoel van sereniteit op, terwijl de grijswaarden en het wit van de sneeuw en lucht een rustige wintersfeer creëer. De levendige kimono van de vrouw, een vleugje kleur tegen de gedempte achtergrond, onderstreept de blijvende kracht van traditie. — "Een winterdag op de Sumida-rivier in Japan" is meer dan alleen een landschap; het is een schrijnende reflectie op een natie in beweging. Het herinnert ons aan de schoonheid van het verleden, de onophoudelijke mars van de vooruitgang, en de blijvende hoop op een toekomst die beide omarmt. — Dit kunstwerk uit 1949 van Tsuchiya Koitsu (1870-1949) is in het publieke domein in het land van herkomst en andere landen en gebieden waar de auteursrechtelijke term het leven van de auteur plus 70 jaar of minder is.