Sovjet Antonov An-2 Biplane Glas

Een met ski uitgeruste Sovjet Antonov AN-2 (Антонов А н-2) tijdens een vlucht boven Siberië. Cyrillische (Russische) tekst met de tekst "Антонов А нsigned-2" (Antonov An-2) verschijnt ook. De iconische Russische rode ster verschijnt aan de achterkant; pas aan door daar je eigen extra tekst toe te voegen. In 2017 vierde de Antonov Company, gevestigd in Oekraïne, de 70e verjaardag van de eerste vlucht van de AN-2. De AN-2 (Russische bijnaam: кукурузн и кLaboratories [kukuruznik of "maïs landarbeider"] door de NAVO aangeduid als COLT) is 's werelds grootste eenmotorige tweedekker. De buitengewone slow-flight mogelijkheden maken het uitermate geschikt voor korte, onverbeterde velden, en sommige gespecialiseerde varianten zijn ook gebouwd voor koud weer en andere extreme omgevingen. Het vult dezelfde niche in Rusland en delen van Oost-Azië als de eerbiedwaardige Douglas DC-3 / C-47 in het Westen. Sinds zijn eerste verschijning in 1947 is de AN-2 in grote aantallen geproduceerd; meer dan 5.000 werden gebouwd in de USSR. Sinds 1960 zijn de meeste AN-2's gebouwd in Polen, met meer dan 12.000 gemaakt voordat de volledige productie in 1992 eindigde. Beperkte productie uit deelvoorraden blijft bestaan. De AN-2 is ook gebouwd onder licentie in China als de Shijiazhuang Y-5. Noord-Korea gebruikt man AN-2's voor speciale eenheden. Met uitzondering van de Lockheed C-130, is de AN-2 in min of meer ononderbroken productie langer dan enig ander vliegtuig. De AN-2 is ontworpen als een vliegtuig voor gebruik in de bosbouw en de landbouw. Het basiscasco is echter zeer aanpasbaar en er zijn talloze varianten ontwikkeld. Het gaat onder meer om met trechters uitgeruste versies voor het afstoffen van gewassen, wetenschappelijke versies voor atmosferische bemonstering, waterbommenwerpers voor het bestrijden van bosbranden, vliegende ambulances, met drijvers uitgeruste watervliegtuigversies, licht bewapende gevechtsversies voor het droppen van parachutisten en natuurlijk de meest voorkomende AN-2T-versie, het 12-zits vliegtuig. De AN-2 heeft geen overtreksnelheid die in de bedieningshandboeken wordt vermeld (de overtreksnelheid is de snelheid waarmee het vliegtuig te langzaam reist voor de luchtstroom over de vleugels om het omhoog te houden). Piloten van de AN-2 zeggen dat het vliegtuig volledig onder controle kan worden gevlogen bij 30 mph (als contrast heeft een modern Cessna 4-zits licht vliegtuig een kraampsnelheid van ongeveer 55 mph). Deze trage overtreksnelheid maakt het mogelijk dat het vliegtuig achteruit vliegt (als het vliegtuig in een tegenwind van, laten we zeggen, 35 mph wordt gericht, zal het achteruit reizen met 5 mph terwijl het onder volledige controle is). Dit is een zeldzame mogelijkheid, zelfs voor Short Take Off and Landing (STOL) vliegtuig. Alleen de Duitse Fieseler Fi-156 "Stork" van de Tweede Wereldoorlog heeft een beter vermogen tot langzame snelheid. Een interessante opmerking uit het handboek van de piloot luidt: "Als de motor stopt in instrumentomstandigheden (blind vliegen als je de grond niet kunt zien) of 's nachts, moet de piloot de controlekolom volledig achteruit trekken (hij zal niet vastlopen) en de vleugels waterpas houden. De voorste lamellen zullen uitklappen bij ongeveer 40 mph (64 km / h), en wanneer het vliegtuig vertraagt tot een voorwaartse snelheid van ongeveer 25 mph [40 km / h], zal het vliegtuig zinken met ongeveer een parachute afdalingssnelheid totdat het vliegtuig de grond raakt."