uil 2 poster

De eigenaar heeft grote naar voren gerichte ogen en oorgaten, een hawk-achtige snavel, een vlak gezicht, en gewoonlijk een opvallende cirkel van veren, een gezichtsschijf, rond elk oog. Hoewel de uilen een binoculair gezichtsvermogen hebben, worden hun grote ogen bevestigd in hun sockets, zoals bij andere vogels, en moeten ze hun hele hoofd draaien om uitzichten te veranderen. De meeste roofvogels trekken de ogen aan de zijkanten van hun hoofd, maar de stereoscopische natuur van de naar voren gerichte ogen van de uil maakt een groter gevoel van diepteperceptie mogelijk die nodig is voor de laaglichte jacht. De eigenaar is vooruitziend en kan binnen een paar centimeter van zijn ogen niets duidelijk zien. Gevlekte prooi kan gevoeld worden door uilen met behulp van filoplumes, die kleine haarachtige veren zijn op de snavel en poten die als "gevoel" fungeren. Hun verre visie, vooral in licht, is uitzonderlijk goed. In tegenstelling tot de volksmythe kan een uil zijn hoofd niet helemaal achteruit draaien. Het kan zijn hoofd 135 graden in beide richtingen draaien; het kan dus achter zijn eigen schouders kijken, met een totaal uitzicht van 270 graden. De kleinste uil is de Elf Owl (Micrathene whitneyi), met maar liefst 31 g (1,1 oz) en 13,5 cm (5,3 inch). Sommige van de pygmuil zijn nauwelijks groter. De grootste uilen zijn twee van de adelaars; de Euraziatische Eagle Owl (Bubo bubo) en de Blakiston's Fish Owl (Bubo blakistoni) - die een lengte van 60 tot 71 cm (28,4 inch) lang kunnen bereiken, hebben een spanwijdte van bijna 2 m (6,6 ft) en een gemiddeld gewicht van bijna 4,5 kg (10 lb). Verschillende soorten uilen maken verschillende geluiden. Het brede scala aan bellers is het vinden van muizen of het aankondigen van hun aanwezigheid aan potentiële concurrenten, en het helpt ook ornithologen en berders om deze vogels te lokaliseren en soorten te herkennen. De gezichtsschijf helpt het geluid van prooi naar hun oren te trechter. In veel soorten worden deze asymmetrisch geplaatst, voor betere richtingsplaatsen. Eieren van kippen zijn meestal wit en bijna bolvormig en variëren in aantal van een paar tot een dozijn, afhankelijk van de soort. De eieren worden met tussenpozen van 1 tot 3 dagen gelegd en komen niet tegelijkertijd uit. Dit verklaart de grote variatie in de grootte van de brokstukken. De eigenaar bouwt geen nesten, maar zoekt eerder een beschutte nestplaats of een verlaten nest in bomen, ondergrondse brandwonden, of in gebouwen, schuren en grotten.