Stop Street Road Sign Symbool Attach Traffic T-shirt

De standaardstoptekens hebben een gespecificeerde grootte van 75 cm (30 in) over tegenovergestelde vlakken van het rode octagonale gebied, met een witte grens van 20 mm (¾ in). De witte hoofdletters die de "stop"-legende vormen, zijn 25 cm lang (10 inch). Grotere borden van 90 cm (36 inch) met een legende van 30 cm (12 inch) en een grens van 25 mm (⅞ in) worden gebruikt op snelwegen met meerdere rijstroken. Er bestaan wettelijke bepalingen voor extra grote 120 cm (48 inch) borden met een legende van 40 cm (16 inch) en een grens van 30 mm (1¼ inch) voor gebruik waarbij de zichtbaarheid van borden of de reactieafstand beperkt is, en de kleinste toegestane grootte van het stopbord voor algemeen gebruik is 60 cm (24 inch) met een legende van 20 cm (8 inch) en 15 mm (⅝) voor algemeen gebruik. . De metrische eenheden die in de Amerikaanse regelgevende handboeken worden gespecificeerd, zijn afgeronde benaderingen van Engelse eenheden, niet exacte omzettingen.[1][2] Het veld, de legende en de grens zijn allemaal retroflectief. De tekens van het einde zijn retroflectief. In deze nachtfoto, is de persoon nauwelijks zichtbaar, terwijl het teken helder door de flits van de camera wordt aangestoken. Het stopteken wordt gespecificeerd met de Engelse legende "stop" in het Verdrag van de Verenigde Naties inzake verkeerstekens en -signalen. Dit komt omdat het onderscheidende ontwerp van het teken werd ontwikkeld en voor het eerst werd gebruikt in de VS, en later werd aangenomen door andere landen en door de VN. De tekens van het einde worden vaak gebruikt in Noord-Amerika (met inbegrip van Mexico, waar zij "alto" lezen) om tegenstrijdige verkeersbewegingen op kruispunten te controleren die niet bezet genoeg zijn om de installatie van verkeerssignalen te rechtvaardigen. In de Verenigde Staten is het stopteken niet bestemd voor gebruik als verkeerskalmeringsmiddel; het is voornamelijk bedoeld om te worden geïnstalleerd met het oog op de veiligheid en/of om een bepaalde richting recht van doorgang toe te wijzen. In de Verenigde Staten en Canada worden echter in woonwijken en in de nabijheid van plaatsen waar kinderen spelen of lopen (zoals schoolplaatsen), of waar zich vaak auto-ongelukken voordoen, vaak stopsignalen gebruikt, waardoor extra voorzorgsmaatregelen noodzakelijk zijn. Het is gebruikelijk dat op alle snijwegen stopborden worden aangebracht, met als gevolg drierichtings- en vierbaanshaltes. De tekens van het einde worden soms gestolen als ranken. Een dodelijk ongeval als gevolg van diefstal van een stopbord kan leiden tot doodslag tegen de dader. De stopsignalen worden soms vernield. Tijdens het presidentschap van George W. Struik zouden de woorden oorlog of Struik op stopbordjes zijn geschilderd, vandaar het lezen van Stop Struik of Stop War. Stop-borden kwamen in 1915 uit Michigan. De eerste hadden zwarte letters op een witte achtergrond en waren 24×24 inch, iets kleiner dan het huidige teken. Naarmate de stoptekenen zich steeds verder uitbreidden, kwam een comité, gesteund door de American Association of State Highway Officers (AASHO), in 1922 bijeen om ze te standaardiseren, en koos het comité de plaatselijke vorm die sindsdien in de Verenigde Staten wordt gebruikt. Door de unieke achtzijdige vorm van het teken kunnen bestuurders die naar de achterkant van het bord kijken, identificeren dat de aankomende bestuurders een stopteken hebben en verwarring met andere verkeersborden voorkomen. Het werd ook gekozen om het 's nachts gemakkelijk te kunnen herkennen, aangezien de oorspronkelijke tekens niet reflecterend waren. De National Conference on Street and Highway Safety (NCSHS), een groep die concurreert met AASHTO, pleitte voor een kleiner rood-op-geel stopteken. Deze twee organisaties zijn uiteindelijk samengevoegd tot het Gezamenlijk Comité inzake uniforme verkeersregelaars, dat in 1935 het eerste handboek over uniforme verkeersregelaars voor straten en snelwegen (MUTCD) heeft gepubliceerd met de specificaties van het stopteken.