Symbolen van Portugal - FADO Keramisch Ornament

"Fado (Portugese uitspraak: [ˈfaðu], "lot, lot") is een muziekgenre dat kan worden getraceerd tot de jaren 1820 in Portugal, maar waarschijnlijk met veel vroegere oorsprong. Fado historicus en wetenschapper Rui Vieira Nery zeggen dat "de enige betrouwbare informatie over de geschiedenis van Fado mondeling werd doorgegeven en in het beste geval teruggaat naar de jaren 1820 en 1830. Maar zelfs die informatie werd vaak gewijzigd in het generationele transmissieproces dat ons vandaag de dag deed bereiken."[1] In het populaire geloof is fado een muziekvorm die wordt gekenmerkt door rouwende geluiden en teksten, vaak over het zee of het leven van de armen, en die wordt geïnspireerd door een karakteristiek gevoel van aftreden, vetzucht en melancholie (losjes vastgelegd door het woord saudade, of "verlangen"). . Maar hoewel de oorsprong moeilijk te traceren is, wordt vandaag de dag door velen beschouwd als een soort van lied dat over alles kan gaan, maar een bepaalde structuur moet volgen. De muziek is meestal gekoppeld aan het Portugese woord saudade, dat het gevoel van verlies symboliseert (een permanent, onherstelbaar verlies en de daaruit voortvloeiende levenslange schade). Amália Rodrigues, Carlos do Carmo, Mariza, Mafalda Arnauth, Ana Moura en Cristina Branco zijn beroemde zangers van de fado." "Op 27 november 2011 is Fado opgenomen in de lijsten van immaterieel cultureel erfgoed van de UNESCO."