Takken_W_Amandelbloesems_Vincent_van_Gogh_1890 Leggings

Branches_W_Almond_Blossoms_Vincent_van_Gogh_1890 Poster kunst print. Het leven (1853-1890). Oorspronkelijke grootte: hoogte: 73,5 cm (28,9 in) breedte: 92,4 cm (36,3 in) Volgend is informatie online gevonden" "Midden maart 1888 van Gogh schrijft over het weer en dat de amandelbomen in volle bloei komen, "Het weer hier is veranderlijk, vaak winderig met turbulente hemel, maar de amandelbomen beginnen overal te bloeien." Mancoff zegt over bloeiende bomen en dit werk, Vincent bereikte een gevoel van spontaniteit, zichzelf te bevrijden van de strikte zelf-analytische aanpak die hij nam in Parijs. In Amandelboom in Blossom gebruikte Vincent de lichte, gebroken streken van het impressionisme en de kleurschakeringen van het divisionisme voor een sprankelend oppervlak-effect. De kenmerkende contouren van de boom en zijn positie op de voorgrond herinneren aan de vormelijke kwaliteiten van de Japanse prints. De weergave van de amandelbloesem is dichtbij en toegankelijk voor de toeschouwer en de vertakkingen lijken buiten het lijst van het schilderij uit te reiken. Theo schreef op 31 januari 1890 aan zijn broer Vincent om de geboorte van zijn zoon Vincent Willem van Gogh aan te kondigen. Als een middel om feest te vieren, begon Vincent te werken aan een schilderij voor Theo en zijn vrouw. Hij was heel dicht bij zijn broer en hij probeerde een nieuw leven te symboliseren in de bloemen van de amandelboom voor de geboorte van baby Vincent. Vincent schreef aan zijn moeder over de geboorte van Theo en Jo's baby, Hoe blij was ik toen het nieuws kwam... Ik had veel liever gezien dat hij het jongetje naar Vader had geroepen, van wie ik deze dagen zoveel heb nagedacht, in plaats van naar mij; maar toen ik zag dat het nu gedaan is, begon ik meteen een afbeelding voor hem te maken, om in hun kamer grote takken van witte amandelbloesem tegen een blauwe lucht op te hangen. De compositie is anders dan alle andere schilderijen van Van Gogh. De takken van de amandelboom lijken tegen de blauwe lucht te zweven en het afbeeldingen vlak te vullen.[3] De close-up van de takken doet denken aan de stelling van Delacroix dat "zelfs een deel van een ding een soort complete entiteit op zich is."[16] Donkere lijnen schetsen de takken. Dit is een eigenschap die Van Gogh had bewonderd in Japanse bloemstudies die bijvoorbeeld een deel van een stengel van bamboe in een lege ruimte kunnen weergeven.[3] De felle kleur is een weerspiegeling van de schilderijen die in Arles zijn gemaakt en het transformerende werk van Gogh aan het stilleven. Van Gogh-biograaf Steven Naifeh speculeert dat Van Gogh zich bij het schilderen van amandelbloesems liet inspireren door het schilderij Amandelbomen in bloesem van zijn vriend John Russell uit 1887. Russell op zijn beurt kan zijn werk hebben afgeleid van de Japanse kunstenaar Hokusai's 1833 houtblok Bullfinch en Weeping Cherry.