Gnome Garden Little Man Lawn Nome Gnome Underpants Ronde Button 5,7 Cm

Deze figuren zijn afkomstig uit Duitsland van de 19e eeuw, waar ze bekend werden als Gartenzwerg (letterlijk "tuindwerg"). De toepassing van de term gnoom in het Engels wordt voor het eerst in de jaren dertig van de vorige eeuw bevestigd. De eerste tuingnomen werden in het midden van de jaren 1800 gemaakt in Gräfenroda, een stad die bekend staat om zijn keramiek in Thüringen, Duitsland. Philip Griebel maakte terracotta-dieren als decoratie en produceerde gnomen op basis van lokale mythen als een manier voor mensen om te genieten van de verhalen van de bereidheid van de gnomen om 's nachts in de tuin te helpen. De tuingnoom verspreidde zich snel over Duitsland, Frankrijk en Engeland, en waar tuinbouw een serieuze hobby was. De productie van gnomen heeft zich over heel Duitsland verspreid, met talrijke andere grote en kleine producenten die in en uit het bedrijf komen en die elk hun eigen eigen stijl van ontwerp hebben. De Tweede Wereldoorlog was moeilijk voor de industrie en de meeste producenten gaven het toen op. De nakomelingen van Griebel maken ze nog steeds en zijn de laatste van de Duitse producenten, alle anderen hebben hun productie verplaatst naar Polen of China. Op dit moment zijn er naar schatting 25 miljoen tuingnomen in Duitsland. In 1847 werden tuingnomen voor het eerst in het Verenigd Koninkrijk geïntroduceerd door Sir Charles Isham, toen hij 21 terracotta figuren uit een reis naar Duitsland bracht en ze als siervoorwerpen plaatste in de tuinen van zijn huis, Lamport Hall in Northamptonshire. Slechts één van de originele gnomen overleeft: Lampy is, zoals hij bekend is, in Lamport Hall te zien en is verzekerd voor een miljoen pond. Een meer recente opmerkelijke producent van Garden Gnomes was Tom Major-Ball, vader van de voormalige Britse premier John Major. Tuingnomen zijn in veel tuinen een populair accessoire geworden. Vaak zijn ze het doelwit van pranken, die collectief bekend staan als gnomen: Het is bekend dat mensen tuingnomen "aan de natuur" teruggeven, met name het Franse "Front de Liberation des Nains de Jardins" en het Italiaanse "MALAG" (Garden Gnome Liberation Front). Sommige ontvoerde tuingnomen zijn op reizen over de hele wereld verstuurd (de reizende gnome prank; dit werd later de basis voor de ''Roaming Gnome''). In 2008 werd een 53-jarig Frans man in Bretagne gearresteerd op verdenking van het stelen van 170 tuingnomen naar boven. Sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat de tuinkoepel een afstammeling is van de Greco-Roman vruchtbaarheid god Priapus, wiens standbeeld vaak in oude tuinen werd aangetroffen. Gnomes worden vaak afgebeeld als baarden en zijn typisch mannetjes, en worden gewoonlijk rode petten draag en zijn bekend om het roken van buizen. Ze worden gemaakt in verschillende houdingen en volgen verschillende periodes, zoals vissen of het ontkoppelen. Gnomen zijn omstreden geworden in grove tuincirkels in het Verenigd Koninkrijk en zijn verboden in het prestigieuze Show Chelsea Flower, omdat de organisatoren beweren dat ze de design van de tuin afleiden. Gnoome liefhebbers beschuldigen de organisatoren van snobisme omdat ze populair zijn in de arbeidersklasse en de voorstedelijke tuinen. Gnomen kunnen worden vervaardigd uit gier van terracotta met klei die in vormen is gegoten. De gnoom wordt uit de schimmel verwijderd, mag drogen en vervolgens in een oven afgevuurd tot hard. Na het koelen wordt de gnoom geschilderd. Moderne gnomen worden gemaakt van schwau-harsen en soortgelijke materialen. Een tuin is een geplande ruimte, gewoonlijk in de openlucht, die opzij wordt gezet om planten en andere vormen van natuur te tonen, te verbouwen en te genieten. De tuin kan zowel natuurlijke als op man gebaseerde materialen bevatten. De meest voorkomende vorm is een residentiële tuin. Westerne tuinen zijn vrijwel overal rond planten gesitueerd. Een gras is een recreatief of recreatief gebied dat is beplant met gras, en soms klaver en andere planten, die op een lage, zelfs hoogte worden gehouden. De gespecialiseerde namen turf, pitch, field of green kunnen worden gebruikt, afhankelijk van de sport en de scène. Pointy petten zijn in de loop van de geschiedenis een kenmerkend hoofdartikel van een breed scala aan culturen geweest. Hoewel ze vaak een oude Indo-Europese traditie suggereren, werden ze ook traditioneel gedragen door vrouwen van Lapland, de Japanners, de Mi'kmaq in Atlantic Canada en de Huastecs van Veracruz en Aztec (bijvoorbeeld in de Codex Mendoza). Een gnoom [nácharm] is een diminutieuze geest in Renaissance magie, alchemie en in een latere fictie. Het woord komt uit Renaissance Latijns gnomus, een woord dat blijkbaar wordt bedacht door de Zwitserse alchemicus Paracelsus. Paracelsus gebruikt Gnomi als synoniem van Pygmæi. Hij haalt misschien de term uit het Latijnse gēnomos (zelf vertegenwoordigend een Grieks γ-ΗΣ μμge, letterlijk "aardbewoner". In dit hoesje is het weglaten van de waarneming een blunder, zoals de OED het noemt. Als alternatief kan de term een oorspronkelijke uitvinding van Paracelsus zijn. Paracelsus bevat gnomen op zijn lijst van elementaire elementen, als aardmetalen. Hij beschrijft ze als twee hoge pannen en heel taciturn. Het Engelse woord wordt vanaf het begin van de 18e eeuw gedemonstreerd, maar blijft onduidelijk tot aan het begin van de 19e eeuw, toen het werd opgenomen door de auteurs van Romanticistische collecties van sprookjes, waar het meestal synoniem werd met het oudere woord goblin. De toonaangevende elementaire geest heeft precedenten in talrijke oude en middeleeuwse mythologieën, die vaak mijnen en waardevolle ondergrondse schatten bewaken, met name in de Germaanse dwergen en de Griekse Chalybes, Telchines of Dactyls. In het Engels folklore is de pitonic gnome een soort antithese geworden voor de meer luchtige of lichtgevende fee. Nathaniel Hawthorne in Twice told tales (1837) contrasteert de twee in "Small genoeg to be king of the fairies, and lelijk genoeg to be king of the gnomen" (geciteerd na OED). Gnomes staan op dezelfde manier tegenover elven, zoals in William Cullen Bryant's Little People of the Snow (1877), dat "Laten we een verhaal hebben van elven die 's nachts rijden, met jinglende reïnes, of gnomen van de mijn" (geciteerd na OED). Franz Hartmann satirigeerde in 1895 materialisme in een allegorisch verhaal getiteld Unter den Gnomen im Untersberg. De Engelse vertaling verscheen in 1896 als Een van de Gnomen: Een occult Tale van avontuur in Untersberg. In dit verhaal zijn de Gnomen nog steeds duidelijk ondergrondse wezens, die de goudschatten in de berg Untersberg bewaken. Als figuur van de sprookjes uit de 19e eeuw werd de term gnome in de 20e eeuw grotendeels synoniem met andere termen voor de "kleine mensen", zoals goblin, brownie, kobold, leprechaun, Heinzelmännchen en andere gevallen van "huiselijke geest", waardoor de nauwe band met de aarde of de ondergrondse wereld verloren ging. Na de Tweede Wereldoorlog (met vroege verwijzingen, ironisch gebruik, uit de late jaren dertig) werden de kleinigheidsgetallen die in de 19e eeuw werden geïntroduceerd als grassierplanten, gekend als tuingnomen. Het afbeelding van de gnoom veranderde verder in de jaren zestig tot de jaren zeventig, toen de eerste kunststoftuingnomen werden vervaardigd. Deze gnomen volgden de stijl van de afbeelding uit 1937 van de zeven dwergen in Sneeuwwitje en de zeven dwergen door Dit "losbandige" afbeelding van de gnoom werd gegrondvest op het boek The Secret Book of Gnomes (1976), in het originele Nederlandse Leven en werken van de Kabouter. De uitdrukking van de "Gnomes of Zürich", Zwitserse bankiers, die in de jaren zestig werden afgeschilderd als kleine wezens die in de ondergrondse vaults goud hoorden, werd in 1956 door Harold Wilson bedacht en kreeg in de jaren zestig geld (OED merkt op dat de New Statesman-kwestie van 27 november 1964 de vroegste attestatie was). De naam gnome is gebruikt in het Fantasy-genre, doorgaans in een sluipende rol, bijvoorbeeld als uitvinder. In L. Frank Baum's Oz serie, de nomes (zo gespeld), vooral hun koning, zijn de hoofdtegenstanders van het Oz-volk. Ruth Plumly Thompson, die de serie voortzette na de dood van Baum, keerde terug naar de traditionele spelling. In C. S. Lewis's The Chronicles of Narnia, gnomen, of 'Earthmen' zoals ze soms worden genoemd, wonen in de Onderland, een reeks ondergrondse grotten. In tegenstelling tot de traditionele, menselijkere gnomen, kunnen zij een grote verscheidenheid van fysieke eigenschappen en huidkleuren hebben. Ze worden gebruikt als slaven door de dame van de Groene Kirtle. J. R. R. Tolkien gebruikt in het legendarium rondom zijn Elves "Gnomen" als naam van de Noldor, de meest getalenteerde en technologisch georiënteerde van zijn elvistische races, bij bewuste exploitatie van de overeenkomst met de gnomen; Gnomes is dus de Engelse vertaling van Quenya Noldor door Tolkien, "die met kennis". In de kerstbrieven van de vader, die Tolkien voor zijn kinderen schreef, zijn Rode Gnomen behulpzame wezens die van Noorwegen naar de Noordpool komen om de kerstman en zijn elfen te helpen bij de strijd tegen de mishandelde Goblins. ...