oorspronkelijk titanisch afbeelding in aanbouw stropdas

RMS Titanic (/taɪˈtænɪ k/) was een Britse passagiersschip dat in de Noord-Atlantische Oceaan zonk in de vroege ochtend van 15 april 1912, nadat zij tijdens haar eerste reis van Southampton naar New York City had gehandeld met een ijsberg. Van de 2.224 passagiers en bemanningsleden aan boord zijn er meer dan 1.500 overleden, wat het een van de dodelijkste commerciële maritieme rampen in de moderne geschiedenis maakt. De RMS Titanic was het grootste schip op het moment dat het in dienst trad, de tweede van de drie zeelui van de Olympische klasse, geëxploiteerd door de White Star Line, en gebouwd door de scheepswerf Harland en Wolff in Belfast. Thomas Andrews, haar architect, stierf bij de ramp. Onder het bevel van Edward Smith, die met het schip omging, vervoerde Titanic enkele van de rijkste mensen ter wereld, evenals honderden emigranten uit Groot-Brittannië en Ierland, Scandinavië en elders in Europa die op zoek waren naar een nieuw leven in Noord-Amerika. Er was een hoogspanningsradiotelegraafzender beschikbaar voor het verzenden van "marconigrams"-passagiers en voor het operationele gebruik van het schip. Hoewel Titanic geavanceerde veiligheidskenmerken had, zoals waterdichte compartimenten en op afstand geactiveerde waterdichte deuren, waren er niet genoeg reddingsboten om al deze mensen aan boord te kunnen houden vanwege verouderde maritieme veiligheidsvoorschriften. Titanic vervoerde alleen genoeg reddingsboten voor 1.178 mensen — iets meer dan de helft van het aantal aan boord, en een derde van haar totale capaciteit. Na het verlaten van Southampton op 10 april 1912 belde Titanic naar Cherbourg in Frankrijk en Queenstown (nu Cobh) in Ierland, waarna hij naar New York ging[2]. Op 14 april, vier dagen na de kruising en ongeveer 375 mijl (600 km) ten zuiden van Newfoundland, raakte ze om 11.40 uur een ijsberg. Door de botsing werden de borden van de scheepsromp naar binnen gesneden langs haar (rechterzijde) stuurboord en werden vijf van haar zestien waterdichte afdelingen naar het zee geopend; het schip vulde geleidelijk met water. Ondertussen werden passagiers en een aantal bemanningsleden geëvacueerd in reddingsboten, waarvan er vele slechts gedeeltelijk werden gelanceerd. Een onevenredig groot aantal mannen is aan boord gelaten vanwege het protocol "vrouwen en kinderen eerst" voor het laden van reddingsboten[3]. Om 2:20, brak ze uit elkaar en werd ze doodgeschoten—met ruim duizend mensen nog steeds aan boord. Iets minder dan twee uur nadat Titanic zonk, kwam de Cunard liner RMS Carpathia op de plaats aan, waar ze naar schatting 705 overlevenden aan boord bracht. De ramp werd wereldwijd begroet met schokken en verontwaardiging over het enorme verlies aan mensenlevens en de gebrekkige regelgeving en werking die tot de ramp hebben geleid. Openbare onderzoeken in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten hebben geleid tot aanzienlijke verbeteringen in de veiligheid op zee. Een van de belangrijkste wetten was de oprichting in 1914 van het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op het Zee (SOLAS), dat nog steeds de maritieme veiligheid regelt. Bovendien, werden verscheidene nieuwe draadloze verordeningen overgegaan rond de wereld in een inspanning om van de vele misstappen in draadloos te leren communicatie-die veel meer passagiers konden hebben gered[4]. Het wrak van Titanic, dat voor het eerst meer dan 70 jaar na het zinken werd ontdekt, blijft op de zeebodem liggen, in tweeën gesplitst en geleidelijk uiteenvalt op een diepte van 12.415 voet (3.784 m). Sinds haar ontdekking in 1985 zijn duizenden artefacten teruggevonden en tentoongesteld in musea over de hele wereld. Titanic is een van de beroemdste schepen in de geschiedenis geworden; haar geheugen wordt in leven gehouden door talrijke werken van de populaire cultuur, waaronder boeken, volksliederen, films, tentoonstellingen en gedenktekens. Titanic is de op één na grootste boogschipbreuk ter wereld, alleen geslagen door haar zus HMHS Britannic, de grootste ooit verzonken.by wikipedia.org