Franz Marc - Vossen 1913 Oliedoek Red Fox Sly Ronde Sticker

Titel Deutsch: Füchse Jaar 1913 Techniek Deutsch: Öl auf Leinwand Afmetingen Deutsch: 44,5 × 39 cm.. Hij was een van de oprichters van "Der Blaue Reiter" ("De Blauwe Ruiter"), een almanak waarvan de naam later synoniem werd met de kring van kunstenaars die er aan meewerkten. Franz Marc werd geboren in 1880 in de Duitse stad München. Zijn vader, Wilhelm, was een professionele landschapsschilder en zijn moeder, Sophie, was een streng calvinist. In 1900 begon hij te studeren aan de Academie van Beeldende Kunsten in München, waar hij les kreeg van Gabriel von Hackl en Wilhelm von Diez. In 1903 en 1907 verbleef hij in Frankrijk, met name in Parijs, bezocht hij de musea van de stad en kopieerde hij veel van de afbeeldingen. In Parijs bezocht hij artistieke kringen die hem in contact brachten met een aantal kunstenaars, waaronder Sarah Bernhardt, en hij ontdekte een sterke affiniteit met het werk van Vincent van Gogh. In deze periode was Marc betrokken bij een aantal stormachtige relaties, waaronder een jarenlange affaire met Annette von Eckardt, een negen jaar oude gehuwde antiquair, en twee huwelijken, eerst met Marie Schnuer en vervolgens met Maria Franck. In 1906 reisde hij met zijn broer, een Byzantijnse handelaar, naar Thessaloniki, de berg Athos en verschillende andere Griekse locaties. Marc ontwikkelde in 1910 een belangrijke vriendschap met de kunstenaar August Macke. In 1911 vormde hij de Der Blaue Reiter-kunstenaarskring met Macke, Wassily Kandinsky en andere kunstenaars die besloten zich af te splitsen van de Neue Künstlervereinigung-beweging. Hij toonde een aantal van zijn werken in de eerste tentoonstelling van Der Blaue Reiter in de Thannhauser Galleries in München tussen december 1911 en januari 1912. De tentoonstelling was de top van de Duitse expressionistische beweging en was ook te zien in Berlijn, Keulen, Hagen en Frankfurt. In 1912 ontmoette Marc ook Robert Delaunay, wiens gebruik van kleur en futuristische methode een grote invloed had op Marc's werk. Marc werd beïnvloed door futurisme en kubisme, en zijn kunst werd abstract in natuur. Zijn naam stond op een lijst van bekende artiesten die zich terugtrokken uit de strijd in de Eerste Wereldoorlog. Voordat de orders uitgevoerd werden, werd hij in zijn hoofd geraakt en onmiddellijk gedood door een granaatsplinter tijdens de Slag bij Verdun (1916). Marc maakte een zestigtal prints, in houtsnede en lithografie. Het grootste deel van zijn werk toont dieren, meestal in natuurlijke omgevingen. Zijn werk kenmerkt zich door felle primaire kleuren, een bijna kubistische weergave van dieren, een uitgesproken eenvoud en een diepgaand gevoel van emotie, dat in invloedrijke kringen zelfs in zijn eigen tijd opviel. Marc gaf ook een emotionele betekenis of doel aan de kleuren die hij in zijn werk gebruikte, blauw zou worden gebruikt voor mannelijkheid en spiritualiteit, geel vertegenwoordigde vrouwelijke vreugde en rood omhulde het geluid van geweld. Marc's werk bleef niet onopgemerkt door de nationaalsocialisten; in 1936 en 1937 werd hij door de nazi's veroordeeld als een "entarteter Künstler" ("ontaarde kunstenaar"), en ongeveer 130 van zijn werken werden uit Duitse musea verwijderd. Franz Marc's bekendste schilderij is waarschijnlijk Tierschicksale (ook bekend als Animal Destinies of Fate of the Animals), dat in het Kunstmuseum Bazel hangt. Marc voltooide het werk in 1913, toen "de spanning van het dreigende cataclysme de samenleving had doordrongen", zoals een kunsthistoricus opmerkte.[1] Op de achterkant van het doek schreef Marc: "Und Alles Sein ist flammend Leid" ("En alles is vlammende lijdensweg"). Tijdens de Eerste Wereldoorlog schreef Marc aan zijn vrouw over het schilderij: "Het is als een voorgevoel van deze oorlog - verschrikkelijk en verbrijzeld. Ik kan bijna niet geloven dat ik het geschilderd heb." In oktober 1998 kregen verschillende van Marc's schilderijen recordprijzen bij veilinghuis Christie's Art in Londen, waaronder Rote Rehe I (Red Deer I), dat verkocht voor $3,30 miljoen. Dit record werd in oktober 1999 overschreden, toen Der Wasserfall (De waterval) door Sotheby's in Londen werd verkocht aan een particuliere verzamelaar voor $ 5,06 miljoen. Deze prijs zette een record neer voor zowel Franz Marc's werk als de 20e-eeuwse Duitse schilderkunst. EXPRESSIONISME Expressionisme was een culturele stroming, aanvankelijk in de poëzie en schilderkunst, die aan het begin van de 20e eeuw in Duitsland ontstond. Het is een typisch kenmerk van het cadeau van de wereld vanuit een uiterst subjectief perspectief, waarbij het met geweld wordt vervormd om een emotioneel effect te verkrijgen en om persoonlijke stemmingen en ideeën levendig over te brengen. Expressionistische kunstenaars probeerden de betekenis van "levend zijn" en emotionele ervaring uit te drukken in plaats van fysieke realiteit. Het expressionisme ontpopte zich als een 'avant-garde beweging' in de poëzie en schilderkunst voor de Eerste Wereldoorlog; in de Weimarjaren werd het gewaardeerd door een massapubliek, met zijn populariteitspiek in Berlijn, tijdens de jaren 1920. Expressionisme wordt tentoongesteld in vele kunstvormen, waaronder: schilderkunst, literatuur, theater, film, architectuur en muziek. De term duidt vaak op emotionele angst. In algemene zin kunnen schilders zoals Matthias Grünewald en El Greco expressionistisch worden genoemd, hoewel de term in de praktijk voornamelijk wordt toegepast op werken uit de 20e eeuw. De expressionistische nadruk op het individuele perspectief was ook een reactie op het positivisme en andere artistieke bewegingen zoals het naturalisme en het impressionisme. De Blaue Reiter was een groep kunstenaars uit de Neue Künstlervereinigung München in München. Der Blaue Reiter was een Duitse beweging die van 1911 tot 1914 bestond en die samen met Die Brücke in 1905 werd opgericht. Les Fauves (Frans voor The Wild Beasts) waren een kortstondige en losse groep van vroege 20e-eeuwse moderne kunstenaars wier werk de nadruk legde op schilderachtige kwaliteiten en sterke kleur boven de representationele of realistische waarden die behouden bleven door het impressionisme. Terwijl het fauvisme als stijl begon rond 1900 en voortduurde na 1910, duurde de beweging als zodanig slechts drie jaar, 1905-1907, en had drie tentoonstellingen. De leiders van de beweging waren Henri Matisse en André Derain. De Blaue REITER Der Blaue Reiter was een groep kunstenaars uit de Neue Künstlervereinigung München in München. Der Blaue Reiter was een Duitse beweging die van 1911 tot 1914 bestond en die samen met Die Brücke in 1905 werd opgericht. De groep werd opgericht door Wassily Kandinsky, Franz Marc, August Macke, Alexej von Jawlensky, Marianne von Werefkin, Gabriele Münter, Lyonel Feininger en Albert Bloch. Der Blaue Reiter ontbrak een centraal artistiek manifest, maar was gecentreerd rond Kandinsky en Marc. Ook Paul Klee was erbij betrokken. De naam van de beweging komt van een schilderij van Kandinsky gemaakt in 1903 (zie illustratie). Ook wordt beweerd dat de naam zou kunnen zijn afgeleid van Marc's enthousiasme voor paarden en Kandinsky's liefde voor de kleur blauw. Voor Kandinsky is blauw de kleur van spiritualiteit: hoe donkerder het blauw, hoe meer het menselijke verlangen naar het eeuwige wekt (zie zijn boek On the Spiritueel in Art uit 1911). Binnen de groep verschilden artistieke benaderingen en doelen van artiest tot artiest; de artiesten deelden echter een gemeenschappelijk verlangen om spirituele waarheden uit te drukken door middel van hun kunst. Ze geloofden in het bevorderen van de moderne kunst; de verbinding tussen beeldende kunst en muziek; de spirituele en symbolische associaties van kleur; en een spontane, intuïtieve benadering van schilderen. Leden waren geïnteresseerd in Europese middeleeuwse kunst en primitivisme, evenals de hedendaagse, niet-figuratieve kunstscène in Frankrijk. Als gevolg van hun ontmoetingen met kubistische, fauvistische en rayonistische ideeën, gingen ze over op abstractie. Der Blaue Reiter organiseerde in 1911 en 1912 tentoonstellingen die door Duitsland trokken. Ze publiceerden ook een almanak met hedendaagse, primitieve en volkskunst, samen met kinderschilderijen. In 1913 exposeerden ze in de eerste Duitse Herbstsalon. De groep werd ontwricht door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Franz Marc en August Macke sneuvelden in de strijd. Wassily Kandinsky, Marianne von Werefkin en Aleksej von Jawlenski moesten terugkeren naar Rusland vanwege hun Russische nationaliteit. Ook binnen de groep liepen de meningen uiteen. Als gevolg hiervan was Der Blaue Reiter van korte duur, slechts drie jaar van 1911 tot 1914. In 1923 vormden Kandinsky, Feininger, Klee en Alexej von Jawlensky Die Blaue Vier (de Blauwe Vier), en exposeerden en gaven samen lezingen in de Verenigde Staten in 1924. Een uitgebreid collectie schilderijen van Der Blaue Reiter wordt tentoongesteld in de Städtische Galerie in het Lenbachhaus in München. Het schilderen is een wijze van uitdrukking en de vormen zijn talrijk. Tekeningen, composities of abstracties en andere esthetica kunnen dienen om de expressieve en conceptuele intentie van de beoefenaar te manifesteren. Schilderijen kunnen naturalistisch en representatief zijn (zoals in een stilleven of landschapsschilderij), fotografisch, abstract, beladen met verhalende inhoud, symboliek, emotie of politiek van natuur. Het schilderen is de praktijk om verf, pigment, kleur of ander middel op een oppervlakte (steunbasis) toe te passen. In de kunst beschrijft de term zowel de handeling als het resultaat, dat een schilderij wordt genoemd. Schilderijen kunnen ter ondersteuning oppervlakken als muren, papier, canvas, hout, glas, lak, klei of beton hebben. Schilderijen kunnen worden versierd met bladgoud, en sommige moderne schilderijen bevatten andere materialen zoals zand, klei en stukjes papier. Een deel van de geschiedenis van de schilderkunst in zowel de oosterse als de Westerne kunst wordt gedomineerd door spirituele motieven en ideeën; voorbeelden van dit soort schilderijen variëren van kunstwerken die mythologische figuren op aardewerk afbeelden tot Bijbelse scènes die worden weergegeven op de binnenmuren en het plafond van de Sixtijnse Kapel, tot scènes uit het leven van Boeddha of andere scènes van oosterse religieusoorsprong. Onder de voortdurende en huidige richtingen in de schilderkunst aan het begin van de 21e eeuw zijn de schilderkunst in monochroom, de schilderkunst, de schilderkunst, de geometrische abstractie, de toe-eigening, het hyperrealisme, het fotorealisme, het expressionisme, het minimalisme, de lyrische abstractie, de kunst van de Pop, op art, het Abstracte expressionisme, het kleurenveld schilderen, het neo-expressionisme, het collage, het intermediale schilderen, het assembleren, het computerkunstschilderen, het postmoderne schilderen, het neo-dwerk, het milieuschilderen, het figuurschilderen, . Ontwikkelingen in de Oosterse schilderkunst lopen historisch gezien parallel met die in de Westerne schilderkunst, over het algemeen enkele eeuwen eerder. Afrikaanse kunst, islamitische kunst, Indiase kunst, Chinese kunst en Japanse kunst hebben elk een grote invloed gehad op de Westerne kunst, en omgekeerd. De oudst bekende schilderijen bevinden zich in de Grotte Chauvet in Frankrijk, waarvan sommige historici beweren dat ze ongeveer 32.000 jaar oud zijn. Ze worden gegraveerd en beschilderd met rode oker en zwarte pigment en shows, neushoorns, leeuwen, buffels, mammoeten of mensen die vaak jagen. Het vroegste bewijs van schilderen is echter gevonden in twee rotshuizen in Arnhemland, in het noorden van Australië. In de onderste laag van het materiaal op deze plaatsen zijn gebruikte stukken oker die naar schatting 60.000 jaar oud zijn. Archeologen hebben ook een fragment van rotsschilderingen gevonden in een 40 000 jaar oude kalkstenen rotsschuilplaats in de regio Kimberley in Noord-Western Australië. Er zijn voorbeelden van grotschilderingen over de hele wereld—in Frankrijk, Spanje, Portugal, China, Australië, India enz. In Westerne culturen zijn olieverfschilderkunst en waterverf de bekendste kunstvorm, met een rijke en ingewikkelde stijl- en materiaaltraditie. In het Oosten overheersten inkt en kleureninkt historisch gezien de keuze van media met even rijke als complexe tradities. Verschillende soorten verf worden meestal geïdentificeerd aan de hand van het medium waarin het pigment is gesuspendeerd of ingebed, wat de algemene werkingskenmerken van de verf bepaalt, zoals viscositeit, mengbaarheid, oplosbaarheid, droogtijd, enz.