Ruimtecapsule - retro-stijl t-shirt

Een ruimtecapsule is een vaak bemand ruimtevaartuig dat een eenvoudige vorm heeft voor het hoofdgedeelte, zonder vleugels of andere functies om tijdens de atmosferische terugkeer naar creëer te tillen. Capsules zijn tot nu toe gebruikt in de meeste bemande ruimteprogramma's, waaronder het eerste 'Vostok'- en 'Mercurius bemande ruimtevaartuig ter wereld, en in latere Sovjetruimteschepen, Soyuz, Zond/L1, L3, TKS, US Gemini, Apollo, Chinese Shenzhou en de VS, Russisch en Indiaas bemande ruimtevaartuigen die momenteel worden ontwikkeld. Ruimtecapsules hebben doorgaans een diameter van minder dan 5 meter, hoewel er geen technische limiet is voor grotere formaten. Aangezien de capsule zowel volumetrisch efficiënt als structureel sterk is, is het doorgaans mogelijk om kleine capsules te bouwen die in alle opzichten vergelijkbaar zijn met de verhouding lift-tot-sleept tegen een heflichaam of deltavleugelvorm voor minder kosten. Dit is vooral uitgesproken in het hoesje van het bemande ruimtevaartuig Soyuz. De meeste ruimtecapsules hebben een ablatieve hitteschild gebruikt om opnieuw binnen te komen en zijn niet herbruikbaar. Het Crew Exploration Vehicle lijkt vanaf december 2005 waarschijnlijk een tienvoudige herbruikbare capsule te zijn met een vervangbaar ablatief schild. Behalve bij gebrek aan ervaring op het gebied van techniek is er geen limiet voor het gebruik van keramische tegels van hoge temperatuur of van keramische platen van zeer hoge temperatuur op ruimtecapsules. De capsules voor de vroege ruimte waren gebaseerd op de design van de wijlen Maxime Faget en veel sovjetingenieurs die onder Sergei Korolev werkten. Voordat mensen de ruimte in gingen, werden orbitale en suborbitale vluchten van ruimtecapsules gemaakt met apen, honden en muizen. Dit was om te zien welke effecten een vlucht in de ruimte zou hebben op een levend organisme. In 1957 stuurde Rusland het eerste dier (hond) in Sputnik 2 in een baan om de aarde, maar zonder herstel van de ruimtecapsule naar de aarde. Dit werd gevolgd door andere diermissies van ontwikkeld als bemande Vostok-ruimteschip (het eerste succes was Sputnik 5 in 1960), totdat de Russische Cosmonaut Yuri Gagarin op 12 april 1961 in 108 minuten een eerste bemande orbitale vlucht van de aarde maakte. De eerste Amerikaan die de Aarde in een baan om de aarde ronddraait, was in februari 1962 de astronaut John Glenn in de kwikcapsule, die eerder als onbemand werd getest en bemande suborbitale missies uitvoerde (eerste van Alan Shepard op mei 1961). Later nam de Duitse capsule twee astronauten de ruimte in voor langere periodes. De Apollo-capsule nam drie astronauten naar de maan, en de Lunar Module nam er twee naar het oppervlak. De Sovjet-Voskhod-ruimtekapsule heeft per missie tot drie kosmonauken in een baan om de aarde gebracht