Mok van fhantasta's

"Ik zag duidelijk op het pad voor me... de schaduw van een grote hand, met knappe gewrichten en uitsteeksels hier en daar. Vooral heb ik, zelfs in het midden van mijn angst, de bulbous punten van de vingers opgemerkt. Ik keek er al een hele tijd overheen, maar kon niets zien waaruit zo'n schaduw zou moeten herfsten. Ik keek, vreesde en verdiepte mijn visie, alles zonder enig doel. Ik kon niets van die aard zien, zelfs geen asboom in de buurt. Nog steeds bleef de schaduw onstabiel, maar beweegt zich naar en uit, en toen ik de vingers zag sluiten, en zich dichtbij scheurde, zoals de klauwen van een wild dier, alsof in onbeheersbaar verlangen naar een verwachte prooi... "Er leek maar één manier over om de inhoud van deze schaduw te ontdekken. Ik ging moedig vooruit, met een naar binnen draaiende schouder die ik niet zou horen, naar de plek waar de schaduw lag, gooide mezelf op de grond, legde mijn hoofd in de vorm van de hand en draaide mijn ogen naar de maan. "Goeie hemel! Wat heb ik gezien? Ik vraag me af of ik ooit ben ontstaan, en dat de schaduw van de hand me niet hield waar ik lag totdat de angst mijn brein had bevroren. Ik zag het vreemdste cijfer. Vaag, schimmig, bijna transparant, in het midden, en geleidelijk dieper in wezen naar buiten, tot het eindigde in extremiteiten die zo'n schaduw konden werpen als van de hand viel, door de vreselijke vingers waarvan ik nu de maan zag. De hand werd opgetild in de houding van een poot die op het punt stond zijn prooi te slaan." — Phantastes, door George MacDonald A foto van een winterboom met de zon erachter, digitaal gemanipuleerd om eruit te zien als een fantastische schouwer met zijn hand opgestoken, het heldere licht dat door de takken schijnt en donkergrijze en lavendere wolken die ronddraaien rond de "vingers".