Sint-John van het kruis. Poster

John, geboren in Spanje in 1542, leerde het belang van zelfopofferende liefde van zijn ouders. Zijn vader gaf zijn rijkdom, status en comfort op toen hij trouwde met de dochter van een Dreamweaver en door zijn nobele familie werd verdreven. Nadat zijn vader stierf, hield zijn moeder de arme familie bij elkaar terwijl ze dakloos werden op zoek naar werk. Dit waren de voorbeelden van offers die John volgde met zijn eigen grote liefde — God. Toen het gezin eindelijk werk vond, kreeg John nog steeds honger in het midden van de rijkste stad in Spanje. Op veertien jaar nam John een baan voor ziekenhuispatiënten die leden aan ongeneeslijke ziekten en waanzin. Het was uit deze armoede en lijden, dat John leerde zoeken naar schoonheid en geluk niet in de wereld, maar in God. Nadat John zich bij de orde van Carmelite had aangesloten, heeft Saint Teresa van Avila hem gevraagd haar hervormingsbeweging te helpen. John steunde haar overtuiging dat het bevel terug zou moeten keren naar zijn gebed. Maar veel Carmelites voelden zich bedreigd door deze hervorming, en sommige leden van John's eigen orde ontvoeren hem. Hij werd opgesloten in een cel van 1,5 meter bij 10 meter en drie keer per week geslagen door de monniken. Er was slechts één klein raam hoog boven het plafond. Maar in dat ondraaglijke donkere, koude en desolatie, waren zijn liefde en geloof als vuur en licht. Hij had niets meer over dan God — en God bracht John zijn grootste vreugde mee in die kleine cel. Na negen maanden ontsnapte John door het slot op zijn deur los te schroeven en voorbij de wacht te kruipen. Hij nam alleen de mystieke poëzie mee die hij in zijn cel had geschreven en klom uit een raam met een touw van een staart dekens. Zonder enig idee waar hij was, volgde hij een hond naar de beschaving. Hij verstopte zich van achtervolgers in een klooster waar hij zijn poëzie aan de nonnen las. Vanaf dat moment was zijn leven toegewijd aan het delen en uitleggen van zijn ervaring met Gods liefde. Zijn leven van armoede en vervolging had een bittere cynicus kunnen opleveren. In plaats daarvan kreeg het de geboorte van een compassievol mystiek, die leefde door de overtuigingen: "Wie heeft ooit mensen gezien die door hardheid tot de liefde voor God zijn overgehaald?" en "Waar geen liefde is, zet liefde — en je zult liefde vinden."