Garden Devil Briefkaart

Garden Devil was een sculptuur die we ergens in New Jersey vonden op een weg naar nergens, maar om later te ontdekken dat we op een Gargoyle waren gestummerd. Gargoyles werden door de kerk op twee manieren bekeken. Veel middeleeuwse kathedralen waren gargoyles en chimeras en sommigen voelen dat tegenwoordig boze geesten afscheiden. In de architectuur is een gargoyle een gekerfde steen grotesk, met een spout die is ontworpen om water van een dak te vervoeren en van de kant van een gebouw, waardoor wordt voorkomen dat regenwater door masonenmuren loopt en de mortier ertussen erodeert. Architecten gebruikten vaak meerdere gargoylen op gebouwen om de regenwaterstroom van het dak te verdelen om de mogelijke schade van een regenbui tot een minimum te beperken. Een dal wordt in de achterkant van de gargoyle gesneden en regenwater komt gewoonlijk door de open mond. Gargoyles zijn meestal een lang fantastisch dier omdat de lengte van de gargoyle bepaalt hoe ver water van de muur wordt gegooid. De bekendste voorbeelden zijn die van Notre Dame de Paris. Hoewel de meesten groteske eigenschappen hebben, is de term gargoyle gekomen om alle soorten afbeeldingen te omvatten. Het belangrijkste gebruik was het overbrengen van het begrip kwaad via de vorm van de goyle, die bijzonder nuttig was om een duidelijke boodschap te sturen aan de gewone mensen, van wie de meesten analfabeet waren. Gargoyles zouden ook kwade geesten uit de kerk halen, dit verzekerde congreganten dat het kwaad buiten de muren van de kerk werd gehouden. De term 'gargoyle' wordt meestal toegepast op middeleeuws werk, maar in alle leeftijden werd een soort waterafleiding toegepast, als ze niet in de goot werd overgebracht. In de oude Egyptische architectuur lieten de gargoyles weinig variatie zien, typisch in de vorm van een leeuwenkop.