SoundGirls Awareness Project: Canvas tas met gedic

De Sound-boom van Chrissie Ferguson Er is een boom waarvan we allemaal deel uitmaken. Hoewel het nog maar 30 jaar leeft, is het net zo groot en sterk als een eik die al 300 jaar leeft. Het zaad werd in 1990 geplant. Terwijl de zon erop scheen, en de regen verzadigde de grond, begonnen de wortels vast te nemen. Bijna meteen begon een boom te groeien. Het werd sterker en groter met elke voorbijgaande dag. De takken bereikten de hemel. En naar de gemeenschap. Dag na dag leverde het zonlicht zijn magie op. De regen gooide ook zijn spreuk op de boom uit. Een groot aantal bladeren begon te groeien. Binnenkort begonnen ze in de bries te roesten, en Creëer muziek voor al het land om te horen. En de boom stond groot en regeel, en leverde zuurstof op voor iedereen die er naar toe vloog. De mensen waren gelukkig. Ze dansten en zongen. De boom en de mensen waren er één. Maar op een dag kwam duisternis over het land. De wolken vulden de hemel in, maar de regen stroomde niet meer uit de hemel. Zonder het licht groeide de boom niet. Zonder de regen die haar hart en ziel in de grond gooide, begon de boom te draaien. Het geluid van de bries die door de bladeren stromen, vloog snel als een ver weg gelegen geheugen. Maar de boom gaf de hoop niet op. Zelfs in het donkerste uur. "Ik hou nog steeds vast aan deze droom van ver licht, in die zin dat ik op de een of andere manier zal overleven." En de boom overleefde het. Omdat het licht op een dag terugkwam. En ook het ritme van de regen. De ledematen bereikten ver. De wortels bereikten diep. De bladeren waren weer groen. Ze maakten muziek in de bries. De mensen kwamen terug. Ze dansten en zongen. Nogmaals, de boom en de mensen waren er één.