Frost Fairy Meisje's Uitzicht van een Sapphire Win Horloge

Een stilte viel over het Fae Realm, een kristallijne stilte die alleen werd doorbroken door het zachte gefluister van wind door bevroren takken. In een kamer gedrapeerd in schemering tinten, Faeli neergestreken op de rand van een pluche, ijzige blauwe chaise longue. In tegenstelling tot andere winterfeeën, waarvan de huid glinsterde als een reflectie van de saffier getinte sneeuw buiten, hield Faeli's huid een vleugje winterhemelsblauw. Haar ceruleaanse ogen sprankelden met dezelfde intensiteit, omlijst door een cascade van saffierhaar gebonden in een hoge paardenstaart. — Een adembenemend tafereel ontvouwde zich buiten het raam. De wereld was een doek in blauwe tinten geschilderd, de sneeuw glinsterend onder het bleke licht van een gesluierde maan. Sneeuwvlokken dreven, als kleine hemelfragmenten, lui op de ijskoude bries. Faeli, getooid in een prachtige blauwe Japanse lolita-jurk, volgde de matte ruit met een vinger, waarbij haar adem het glas even miste. — De jurk, een meesterwerk van wervelende stof en delicate kant, vastgeklonken aan haar vorm, zijn strakheid geaccentueerd door het korset dat haar taille beklom, met nadruk op de gulle rondingen eronder. De koelte van het materiaal gaf rillingen over haar ruggengraat, een gevoel dat niet geheel onwelkom was. Het strategisch vervaardigde lichaam van de jurk duwde haar buste naar boven, hintend op de verleidelijke vorm die het hield. — Ondanks het uitnodigende pluche van de chaise longue, kon Faeli de allure van het ceruleaanse wonderland buiten niet weerstaan. Een levendige blauwe vlinder, zijn vleugels glinsterend met iriserende groene flitsen, paste om haar heen, spiegelend aan haar eigen verlangen. Een kleine cluster van blauwe bloemen, hun bloemblaadjes gerand met levendig groen en zonnig geel, bloeide uitdagend in de hoek van de kamer, een plons van warmte tegen de koele achtergrond. — Dit was niet Faeli's eerste winter. Elk jaar trok hetzelfde verlangen haar aan het hart. In tegenstelling tot andere winterfeeën die tevreden zijn met het seizoen, voelde Faeli een vreemde affiniteit met de bijtende wind en de saffier-verstoven sneeuw. Er was een magie in de stilte van de winter, een rauwe schoonheid die resoneerde met een verborgen vuur in haar. Misschien was het een vleugje ijsmagie die door haar aderen vloed, een unieke vonk die haar onderscheidde. — Een ondeugende glimp ontstoken in Faeli's ogen. Met een speelse lach die klom als windklokjes, stond ze op. De ijzige blauwe kamer, die weerklonk met de flauwe kou die door het raam sijpelde, wenkte haar om terug te keren naar haar relatieve warmte, maar de roep van de sneeuw was te sterk om te weerstaan. Een ondeugend idee wortelde in haar hoofd. Met een slag van haar pols, het raam kraakte een fractie open, waardoor een stroom van blauwe sneeuwvlokken dansen in de kamer. Een enkele sneeuwvlok landde op Faeli's uitgestrekte palm en smelt in een koele druppel water. Een glimlach bloeide op haar gezicht, een belofte van avontuur sprankelend in haar saffierogen. Vanavond keek Faeli niet alleen naar het winterwonderland, ze zou er deel van gaan uitmaken. — Zadzenea zette afbeelding in creative commons.