Herinneringen. Park Güell. Geweldig mozaïek. Deel Briefkaart

Herinneringen. Park Güell. Geweldig mozaïek. Deel 1. Travel. Europe. Spanje. Catalonië. Barcelona. Park Güell. Antoni Gaudí. Het Park Güell is een openbaar parksysteem dat bestaat uit tuinen en architectonische elementen op de heuvel Carmel, in Barcelona, Catalonië (Spanje). Carmel Hill behoort tot de bergketen van Collserola - het Parc del Carmel ligt aan de noordkant. Park Güell ligt in La Salut, een wijk in de wijk Gràcia in Barcelona. Met verstedelijking in het achterhoofd, Eusebi Güell toegewezen het ontwerp van het park aan Antoni Gaudí, een gerenommeerde architect en het gezicht van het Catalaanse modernisme. Het park werd gebouwd tussen 1900 en 1914 en werd officieel geopend als een openbaar park in 1926. In 1984 werd het park door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed onder de titel "Werken van Antoni Gaudí". Park Güell is de weerspiegeling van Gaudí's artistieke overvloed, die behoort tot zijn naturalistische fase (eerste decennium van de 20e eeuw). In deze periode perfectioneerde de architect zijn persoonlijke stijl door inspiratie te halen uit organische vormen. Hij bracht een reeks nieuwe structurele oplossingen in de praktijk die geworteld waren in de analyse van de meetkunde. De Catalaanse kunstenaar voegt daar creatieve vrijheid en een fantasierijke, sierlijke creatie aan toe. Uitgaande van een soort barokisme, verwerven zijn werken een structurele rijkdom aan vormen en volumes, vrij van de rationele starheid of enige vorm van klassieke premissen. In het ontwerp van Park Güell, Gaudí ontketende al zijn architectonische genie en zetten om veel van zijn innovatieve structurele oplossingen die het symbool van zijn organische stijl zou worden en die zou uitmonden in de oprichting van de Basiliek en Verzoenende Kerk van de Heilige Familie (Catalaans: Sagrada Familia) te oefenen. Güell en Gaudí bedachten dit park, gelegen in een natuurpark. Ze stelden zich een georganiseerde groep van hoogwaardige huizen voor, uitgedost met de nieuwste technologische ontwikkelingen om maximaal comfort te garanderen, afgewerkt met een artistieke touch. Ze zagen ook een gemeenschap die sterk beïnvloed was door symboliek, omdat ze in de gemeenschappelijke elementen van het park probeerden veel van de politieke en religieuze idealen te synthetiseren die door beschermheer en architect worden gedeeld: daarom zijn er merkbare concepten afkomstig uit het politieke Catalanisme - vooral in de toegangstrap waar de Catalaanse landen vertegenwoordigd zijn - en uit het katholicisme - het Monumento al Calvario, oorspronkelijk ontworpen als een kapel. De mythologische elementen zijn zo belangrijk: blijkbaar Güell en Gaudí's opvatting van het park werd ook geïnspireerd door de Tempel van Apollo van Delphi. Aan de andere kant hebben veel experts geprobeerd om het park te koppelen aan verschillende symbolen vanwege de complexe iconografie die Gaudí toepaste op het stedelijke project. Dergelijke verwijzingen gaan van politieke rechtvaardiging tot religieuze verheffing, en gaan door mythologie, geschiedenis en filosofie. In het bijzonder beweren veel studies verwijzingen naar de vrijmetselarij te zien, ondanks de diepe religieuze overtuigingen van zowel Gaudí als Güell. Deze verwijzingen zijn niet bewezen in de geschiedschrijving van de moderne architect. De veelheid aan symbolen in het Park Güell wordt, zoals eerder vermeld, geassocieerd met politieke en religieuze tekens, met een vleugje mysterie volgens de voorkeuren van die tijd voor raadsels en puzzels. Park Güell is de weerspiegeling van Gaudí's artistieke overvloed, die behoort tot zijn naturalistische fase (eerste decennium van de 20e eeuw). In deze periode perfectioneerde de architect zijn persoonlijke stijl door inspiratie te halen uit organische vormen. Hij bracht een reeks nieuwe structurele oplossingen in de praktijk die geworteld waren in de analyse van de meetkunde. De Catalaanse kunstenaar voegt daar creatieve vrijheid en een fantasierijke, sierlijke creatie aan toe. Uitgaande van een soort barokisme, verwerven zijn werken een structurele rijkdom aan vormen en volumes, vrij van de rationele starheid of enige vorm van klassieke premissen. In het ontwerp van Park Güell, Gaudí ontketende al zijn architectonische genie en zetten om veel van zijn innovatieve structurele oplossingen die het symbool van zijn organische stijl zou worden en die zou uitmonden in de oprichting van de Basiliek en Verzoenende Kerk van de Heilige Familie (Catalaans: Sagrada Familia) te oefenen. Güell en Gaudí bedachten dit park, gelegen in een natuurpark. Ze stelden zich een georganiseerde groep van hoogwaardige huizen voor, uitgedost met de nieuwste technologische ontwikkelingen om maximaal comfort te garanderen, afgewerkt met een artistieke touch. Ze zagen ook een gemeenschap die sterk beïnvloed was door symboliek, omdat ze in de gemeenschappelijke elementen van het park probeerden veel van de politieke en religieuze idealen te synthetiseren die door beschermheer en architect worden gedeeld: daarom zijn er merkbare concepten afkomstig uit het politieke Catalanisme - vooral in de toegangstrap waar de Catalaanse landen vertegenwoordigd zijn - en uit het katholicisme - het Monumento al Calvario, oorspronkelijk ontworpen als een kapel. De mythologische elementen zijn zo belangrijk: blijkbaar Güell en Gaudí's opvatting van het park werd ook geïnspireerd door de Tempel van Apollo van Delphi. Aan de andere kant hebben veel experts geprobeerd om het park te koppelen aan verschillende symbolen vanwege de complexe iconografie die Gaudí toepaste op het stedelijke project. Dergelijke verwijzingen gaan van politieke rechtvaardiging tot religieuze verheffing, en gaan door mythologie, geschiedenis en filosofie. In het bijzonder beweren veel studies verwijzingen naar de vrijmetselarij te zien, ondanks de diepe religieuze overtuigingen van zowel Gaudí als Güell. Deze verwijzingen zijn niet bewezen in de geschiedschrijving van de moderne architect. De veelheid aan symbolen in het Park Güell wordt, zoals eerder vermeld, geassocieerd met politieke en religieuze tekens, met een vleugje mysterie volgens de voorkeuren van die tijd voor raadsels en puzzels. Park Güell is ontworpen en gecomponeerd om de rust en kalmte te brengen die men van een park zou verwachten. De gebouwen langs de ingang, hoewel zeer origineel en opmerkelijk met fantastisch gevormde daken met ongewone pinakels, passen goed in het gebruik van het park als pleziertuinen en lijken relatief onopvallend in het landschap als men de flamboyantie van andere gebouwen die door Gaudí zijn ontworpen, in overweging neemt. Een van deze gebouwen herbergt een permanente tentoonstelling van het Barcelona City History Museum MUHBA gericht op het gebouw zelf, het park en de stad. Het middelpunt van het park is het hoofdterras, omgeven door een lange bank in de vorm van een zeeen slang. De rondingen van de slangenbank vormen een aantal enclaves, waardoor een meer sociale sfeer ontstaat. Gaudí verwerkte veel motieven van Catalaans nationalisme en elementen uit religieuze mystiek en oude poëzie in het park. Veel van het ontwerp van de banken was niet het werk van Gaudí, maar van zijn vaak over het hoofd geziene medewerker Josep Maria Jujol.