Skeleton reed zijn helikopterfiets over het pad zelfinktende stempel

De zon ging onder over het dikke bos toen het skelet over de kronkelende weg op zijn helikopterfiets reed. Zijn benige vingers grepen het stuur strak terwijl hij door de bomen weefde, het gebrul van de motor galmde door de rustige bossen. Op zijn schouder droeg hij een groot visskelet, zijn beste vriend. Ze hadden samen vele avonturen meegemaakt, en dit was er nog eentje om aan hun lijst toe te voegen. Het skelet lachte zoals hij zich de blikken voorstelde op de gezichten van de andere wezens in het bos toen ze hem zagen rijden met zijn visvriend. Ze gingen verder op de weg, de wind in hun botten en de sensatie van de rit vulde hen met vreugde. Het skelet wist dat zolang hij zijn helikopterfiets en visskelet bij zich had, er niets was dat ze niet konden veroveren. Ze waren een onbevreesd duo dat door het bos reed en herinneringen maakte die een leven lang zouden duren.