Gabrielle en Jean van Pierre-Auguste Renoir Magneet

Gabrielle en Jean van Pierre-Auguste Renoir, olie op canvas 1895-1996, is een portretschilderij van een jonge vrouw die op een tafel zit in een baby jongen op haar schoot en speelt met een speelgoed of stier. De onderwerpen zijn Gabrielle Renard, een neef van Renoir's vrouw Aline Charigot, die de kinderjuffrouw van hun kinderen werd, en de baby zoon van de kunstenaar Jean Renoir, die opgroeide tot een beroemde Franse filmregisseur. Het afbeelding is geschilderd in dunne borstelstreken van snel aangebrachte vloeistofolieverf en definieert de kenmerken, gezichten, het haar, de atmosfeer en het witte baby jumperpak van de proefpersonen, geschilderd met grote menselijke empathie. De donkere harige Gabrielle stelde zich voor voor vele portretten en schilderijen voor Renoir in de openlucht gedurende de jaren dat ze bij de familie leefde, hielp de schilder in de studio terwijl ernstige artritis hem verlamde, en gaf de zoon Jean zijn eerste kijkje op het nieuwe medium voor de film. Pierre-Auguste Renoir (1841-1919) was een Franse schilder en vooraanstaand figuur van de Franse impressionistische beweging van de 19de eeuw. Als jongen schilderde Renoir design op mooie china en ventilatoren, en bestudeerde schilderijen in het Louvre, tot hij kunst ging studeren met Charles Gleyre in Parijs, waar hij Monet, Sisley en andere leden van de Impressionistische groep ontmoette. Renoir, beïnvloed door het Realisme van Courbet en het pijnlijke gevoel van licht en kleur van Monet en andere plein-air schilders, ontwikkelde een zacht geschilderde stijl van levendig licht en verzadigde kleuren. Renoir schilderde veel portretten en landschappen, maar concentreerde zich op verbluffende scènes van het hedendaagse leven die een tijdelijke momentopname in de tijd vastleggen, terwijl de invloed van tiaan, Rubens en de Rococo schilders zijn inspiratie boden voor zijn vele beeldende schilderijen en huishoudelijke scènes. Renoir trouwde en had drie kinderen die zelf volmaakte artiesten werden, en op zijn oudere leeftijd bleef hij prolifictief schilderen, terwijl hij deels gehandicapt was door ernstige artritis. In 1919 werd Renoir bijna de enige levende kunstenaar die geëerd werd door een tentoonstelling in het Louvre naast de werken van de oude meesters. Renoir's vloeiende, meesterlijke techniek, uniek gevoel van licht en kleur, warme sensualiteit en menselijke empathie maakten hem tot een van de meest geliefde en populaire schilders van de hele tijd.