Pijl-doorboren Bagagelabel

Vanuit www.railphotoexpress.biz Pierce Arrow Runabout 1909 Pierce-Arrow was een Amerikaanse automobielfabrikant die gevestigd was in Buffalo, New York, die van 1901 tot 1938 actief was. Hoewel Pierce-Arrow het best bekend staat om zijn dure luxeauto's, produceerde hij ook vrachtwagens, brandweerwagens, kampeerwagens, motorfietsen en fietsen. De voorloper van Pierce-Arrow werd in 1865 opgericht als Heinz, Pierce en Munschauer. De onderneming was het meest bekend voor haar huishoudelijke artikelen, in het bijzonder haar delicate, gevlekte vogelkooien. In 1872, George N. Pierce kocht de andere twee uit, veranderde de naam in George N. Pierce Company en in 1896 fietsen aan de productlijn toegevoegd. Het bedrijf slaagde er niet in om in 1900 onder licentie van Overman een stoomaangedreven auto te bouwen, maar in 1901 had het zijn eerste eencilindermotor met twee snelheden zonder omkeermechanisme gebouwd, met een motor met een vergunning van de Dion. In 1904 produceerde het een Pierce-Arrow. Dit werd Pierce's meest succesvolle product. De stevig gebouwde auto's met krachtige motoren met twee cilinders, de Arrow. In 1903 besloot Pierce zich te concentreren op het maken van een grotere, meer luxe auto voor de upscale-markt, de positieve publiciteit die in 1905 werd behaald en de Glidden Trophy, een eindeloze reis om de betrouwbaarste auto te vieren. Drieëndertig gingen de race van New York City naar Bretton Bossen in New Hampshire, die Percy Pierce won in een Grote Pijl. De genoteerde industriële architect Albert Kahn ontwierp de Pierce Arrow Factory Complex op Elmwood Avenue en Great Arrow Avenue in Buffalo, New York, ongeveer 1906. Het is in 1974 opgenomen in het nationaal register van historische plaatsen. George Norman Pierce verkocht alle rechten in het bedrijf in 1907, en hij stierf drie jaar later. In 1908 werd Pierce Motor Company omgedoopt tot de motorrijtuigenmaatschappij Pierce-Arrow. In 1928 kreeg de Studebaker Corporation of South Bend, Indiana, zeggenschap over de Buffalo-firma. De vereniging zou een looptijd van vijf jaar hebben, met bescheiden voordelen voor de technische diensten van beide ondernemingen, die als afzonderlijke entiteiten blijven functioneren.