Stap voor stap naar de overwinning.. Koop overgebl Briefkaart

Een grote hand bereidt zich voor om een vlag op Duitsland te leggen. Oorlogsobligaties zijn obligaties die door een regering worden uitgegeven om militaire operaties in oorlogstijd te financieren. Oorlogsobligaties genereren kapitaal voor de regering en maken burgers betrokken bij hun nationale militairen. Dit systeem is ook nuttig als middel om de inflatie in zo'n overstimulerende economie onder controle te houden door geld uit de omloop te nemen tot hopelijk na de oorlog. Het aantrekken van oorlogsobligaties gaat vaak gepaard met oproepen tot patriottisme en geweten. Door de overheid uitgegeven oorlogsobligaties hebben meestal een rendement dat onder de marktwaarde ligt en worden vaak in een breed scala van denominaties beschikbaar gesteld om ze betaalbaar te maken voor alle burgers. In de zomer van 1940 hebben de overwinningen van nazi-Duitsland tegen Denemarken, Noorwegen, België, Nederland en Frankrijk de regering dringend verzocht zich op discrete wijze voor te bereiden op mogelijke betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de Tweede Wereldoorlog. Belangrijkste punten van zorg waren de kwesties rond de financiering van de oorlog. Veel President Franklin D. De adviseurs van Roosevelt waren voorstander van een systeem van belastingverhogingen en gedwongen spaarregelingen, zoals de Britse econoom John Maynard Keynes voorstond. In theorie zou dit hogere uitgaven mogelijk maken, terwijl het inflatierisico afneemt. Minister van Financiën Henry Morgenthau, Jr., gaf echter de voorkeur aan een systeem van vrijwillige leningen en begon in de herfst van 1940 met de planning van een nationaal obligatieprogramma. Het was de bedoeling om de aantrekkingskracht van de baby obligaties die in de interoorlogsperiode waren ingevoerd te verenigen met het patriottische element van de vrijheidsobligaties uit de Eerste Wereldoorlog. Morgenthau vroeg om de hulp van Peter Odegard, een politiek wetenschapper die gespecialiseerd is in propaganda, bij het opstellen van de doelstellingen van het obligatieprogramma. Op advies van Odegard begon de Schatkist de eerder succesvolle baby-obligaties op de markt te brengen als "defensie-obligaties". Er zouden drie nieuwe reeksen obligatieleningen worden ingevoerd, namelijk de reeksen E, F en G, waarvan reeks E op particulieren zou worden gericht als "defensieverplichtingen". Net als de baby-obligaties werden ze verkocht voor maar liefst $18,75 en vervielen ze in tien jaar. Toen betaalde de regering van de Verenigde Staten de obligatiehouder $25 Grote coupures van $50 tot $1000, die in tegenstelling tot de Liberty Bonds van de Eerste Wereldoorlog allemaal niet-verhandelbare obligaties waren. Voor degenen die het moeilijk vonden om een volledige obligatie tegelijkertijd te kopen, konden 10 cent spaarzegels worden gekocht en verzameld in goedgekeurde postzegelalbums van de Schatkist totdat de ontvanger genoeg postzegels had verzameld voor een obligatieaankoop. De naam van de obligaties werd uiteindelijk veranderd in oorlogsobligaties na de Japanse aanval op Pearl Harbour op 7 december 1941, waardoor de Verenigde Staten de oorlog zijn begonnen. Het Comité voor Oorlogsfinanciën werd belast met het toezicht op de verkoop van alle obligaties, en de Raad voor Oorlog heeft de vrijwillige naleving van de aankoop van obligaties bevorderd. Populaire hedendaagse kunst werd gebruikt om de obligaties te promoten. In de eerste drie jaar van het nationale defensiebesparingsprogramma werd meer dan een kwart miljard dollar adverteren. De regering deed een beroep op het publiek via de populaire cultuur. Norman Rockwell's schilderserie, de vier vrijheden, raakte toegespitst op een oorlogsobligatie-inspanning die $132 miljoen opbracht. Er werden in het hele land demonstraties gehouden met beroemde beroemdheden, meestal Hollywood filmsterren, om de adverteren effectiviteit van de band te vergroten. De Music Publishers Protect Association moedigde haar leden aan om patriottische berichten op de voorkant van hun vel te plaatsen, zoals "Buy U.S. Bonds and Stamps". In de loop van de oorlog kochten 85 miljoen Amerikanen obligaties voor een totaalbedrag van ongeveer 185,7 miljard dollar. De National Service Board for Religious Objectors bood tijdens de Tweede Wereldoorlog civiele obligaties aan in de Verenigde Staten, in de eerste plaats aan leden van de historische vredeskerken als alternatief voor degenen die niet op gewetensvolle wijze iets konden kopen dat bedoeld was om de oorlog te ondersteunen. Dit waren Amerikaanse staatsobligaties die niet als defensie-obligaties werden aangeduid. In totaal werden 33.006 abonnementen verkocht voor een totale waarde van $6.740.161, voornamelijk aan Mennonieten, Brethren en Quakers.