Het wenskaart van de Nevel van de Tarantula Kaart

De nieuwe RuimtedieTelescoop Spitzer van NASA, vroeger als de Ruimte Infrarode Faciliteit van de Telescoop wordt bekend, heeft in overweldigend detail de spinachtige gloeidraden en de pasgeboren sterren van de Nevel van de Tarantula gevangen, een rijk die ster-zichvormend gebied ook als 30 Doradus wordt bekend. Deze wolk van gloeiend stof en gas wordt gevestigd in de Grote Magellanic Wolk, de meest dichtbijgelegen melkweg aan onze eigen Melkweg, en is zichtbaar hoofdzakelijk van de Zuidelijke Hemisfeer. Dit afbeelding van een interstellaire ketel verstrekt een momentopname van de complexe fysieke processen en de chemie die de geboorte - en dood - van sterren regeren. Centraal bij de nevel is een compacte die cluster van sterren, als R136 wordt bekend, die zeer massieve en jonge sterren bevat. Het helderst van deze blauwe kolossale sterren is tot 100 keer massiever dan de Zon, en is minstens 100.000 keer meer lichtgevend. Deze sterren zullen snel leven en zullen jongelui, op zijn minst door astronomische normen sterven, die hun kernbrandstof in een paar miljoen jaar uitputten. Het ruimteafbeelding van de Telescoop werd Spitzer verkregen met een infrarode seriecamera die voor onzichtbaar infrarood licht bij golflengten gevoelig is die ongeveer tien keer langer zijn dan zichtbaar licht. In deze vier-kleur samenstelling, wordt de emissie bij 3.6 microns afgeschilderd in blauw, 4.5 microns in groen, 5.8 microns in sinaasappel, en 8.0 microns in rood. Het afbeelding omvat een gebied dat drie kwart de grootte van de volle maan is. De observaties Spitzer doordringen de stofwolken door de Tarantula om eerder verborgen plaatsen van stervorming te openbaren. Binnen de lichtende nevel, zijn vele gaten ook duidelijk. Deze leegten worden veroorzaakt door hoogst energieke winden uit de massieve sterren in de centrale stercluster. De structuren bij de randen van deze leegten zijn bijzonder interessant. De dichte die pijlers van gas en stof, door de stellaire straling worden gebeeldhouwd, duiden de geboorteplaats van toekomstige generaties van sterren aan. Het afbeelding Spitzer verstrekt informatie over de samenstelling van het materiaal bij de randen van de leegten. De oppervlaktelagen het dichtst aan de massieve sterren zijn onderworpen aan de meest intense stellaire straling. Hier, zijn de atomen gestript van hun elektronen, en de groene kleur van deze gebieden is indicatief van de straling van hoogst opgewekt, of "geïoniseerdd dit," materiaal. De alomtegenwoordige rode die gloeidraden door het afbeelding worden gezien openbaren rijk de aanwezigheid van moleculaire materiële gedachte om aan koolwaterstoffen te zijn. De nevel van de Tarantula is het meest dichtbijgelegen voorbeeld van een "starburst" fenomeen, waarin de intense episoden van stervorming op massieve schalen voorkomen. De meesten starbursts, echter, worden geassoci?ërd met stoffige en verre melkwegen. Voorzien de infrarode observaties van Spitzer van de Tarantula astronomen van een ongekend uitzicht van de levenscyclus van massieve sterren en hun essentiële rol in het regelen van de geboorte van toekomstige stellaire en planetarische systemen.