Persoonlijk schattig en speels Australisch forel

De vier zegels zijn de meest gekke en vreemde dieren. Ze zijn ongelooflijk speels. Deze unieke metalen lunchbox is voorzien van een foto die is genomen tijdens het zwemmen met de pelszegels rond Tasman Island in Tasmania, Australië. U kunt het met uw eigen naam of tekst personaliseren. Of, als u enkel van de foto wilt genieten, kunt u de tekst schrappen. Dit is ook een perfect cadeauidee voor kinderen, jongens, meisjes, volwassenen of dierenvrienden. Het zal zeker je dag opvoeden en je door je school of werkdag brengen! Het Australische pelszegel (Arctocephalus pusillus doriferus) is de grootste pelszegel die in Australische wateren wordt aangetroffen. Vuurzegels hebben grote ogen, een aangepunte zijde met whiskers en scherpe tanden. Het Australische pelszegel, Arctocephalus pusillus doriferus, is de grootste van alle pelszegels. Het heeft een brede kop, een puntige snuit en een lange achterwaartse vleiende gezichtshaai (whiskers). Het lichaam is stevig en bedekt met dik bruin gelaagd haar, behalve op de voor- en achterzijde. De Australische Fur Seal is seksueel dimorf (mannetjes en vrouwen zijn duidelijk verschillend). De mannetjes zijn groter dan de vrouwen en dragen bij rijping een donkere mane van grof haar. Ze hebben een stel karnivore-achtige tanden die vergelijkbaar zijn met die van een grote hond of beer. Zoals alle familieleden Otariidae (Bergzegels en zee leeuwen) kunnen ze hun lichaam op hun voorste flippers steken om zich over land te verplaatsen. Australian Fur zeehonden frequent kustwateren en oceanen. Hun voorkeurshabitat, met name voor de teelt, zijn de rotseilanden, die zich met name in de vorm van staarten of pekelstranden bevinden en geleidelijk rotsbergen sloppen. De Australische Fur Seal heeft een relatief beperkte distributie rond de eilanden van de Straat van de Bas, delen van Tasmanie en het zuiden van Victoria. Het is te zien dat ze zich aan de kust bevinden op eilanden voor de kust van Zuid-Australië en in gebieden in Zuid-Nieuw-Zuid-Wales zoals Montague Island, waar het incidentele dier zich in het noorden bevindt van de zuidkust van New South Wales. Aangezien het nauw verbonden is met het Zuid-Afrikaanse pelsdierzegel, zijn de populaties wereldwijd redelijk veilig, hoewel het soms commercieel wordt bejaagd in Zuid-Afrika. In Australië wordt het land volledig beschermd, hoewel het nog steeds slechts de helft is van het aantal historische zeepijpdagen. Het blijft kwetsbaar voor verstoring in zijn broedgebieden en lijdt aan enige verliezen als gevolg van conflicten met commerciële visserijactiviteiten. Australian Fur Seals voedert aan diverse bonensoorten plus inktvis en octopus. Het gaat om roofzuchtige en bekwame jagers in het water en het is niet de moeite waard om te profiteren van situaties waarin vis wordt gekookt met netten en visnetten. Met zijn gestroomlijnde vorm en sterke flippers is de Australische Fur Seal een behendige zwemmer die tot diepten van 200 m kan duiken om vissen en inktvissen te vangen. Ondanks de omslachtige verschijning is het ook vrij mobiel op het land, zelfs over rotsachtig terrein. De vier zegels verschillen van andere zegels (echte zegels) omdat ze externe oren hebben en de mogelijkheid om alle vier ledematen te gebruiken om over land te bewegen. Ook hebben pelszegels twee lagen bont, terwijl andere zegels slechts één laag hebben. De Australische Fur-zeehonden komen elk jaar aan land en vormen broedkolonies. De volwassen mannetjes komen eerst aan land en vestigen gebieden. Vrouwen komen in deze gebieden samen en worden door de ingezeten man vaak met grote agressie jegens de vrouwen en andere mannen verdedigd. Vrouwen brengen het grootste deel van de zwangerschapsperiode door in zee, en komen net vóór de geboorte van één enkele jongen (soms twee) tussen oktober en december aan land. Over het algemeen paren vrouwen opnieuw 6 - 10 dagen later. Het Australische Fur-zegel heeft de zogenaamde "vertraagde implantatie", wat betekent dat het bevruchte ei nog enige tijd slapend blijft voordat het wordt geïmplanteerd en opnieuw wordt ontwikkeld. Dit zorgt ervoor dat de jongen altijd in de zomer worden geboren wanneer de overlevingskansen het grootst zijn door het warmer weer en de overvloed aan voedsel. De populatie van de jongen heeft een hoge mortaliteit in die eerste twee levensmaanden, vooral wanneer de moeders weg zijn om zee te voeren. De jongen worden gespeend op een leeftijd van vier tot zes maanden, maar kunnen nog zes maanden of langer bij de moeder blijven. In de jaren 1800 werd het Australische pelszegel zwaar bejaagd voor zijn jas en de bevolking daalde van enkele honderdduizenden naar slechts 20.000 mensen. Het in beslag nemen van teruggegooid vistuig vormt ook een bedreiging. Alle Australische zeezoogdieren worden beschermd en de Australische populatie van de Fur Seal maakt een herstel door.