Shakespeare Sonnet 97 (XCVII) op het perkament Servet

Wat zou het leven zijn zonder poëzie in het algemeen - of Shakespeare in het bijzonder? Een tijdje terug besloot ik om producten te maken met behulp van Shakespeare's sonnetten, maar ik voelde dat mijn ontwerp op dat moment een beetje onvervuld was, dus ik heb het een beetje vernieuwd naar iets meer naar mijn zin. Traditioneel maar origineel. De achtergrond is een perkamenttextuur die ik een tijdje geleden heb gemaakt, en ik vond er ook een kalligrafisch lettertype voor dat het bijna unieke kenmerk heeft van zowel historische zwaartekracht als moderne leesbaarheid. Uiteraard zijn er veel sonnetten om doorheen te komen, dus als je van dit ontwerp houdt, maar je favoriete werk van de bard die er al in is gemaakt niet kunt vinden, stuur dan een e-mail naar mail@galleryhakon.com om het me te laten weten en ik kom er meteen aan. Deze in het bijzonder is sonnet 97 (XCVII), dat luidt: Die delen van u die het oog van de wereld doth uitzicht Hoe als een winter is mijn afwezigheid geweest Van u, het plezier van het vluchtige jaar! Wat een ijskappen heb ik gevoeld, wat een donkere dagen heb ik gezien! Wat een oude december barheid overal! En toch werd deze tijd weggenomen, de zomertijd; de krioelende herfst, groot met een rijke toename, de moedwillige last van de priemgetallen dragend, als de baarmoeder van de weduwen na het overlijden van hun heren: Toch leek mij deze overvloedige kwestie maar hoop op wezen en onvaderlijke vruchten; want de zomer en zijn genoegens wachten op u, en, gij weghoudt, de vogels zijn juist stom: Of, als ze zingen, 'is met zo'n saai gejuich, dat bladeren er bleek uitzien, die de winter nabij vrezen.