Honkers - Canada Gese Trui

Op een grijze lentedag in Alaska zwemt twee Canadese ganzen, vaak "honkers" genoemd, in een lichaam van water dat nog steeds gedeeltelijk met ijs is gekrokt. De tekst "Canada Goose" (die u kunt veranderen) verschijnt ook. De Canadese gans, Branta canadensis, heeft een zwarte kop en nek, witte vlekken op het gezicht en een bruingrijs lichaam. De zwarte kop en nek met witte "chinstrap" onderscheidt de Canadese gans van alle andere ganzensoorten, met uitzondering van de Barnacle Goose, maar deze heeft een zwarte borst, en ook een grijze, in plaats van bruinachtige, lichaamsplaat. De Canada Goose heeft een lengte van 30 tot 43 inch en een spanwijdte van 50 tot 73 inch. Mannen wegen meestal 7,1-14 lbs en kunnen zeer agressief zijn in het verdedigen van hun gebied. Het vrouw ziet er vrijwel identiek uit, maar is lichtjes lichter van 5,5 tot 12 lbs en heeft een andere honk. Het leven in het wild van ganzen die overleven op volwassen leeftijd varieert van 10 tot 24 jaar Canada Gese zijn inheems in Noord-Amerika. Ze fokken zich in Canada en de Noord-Verenigde Staten in verschillende habitats. De nestsoorten bevinden zich gewoonlijk in een verhoogde omgeving in de buurt van water, zoals stromen, meren, vijvers en soms op een bever. De eieren worden gelegd in een ondiepe onderdruk, bekleed met plant en omlaag. In de afgelopen jaren is de Canadese goose-populatie in sommige gebieden aanzienlijk toegenomen, zo sterk dat velen ze beschouwen als ongedierte voor hun uitwerpselen, bacteriën in hun uitwerpselen, lawaai en confrontatie. Dit probleem is deels te wijten aan het verdwijnen van natuurlijke roofdieren en een overvloed aan veilige, door man veroorzaakte waterlichamen, zoals die voorkomen op golfterreinen, in openbare parken en stranden en in geplande gemeenschappen. Doordat verschillende trekkende ondersoorten met de geïntroduceerde niet-migrerende reuzenondersoort worden verweven, zijn Canadese ganzen vaak een doorsnee van het hele jaar door in dergelijke stedelijke omgevingen. Canada Gese heeft natuurlijk Noord-Europa bereikt, zoals blijkt uit de terugkerende terugvorderingen. De vogels zijn ten minste van de ondersoort parvipes, en mogelijk van andere. Canada Gese wordt ook van nature aangetroffen op het Kamchatka-schiereiland in het oosten van Siberië, in het oosten van China en in heel Japan. Net als de meeste ganzen is de Canada Goose trekkend met de meeste Verenigde Staten als wintergebied. Geese die in V-vormige formatie vliegt, komt uit de grote groepen van Canada en geeft een signaal van de overgang naar de lente en de herfst. In sommige gebieden zijn de migratieroutes veranderd als gevolg van veranderingen in habitats en voedselbronnen. In milde klimaten van Californië naar de Grote Meren is een deel van de bevolking niet-migrerend geworden als gevolg van een toereikende voedselvoorziening in de winter en een gebrek aan vroegere roofdieren. Canadese ganzen zijn vooral herbivoren, hoewel ze soms kleine insecten en vissen eten. Hun dieet omvat groene vegetatie en graankorrels. De Canada Goose eet een verscheidenheid aan grassen op het land. Het voedt zich door een grasspriet met de rekening te grijpen, en het vervolgens te scheuren met een eikel van het hoofd. Canada Goose eet ook granen zoals tarwe, bonen, rijst en maïs wanneer die beschikbaar zijn. In het water voedt het zich van slib aan de onderkant van het waterlichaam. Het voedt zich ook op aquatische planten, zoals zeewier. In stedelijke steden is ook bekend dat ze voedsel uit vuilnisbakken halen. Volwassen ganzen worden vaak gezien als het leiden van hun goslings in een lijn, meestal met één ouder aan de voorkant, en de andere aan de achterkant. Terwijl ze hun goslings beschermen, jagen ouders vaak met geweld nabijgelegen wezens weg, van kleine zwarte vogels tot eenzame mensen die naderen, na ze te hebben gewaarschuwd door een sissend geluid af te geven en dan met bijten en spatten van de vleugels aan te vallen als de dreiging niet terugtrekt of een gosling in beslag heeft genomen. De meeste soorten die op eieren prooien, zullen ook een gosling nemen. Hoewel ouders vijandig staan tegenover ongekende ganzen, kunnen ze groepen vormen van een aantal goslings en een paar volwassenen, crèches genaamd.