Michelle Nihei-training op openingsdag in de ruimt T-shirt

Michelle Nihei's leven veranderde op een ochtend in 2001, toen ze op de rugstraat in Keeneland opkwam en een trainer ervan overtuigd raakte dat ze haar een paard mocht laten gallop. Niemand in de Lexington, Ky... wist iets over haar of haar achtergrond, maar dat maakte niet uit. Nihei kwam gewoon goed rond op het spoor en wist meteen dat ze haar roeping had gevonden. Michelle Nihei wrijft schouders met toptrainers in Saratoga, waar ze twee paarden had die op de openingsdag woonden. "Na mijn eerste paard was het alsof het licht doorging," zei Nihei. "Ik wist alleen dat ik daar moest zijn." Nihei (uitgesproken NEE-hay) was niet de eerste persoon die op het spoor show en besloot dat het hun leven was, maar ze had een doctoraat. in de neurowetenschappen aan de Universiteit van de Johns Hopkins en niet ver verwijderd van haar tijd als lid van de junior faculteit. Ze had een lange carrière als wetenschapper kunnen hebben. In plaats daarvan koos ze ervoor om haar diploma's, haar opleiding en haar achtergrond te nemen en ze vrijwel in de vuilnisbak te dumpen. "Ik wist alleen dat ik het gelukkigst zou zijn om dit te doen," zei ze. Nihei's loopbaantraject heeft haar naar Saratoga gebracht, waar ze als nieuw gezicht van de trainingskolonie hoopt te bewijzen dat ze op het hoogste niveau kan concurreren en tegelijkertijd een basis voor verder succes kan opbouwen. Nihei, 38, groeide op in Calgary, Alberta, waar ze zich onderdompelde in paarden en paardensport, vaak rijdend. Ze volgde paardenraces, maar alleen op televisie en via kranten en tijdschriften. Ze was niet bij een paardenrace totdat ze binnenkwam om naar haar doctoraat te gaan werken. Van haar kant ging ze naar Johns Hopkins, waar ze vierenhalf jaar werkte aan onderzoek en klinische proeven — bijvoorbeeld over de effecten van loodverf op mensen. Toch werd ze ontevreden en rusteloos. "Op een bepaald niveau was er ontgoocheling," zei ze. "Hoe gelukkig was ik bij Hopkins? Politiek begon betrokken te raken en ik was naïef. U denkt dat succes alleen op verdienste zal uitlopen, maar dat de politiek een rol speelt en ik denk niet dat ik dat echt begrepen heb. Dat deed ik echt niet zo graag als ik dacht dat ik zou zijn." Ze verliet Johns Hopkins en kwam terug tot het niet helemaal zeker was wat ze ging doen, maar wilde op een of andere manier paarden een deel van haar leven laten maken. De bijzondere trilling van het oefenen van een paard op een ochtend in Keeneland vormde haar toekomst. "Mijn grootouders werden ontvoerd", zei Nihei, wiens ouders waren overleden tegen de tijd dat ze haar carrièrebesluit nam. "Ik voelde me slecht voor mijn grootvader omdat zijn indrukwekkende prestatie was geweest dat zijn kleindochter bij Hopkins terechtkwam. Hij sleepte me naar zijn oude vriendjes en introduceerde me als zijn kleindochter uit Johns Hopkins. Nadat ik begon te rijden, was hij er erg stil over." Nihei werkte als een trainer voor verschillende trainers voordat hij een baan aanvoerde bij de machtige Todd Pletcher die in 2003 stabiel was en uiteindelijk assistent werd. Met Pletcher, een van de toptrainers in de sport, kon ze werken met talloze uitstekende paarden, maar Nihei wilde meer. Ze vond dat ze een bepaald niveau van succes moest behalen bij races om te rechtvaardigen dat ze de wetenschap achter zich liet. Dat betekende dat ze als trainer op een dag een race als de Derby won, zei Nihei. Zoals het bij de meeste trainers is, begon ze een bescheiden begin. In december 2007 deed ze haar debuut bij Tampa Bay Downs met zeven paarden, waarvan de meerderheid in handen was van Elisabeth Alexander. Alexander, van Hunting Valley, Ohio, had paarden met Pletcher en was ervan overtuigd dat de dappere assistent die ze bij de schuur had ontmoet, klaar was om alleen te trainen. "Zij was degene die me uit het nest duwde," zei Nihei. "Ze moedigde me aan om alleen te gaan en was een enorm voordeel en hulp." Alexander zei: "Toen ze alleen wilde gaan, was ik heel blij haar te steunen. Ze bewijst de wereld dat ze zo goed is als we dachten. Ik denk niet dat er te veel andere doctoraatsprogramma's op de achtergrond zijn." Pletcher gaf ook zijn zegen, die Nihei het vertrouwen gaf dat ze nodig had. Ze won haar eerste race Jan. 6, 2008, en heeft sindsdien gewerkt om beter te worden. "Ik zet altijd de bar hoog," zei ze. "Als ik eenmaal een doel heb bepaald, in de terminologie van paardenraces, is het knipperen. Het soort dingen waar ik kan bewijzen hoe goed ik kan zijn, dat is wat me aanspreekt." Nihei heeft in haar korte loopbaan slechts 14 races gewonnen, maar ze bouwt langzaam de kwantiteit en kwaliteit van haar stabiel. Ze heeft 14 paarden in Saratoga. En hoewel haar paarden op de zevende en achtste dag in twee races klaar waren op de openingsdag van woensdag, heeft ze er vertrouwen in dat ze een goede ontmoeting zal hebben. Haar aanhangers zijn onder meer Pletcher, die gelooft dat Nihei alle attributen heeft om het te maken. "Michelle was een zeer hard werkende, intelligente en toegewijde assistent," zei hij. "Ik denk dat ze een zeer succesvolle trainer zal zijn." Naar Saratoga gaan is onderdeel van een groter plan. Nihei begrijpt dat ze nog steeds een naam voor zichzelf moet maken in racen, en daar is geen betere plek dan Saratoga. Zo benaderde ze haar vorige beroep, altijd gericht op de top. "Wat ik ook aanneem, ik moet het gevoel hebben dat ik erin ben om te winnen," zei ze. "Ik ga niet iets doen waar ik niet goed in ben."