Nuestra Señora de Guadalupe Sierkussen

Nuestra Señora de Guadalupe. Nuestra Señora de Guadalupe ... Onze Lieve Vrouw van Guadalupe (Spaans: Nuestra Señora de Guadalupe), ook bekend als de Maagd van Guadalupe (Spaans: Virgen de Guadalupe), is een katholieke titel van de gevluchte Maagd Maria die in december 1531 in verband werd gebracht met een reeks van vijf Marianen, en een vervaagd afbeelding op een cloak in de Basilica Een van onze Dame van Guadalupe in Mexico City. De basilica is de meest bezochte katholieke heilige ter wereld en de op twee na meest bezochte heilige locatie ter wereld.[1][2] paus Leo XIII heeft het afbeelding op 8 februari 1887 een decreet van een canonische kuronatie toegekend en op 12 oktober 1895 op een ceremoniële wijze bezet. Volgens de katholieke boekhouding is de Maagd Mary vier keer naar Juan Diego verschenen en nog eens naar zijn oom, Juan Bernardino. Het eerste beeld deed zich voor op de ochtend van zaterdag 9 december 1531 (Julian kalender, 19 december op de (proleptische) Gregoriaanse kalender in cadeau), toen werd gezegd dat een inheemse Mexicaanse boer Juan Diego een visie had van een jonge vrouw op een plek genaamd de heuvel van Tepeyac, die later deel werd van Villa de Guadalupe, In een voorstad van Mexico-Stad.[citaat nodig] Volgens de berichten heeft de vrouw, die met Juan Diego sprak in zijn moedertaal van het Nahuatl (de taal van het Aztec-Rijk), zichzelf geïdentificeerd als de Maagd Mary, "moeder van de ware godheid"[3]. Op basis van haar woorden vroeg Juan Diego de aartsbisschop van Mexico City, Fray Juan de Zumárraga, om hem te vertellen wat er was gebeurd. Niet onverwacht geloofde de aartsbisschop Diego niet. Later dezelfde dag zag Juan Diego de jonge vrouw (de tweede verschijning) opnieuw, en ze vroeg hem om door te gaan met aandringen. De volgende dag, zondag 10 december (Julian kalender), sprak Juan Diego een tweede keer met de aartsbisschop. Die gaf hem opdracht terug te keren naar Tepeyac Hill en de vrouw te vragen om een echt acceptabel, wonderbaarlijk teken om haar identiteit te bewijzen. Later die dag kwam het derde beeld voor toen Juan Diego terugkeerde naar Tepeyac; tegen dezelfde vrouw in contact kwam, rapporteerde hij haar het verzoek van de aartsbisschop om een bord te tekenen, dat zij op de volgende dag (11 december) toestond[4]. Op maandag 11 december (Julian kalender) werd Juan Diego's oom Juan Bernardino echter ziek, waardoor Juan Diego verplicht werd naar hem toe te gaan. In de vroege uren van dinsdag 12 december (Julian kalender), nadat Juan Bernardino's toestand van de ene dag op de andere was verslechterd, bracht Juan Diego een bezoek aan Tlatelolco om een katholieke priester te krijgen die Juan Bernardino's bekentenis hoorde en hem op zijn sterfbed hielp. Om te voorkomen dat de Maagd haar vertraging opliep en zich schaamde omdat ze haar maandag niet had ontmoet zoals afgesproken, koos Juan Diego een andere route rond Tepeyac Hill, maar de Maagd onderschepte hem en vroeg waar hij heen ging (vierde vertoning); Juan Diego legde uit wat er was gebeurd en de Maagd pakte hem voorzichtig omdat hij geen beroep op haar had gedaan. In de woorden die de beroemdste zin van de Guadalupe-apparaten zijn geworden en die boven de hoofdingang van de Basilica van Guadalupe staan, vroeg ze: "® No estoy yo aquí que soy tu madre?" ("Ben ik hier niet, ik ben je moeder?").[Dit citaat heeft een citaat nodig] Ze verzekerde hem dat Juan Bernardino nu was hersteld en Hij zei dat hij bloemen moest verzamelen van de top van Tepeyac Hill, die normaal gesproken onvruchtbaar was, vooral in de kou van december. Juan Diego gehoorzaamde haar opdracht en hij vond Castiliaanse rozen, niet inheems in Mexico, die daar bloeien. De Maagd regelde de bloemen in Juan Diego's tilma, of cloak, en toen Juan Diego zijn mantel opende later die dag voor aartsbisschop Zumárraga, vielen de bloemen op de vloer, waardoor het afbeelding van de Maagd van Guadalupe werd onthuld[5]. De volgende dag, 13 december (Julian kalender), vond Juan Diego zijn oom volledig hersteld, aangezien de Maagd hem had verzekerd, en Juan Bernardino vertelde dat hij haar ook had gezien, aan zijn bed (vijfde afbeelding); dat ze hem had opgedragen de aartsbisschop te informeren over deze verschijning en over zijn wonderbaarlijke remedie; en dat ze hem had verteld dat ze bekend wilde worden onder de titel: Guadalupe'... De aartsbisschop hield de mantel van Juan Diego, eerst in zijn privékapel en vervolgens in de kerk op een publiek scherm, waar hij veel aandacht trok. Op 26 december 1531 werd er een concessie opgericht om het wonderbaarlijke afbeelding terug te brengen naar Tepeyac Hill, waar het in een kleine, snel uitgeruste kapel was geïnstalleerd[6]. Tijdens deze processie zou het eerste wonder zijn uitgevoerd toen een inwoner doodgewond raakte in de nek door een pijl die per ongeluk werd neergeschoten tijdens een gestileerde martiale vertoning ter ere van de Maagd. In grote nood vervoerden de inwoners hem voor het afbeelding van de Maagd en pleitten voor zijn leven. Na terugtrekking van de pijl heeft het slachtoffer zich volledig en onmiddellijk hersteld[7]. Juan Diego's tilma is het populairste religieuze en culturele symbool van Mexico geworden en heeft een wijdverbreide kerkelijke en populaire wraak gekregen. In de 19e eeuw werd het de strijdkreet van de Spanjaarden die in Amerika zijn geboren, in wat ze 'Nieuw-Spanje' noemden. Ze vonden dat de beelden hun eigen inheemse Mexicaanse afkomst legitimeren. Zij hebben het met een bijna messianistisch gevoel van missie en identiteit geïnspireerd, waardoor ook hun gewapende opstand tegen Spanje gerechtvaardigd is.[8][9] Historisch gezien ontbrak de toewijding aan onze Lieve-Vrouw van Guadalupe niet aan een aanzienlijke katholieke geestelijke oppositie in Mexico en elders, met name in de eerste jaren, en in de recentere tijd aan een katholieke wetenschapper en zelfs een voormalige abbot van de Basilica, Monseigenaar Guillermo Schuldr. Ik heb zelfs openlijk twijfels over het historische bestaan van Juan Diego, die hun toewijding als louter symbolisch bestempelde, voortgebracht door een sensationele sekte die de katholieke toewijding van de inheemse bevolking wilde versterken. Juan Diego werd in 2002 echter gekanoniseerd onder de naam Sint Juan Diego Cuauhtlatoatzin.