Niet te luid spreken over SSD Awareness Shirt

Voordat ik precies beschrijf wat er aan de hand is, wil ik jullie zijn geschiedenis vertellen. Ik creëerde deze slogan en retort - op een speldbord - als cadeau voor een eenzijdige dove vrouw die op de werkplek gepest wordt over alleen dit onderwerp. Ik deed het als een moment van solidariteit aan de overkant van de Atlantische Oceaan, omdat ik niet dichtbij genoeg was om er binnen te lopen en haar persoonlijk te verdedigen. Het was gewoon een klein ding, een persoonlijk product dat me verbijsterde met hoe goed het ook door anderen werd ontvangen. Het kwam me op dat er een hoop mensen zijn die doof zijn in één oor, of anders gedeeltelijk doof, die elke dag met dit soort situaties geconfronteerd worden. (Leer me dat ik niet alleen ben in het proces. Maar ik ben een sarcastisch individu, die lang geleden heeft geleerd om op te staan voor pesterijen.) 'Niet te luid spreken' werd de oorsprong van angstig doof. Elk artikel is gemaakt met het oog op die stedelijke, alledaagse, halfdove krijgers. Elk is een staking tegen de bullebuien en de fanatieke audisten, die denken dat het vermogen om te horen op een of andere manier het hebben van intelligentie en een hele reeks emoties gelijkstaat; of de ondenkende en casual audisten, die in elke familie en sociale omgeving bestaan, en die hun verlegenheid verhullen bij glijden met halfglanzende, maar gevaarlijk barbaarse gijzelaars naar de bron. Tot nu toe heb ik drie verschillende mensen uit twee continenten, die me vertellen dat een van mijn Angry Deaf producten hen hielp gladstrijken over een werk (in één geval) of vrijetijdssituatie (in de andere twee). Soms werkt het stilste protest, dat publiekelijk wordt getoond, waar eindeloze gesprekken mislukten, in het brengen van daadwerkelijke communicatie op de voorgrond. En daarvoor ben ik ongelooflijk trots. Van het ene naar het andere essay. Hier is de blarb op dit eenzijdige dove shirt: Ik ben in één oor doof sinds ik negen jaar oud was. Ik kan me niet herinneren hoe stereo-gehoorgeluiden eruit zien. en wat ik gehoord heb klinkt een beetje fantastisch voor mij. Een van de meest verontrustende dingen van mensen met een volledig gehoor is dat ze mijn doofheid vergeten. Mijn incidentele leemten in het spraakvolume worden met spoed ontmoet: "Hou je stem neer!". Vaak gaat het vergezeld van handsignalen of gebaren, die meestal worden gebruikt om een hond te besturen. Dit is een badge voor degenen die dingen op hun hoofd willen gooien. In plaats van je te vermaken of woedend te voelen dat je in de war bent, wijs erop dat als iedereen gedeeltelijk doof was, je helemaal niet te luid zou spreken. Het is op zijn minst een humoristische manier om hun doofbewustzijn te vergroten en misschien een vriendelijkere, geduldigere en rijkere manier te vinden om je te waarschuwen voor je schijnbare luidheid.