Ringed zegel - Koude neus Warm hart Kussen

Een moeder Ringed Seal en pup op een ijsschots. Tekst lezen "Cold Noses Warm Hearts" verschijnt ook samen met een rood hart. U kunt uw eigen aanvullende tekst toevoegen op de achterzijde. Net als de polaire Beren die op hen azen, worden zeezoogdieren zoals de ringelrob bedreigd door de veranderingen die de klimaatverandering in het Arctische ijspakket veroorzaakt. De Ringed Seal (Phoca hispida) is de meest voorkomende en wijdverspreide ijszeehond op het noordelijk halfrond: hij strekt zich uit over de Noordelijke IJszee, tot in het Beringgebied en het Ochotsk-Zee, tot aan de noordkust van Japan in de Stille Oceaan, en over de Noord-Atlantische Zeeen van Groenland en Scandinavië tot aan Newfoundland, en omvat twee zoetwaterondersoorten in Noord-Europa. De ringelrob is een van de belangrijkste prooien van de polaire beren en maakt al lange tijd deel uit van het voedingspatroon van de inheemse bevolking van het noordpoolgebied. Opmerkelijke dalingen in de dichtheid van ringzegels hebben waarschijnlijk cascade-effecten in Arctische voedselketens. De ringelrob is een indicator voor de ecologische veranderingen in het noordpoolgebied, omdat het afhankelijk is van zee. Ringzegels zijn. Ze worden geboren van half maart tot half april en gespeend voordat ze in juni uiteenvallen. De verdeling van de Ringed Seals in de wereld wordt hieronder getoond: Tijdens de lactatieperiode brengen jonge zeehonden de helft van hun tijd door op het ijs en de helft onder water, waar ze worden bejaagd door polaire beren. Om zichzelf te beschermen tegen roofdieren en hun jongen te fokken, maken ringelrob-zeehonden sneeuwdraden op het zeeen oppervlak. Degenen in de dunne sneeuwlagen zijn gevoeliger voor aanvallen dan die in de dikke lagen. De overvloed en de stabiliteit van ijs is zeer belangrijk voor het succes van de jonge zeehonden. Als het ijs blijft dalen als gevolg van de klimaatverandering, zullen jonge zeehonden op jonge leeftijd gedwongen worden om in open water te zwemmen, waardoor ze meer energie zullen uitzetten en kwetsbaar zijn voor aanvallen. Daarnaast is het ijs ook nodig om te rusten, na de speenperiode, wat essentieel is voor hun ontwikkeling. Zee ijsafname als gevolg van klimaatverandering kan het bereik van de Ringed zeehonden verder naar het noorden verplaatsen en zou hun voedingsseizoenen, vruchtbaarheid en overleving beïnvloeden. Drijfijs, dat wordt gevormd door de stijgende temperaturen, kan ook het jachtgebied van de zadelrobben opdrijven en de klapmutsen voor de kust van West-Groenland vermeerderen, waardoor het evenwicht tussen de inheemse populaties in dat gebied wordt verstoord. De afname van de populatie van Ringed seals heeft ook gevolgen voor de populatie van hun roofdier - het polaire beer. Polaire beren azen bijna uitsluitend op ringelrob en doden meestal hun jongen die van zee afhankelijk zijn om te overleven. Naast de polaire beren, jagen de mensen ook al eeuwenlang op de Ringed seals. Ze zijn niet alleen een bron van voedsel voor de meeste noordelijke kustbewoners, ze zijn ook een bron van inkomsten. Duizenden ringzegels worden jaarlijks geoogst en verhandeld voor bont door de Inuit en andere mensen in het Arctische bekken. Andere bedreigingen Warmere oceaantemperaturen veroorzaken waarschijnlijk ook een toename van pathogenen die de Ringed-zeehonden aantasten. En een migratie van Ringed seals om stabielere habitats te vinden kan de verspreiding van deze pathogenen vergroten, wat zelfs kan leiden tot een epidemie van een ziekte. Bovendien zal er, naarmate de temperaturen opwarmen, meer mensen aanwezig zijn in het Noordpoolgebied, met scheepvaart, visserij, landbouw en oliewinning. Dit zal de leefgebieden van de ringelrob verder aantasten en de beschikbaarheid van hun voedsel, zoals vis, verminderen. Zieke en dode ringelrobben begonnen in juli 2011 op te duiken aan de kust van het Beaufort Zee bij Barrow, de meest noordelijke gemeenschap van het land. Strandings werden gemeld tot aan Point Lay en Wainwright aan het Tsjoektsjische Zee. De getroffen dieren hadden letsels op de achterste flippers en in hun mond. Sommigen vertoonden vlekkerige haaruitval en huidirritatie rond de neus en ogen. De getroffen levende zeehonden waren lethargisch, waardoor mensen konden naderen. Necropsies op de dode geringde zeehonden vonden vocht in de longen, witte vlekken op de lever en abnormale groei in de hersenen. Symptomen, maar geen sterfgevallen, werden ook waargenomen in Pacific Walrus. Aanvankelijk werd gedacht dat de straling die vrijkomt uit de kernreactoren van Fukushima in Japan de oorzaak zou kunnen zijn. Dat is gebleken niet het hoesje te zijn. Immuunsysteemaandoeningen, schimmels, man- en biotoxines, contaminanten en stressfactoren die verband houden met de verandering van het zee-ijs kunnen de oorzaak zijn. Onderzoek heeft wetenschappelijke waarnemingen gecombineerd met de traditionele kennis van de Canadese Inuit over hoe orka's (Orcinus orca) in het noordpoolgebied zich gedragen en eten. Een toename van de jachtgebieden die beschikbaar zijn voor orka's in het Noordpoolgebied als gevolg van klimaatverandering en smeltend zee kan "het evenwicht van het mariene ecosysteem ernstig aantasten." Orka's zijn onlangs begonnen met het koloniseren van Hudson Bay Ze zijn top roofdieren die het gedrag van hun prooi beïnvloeden, waardoor ze weglopen, diep duiken of proberen zich te verbergen tussen het zee. Orka's eten alles, van scholen kleine vissen tot grote baleinwalvissen, meer dan twee keer hun eigen grootte. Kleinere zoogdieren zoeken hun toevlucht in ondiep water of aan land, en grotere prooien rennen weg, duiken diep of proberen zich te verbergen tussen het ijs. Zelfs de narwal zal naar ondiep water rennen en wachten tot de walvissen het opgeven.