Phantastes: onder de beukenboom Canvas Print

"Ik zal mijn verhaal afsluiten met de relatie van een incident dat me een paar dagen geleden overkwam. Ik was bij mijn maaiers geweest, en toen ze 's middags met hun werk stopten, was ik gaan liggen in de schaduw van een grote, oude beukenboom, die aan de rand van het veld stond. Terwijl ik lag, met mijn ogen dicht, begon ik te luisteren naar het geluid van de bladeren boven me. In het begin maakten ze alleen maar zoete, onuitgesproken muziek; maar het geluid leek langzamerhand vorm te krijgen en zich geleidelijk in woorden te vormen; totdat ik eindelijk in staat leek deze te onderscheiden, half opgelost in een kleine oceaan van omringende tonen: "Een groot goed komt – komt eraan – komt naar u toe, Anodos;" enzovoort, steeds weer opnieuw. Ik stelde me voor dat het geluid me deed denken aan de stem van de oude vrouw, in het huisje dat vierkant was. Ik opende mijn ogen, en, voor een moment, bijna geloofde dat ik zag haar gezicht, met zijn vele rimpels en zijn jonge ogen, kijken naar mij van tussen twee grijze takken van de beuk boven. Maar toen ik scherper keek, zag ik alleen takjes en bladeren, en de oneindige hemel, op kleine vlekjes, die ertussen door staarden. Toch weet ik dat het goede naar mij toe komt – dat het goede altijd komt; hoewel weinigen te allen tijde de eenvoud en de moed hebben om het te geloven. Wat wij het kwaad noemen, is de enige en beste vorm, die voor de persoon en zijn toestand in die tijd door het beste goed kan worden aangenomen. En zo, tot ziens." - Phantastes, door George MacDonald