Faraday-schijfgenerator Briefkaart

Tekening van de Faraday-schijf, de eerste elektromagnetische generator, uitgevonden door de Britse wetenschapper Michael Faraday in 1831. De koperen schijf (D) roteerde tussen de polen van een magneet in de vorm van een hoefijzer (A), waardoor er een potentieel verschil was tussen de as en de velg als gevolg van Faraday's inductiewet. Als een elektrisch circuit, zoals een galvanometer, tussen de bindpalen (B) en (B') was aangesloten, induceerde de beweging een radiale stroom van de schijf, van de as naar de rand. De stroom vloeit in het veercontact (m) dat langs de rand van de schijf, uit bindpaal (B') door de externe kring aan bindpaal (B) glijdt, en terug in de schijf door de as. Door het in de tegenovergestelde richting te draaien, wordt de richting van de stroom omgekeerd. Het bijschrift zegt ook dat het passeren van een stroom van een Bunsen-cel (batterij) door het zou de schijf te draaien, waardoor het functioneren als een elektromotor. De gelabelde delen worden in de titel gegeven als: (A) inducerende magneet (D) geïnduceerde schijf (B) bindende schroef voor stroom die binnengaat of weggaat as van schijf (B') bindende schroef voor stroom die binnengaat of weggaat omtrek van schijf (m) rubber (glijdend veercontact) voor rand van schijf. Het bijschrift omschrijft het als "Foucault's and Le Roux's device", dus dit afbeelding is niet ontleend aan Faraday's originele machine, maar aan Léon Foucault, een hedendaagse Franse natuurkundige van Faraday. De Faraday-schijf was een inefficiënte generator omdat tegenstromen terug stroomden door gebieden van de schijf buiten het magnetisch veld. Het was de eerste homopolaire generator