Oorspronkelijk poster 1936 FAI van de Spaanse burg

Het oorspronkelijke poster van 1936, FAI Durruti, uit de Spaanse burgeroorlog in Durruti, is geboren in León, de zoon van Anastasia Dumangue en Santiago Durruti, een spoorwegarbeider op de werf van Leon die zichzelf beschreef als een libertariële socialist. Buenaventura was de tweede van de acht broers (een van hen werd gedood tijdens de opstand van oktober 1934 in de Asturias, een van hen stierf in de strijd tegen de fascisten aan het front in Madrid). In 1910, 14 jaar oud, verliet Durruti de school om een leerling-monteur te worden op de spoorwegwerf in León. Net als zijn vader ging hij naar de socialistische Unión General de Trabajadores (UGT). Hij nam actief deel aan de staking van augustus 1917 die door de UGT werd afgeroepen toen de regering een overeenkomst tussen de vakbond en de werkgevers ongedaan maakte. De regering heeft het Spaanse leger ingeschakeld om de staking te onderdrukken; zij heeft 70 mensen gedood en meer dan 500 werknemers gewond geraakt. 2.000 van de stakers werden gevangen gezet zonder proces of proces . Durruti slaagde erin te ontsnappen, maar moest naar Frankrijk vluchten waar hij in contact kwam met verbannen anarchisten. De brutaliteit van de Spaanse staat had een diepgaand en duurzaam effect op de jonge Durruti. Van de herfst van 1917 tot begin 1920 werkte Durruti in Parijs als monteur. Vervolgens besloot hij terug te keren naar Spanje en kwam hij aan bij San Sebastian, Baskenland, net over de grens. Hier werd hij voorgesteld aan plaatselijke anarchisten zoals Suberviola, Ruiz, Aldabatrecu of Marcelino del Campo, met wie hij de anarchistische paramilitaire groep Los Justicieros ("de Avengers") vormde. In 1921, tijdens de inauguratie van de Grote Koersaal in San Sebastian, probeerden leden van deze groep onsuccesvol koning Alfonso XIII te vermoorden. Kort na Buenasca, het toenmalige president van de onlangs gevormde anarchist onder controle van de Confederacion Nacional del Trabajo (CNT), heeft Durruti ertoe bewogen om naar Barcelona te gaan om de werknemers daar te organiseren waar de anarchistische beweging en de syndicalisten bruut werden onderdrukt en de meeste van haar leden gevangen werden gezet of geëxecuteerd. Hier, met Juan García Oliver, Francisco Ascaso en andere leden van Los Justicieros, richtte hij Los Solidarios op ("Solidariteit"). In 1923 was de groep ook betrokken bij de moord op kardinaal Juan Soldevilla y Romero als vergelding voor de moord op een anarcho-syndicalistische vakbondsactivist Salvador Seguí. Nadat Miguel Primo de Rivera in 1923 de macht in Spanje in beslag had genomen, organiseerden Durruti en zijn kameraden aanvallen op de militaire kazernes in Barcelona en op de grensposten in de buurt van Frankrijk. Deze aanvallen waren niet succesvol en er werden heel wat anarchisten gedood. Na deze nederlagen vluchtten Durruti, Ascaso en Oliver naar Latijns-Amerika. Vervolgens reisden zij uitgebreid naar Cuba en voerden zij bankovervallen uit in Chili en Argentinië[1]. Durruti en zijn metgezellen keerden terug naar Spanje en Barcelona, en werden een invloedrijke militante groep binnen twee van de grootste anarchistische organisaties in Spanje die destijds in Spanje waren, de Federación Anarquista Ibérica (FAI) en de anarcho-syndicalistische vakbond Confederación Nacional del Trabajo (CNT). De invloed die de groep Durruti binnen de CNT heeft gekregen, heeft geleid tot een splitsing, waarbij een hervormingsgezinde partij onder Ángel Pestaña in 1931 vertrekt en vervolgens de Syndicalistische Partij vormt. van wikipedia.org