George Stinney T-shirt

In een gevangenis in South Carolina op 16 juni 1944 liepen bewakers een 14-jarige zwarte jongen, met een bijbel onder zijn arm, naar de elektrische stoel. Hij gebruikte de bijbel als boosterstoel. Bij 5 en 95 pond paste de riem niet, en een elektrode was te groot voor zijn been. De schakelaar werd getrokken, en het volwassen maatmasker viel van zijn gezicht. De tranen stroomden uit zijn breed open, tragische ogen, en het speeksel druppelde uit zijn mond. Getuigen die de jongste eeuw de dood van de jongste in de Verenigde Staten hebben gezien, hebben zich met afgrijzen teruggetrokken. George Stinney werd beschuldigd van het doden van twee blanke meisjes, de 11-jarige Betty June Binnicker en de 8-jarige Mary Emma Thames. Omdat er in 1944 geen Miranda-rechten waren, werd Stinney ondervraagd zonder advocaat en werden zijn ouders niet toegelaten in de kamer. De sheriff zei destijds dat Stinney de moorden toegegeven heeft, maar er is alleen zijn woord — er is geen schriftelijke bewijs van de bekentenis gevonden. Er zijn zelfs berichten dat de agenten Stinney-ijs hebben aangeboden om de misdaden te bekennen. Stinney's vader, die geholpen had bij het zoeken naar de meisjes, werd onmiddellijk ontslagen en werd opgedragen zijn huis te verlaten en de zagerij waar hij werkte. Zijn familie werd verteld de stad vóór het proces te verlaten om verdere vergelding te voorkomen. Een atmosfeer van lynch mob hysterie hing over het gerechtsgebouw. Zonder familiebezoek moest de 14-jarige alleen het proces en de dood doorstaan. De rechtbank benoemde Stinney tot advocaat — een belastingcommissaris die zich voorbereidde op een Statehouse-run. Er was geen bezwaar tegen de getuigenverklaring van de drie politieagenten die stelden dat Stinney had toegegeven, hoewel dat het enige bewijs was dat de aanklager had voorgelegd. Er waren geen schriftelijke verslagen van een bekentenis. Drie getuigen werden opgeroepen tot vervolging: het man dat de lichamen van de twee meisjes ontdekte en de twee dokters die het postmortem uitvoerden. Er werden geen getuigen opgeroepen voor de verdediging. Het onderzoek vond plaats voordat een volledig Witte jury en een publiek (de zwarten mochten niet toetreden), en duurde tweeënhalf uur. De jury heeft tien minuten nodig gehad om te beraadslagen voordat ze terugkwam met een schuldig vonnis." Een paar jaar geleden beweerde een familie dat hun overleden familielid bekend was met de moorden op de twee meisjes op zijn sterfbed. De geruïneerde schuldige kwam van een bekende, prominente Witte familie. Familieleden van het man dienden zitting in de onderzoeksjury van het initiaal, die de aanbeveelt Stinney te vervolgen. De legale moord op George Stinney zal de Amerikaanse nalatenschap voor altijd achtervolgen. Hoewel de wereld en dit land ongetwijfeld ten goede zijn veranderd, botst ras nog steeds vaak met rechtvaardigheid en leidt het tot tragedie. Hoesjes zoals die van George Stinney mogen niet worden gewist, mogen nooit worden vergeten en zijn een belangrijk hoofdstuk in het verhaal van de Amerikanen.