Vauxhall Motors Advertisement Trucker Pet

Herstel en versterkt door Scenesfromthepast.net. Alexander Wilson richtte de onderneming in Vauxhall, Londen in 1857. Oorspronkelijk Alex Wilson en Company, toen Vauxhall Iron Works, bouwde het bedrijf pompen en scheepsmotoren. In 1903 bouwde het bedrijf zijn eerste auto, een model met een vermogen van vijf paarden, bestuurd met een hellende, met twee voorwaartse versnellingen en geen achteruitversnelling. Dit leidde tot een beter ontwerp dat te koop werd aangeboden. Om uit te breiden, verlegde de onderneming het grootste deel van haar productie in 1905 naar Luton. De onderneming bleef haar activiteiten voortzetten onder de naam Vauxhall Iron Works tot 1907, toen de moderne naam Vauxhall Motors werd goedgekeurd. Het bedrijf werd gekarakteriseerd door zijn sportmodellen, maar na de Eerste Wereldoorlog waren de design van het bedrijf meer streng. Een groot deel van het succes van Vauxhall in de beginjaren van Vauxhall Motors was te danken aan het man Laurence Pomeroy. Pomeroy ging in 1906 als assistent-rapporteur voor advies op 22-jarige leeftijd bij Vauxhall. In de winter van 1907/8 heeft de hoofdontwerper F.W. Hodges een lange vakantie genomen en bij zijn afwezigheid heeft de directeur Percy Kidner Pomeroy gevraagd een motor te ontwerpen voor auto's die in de in juni van dat jaar gehouden RAC- en Scottish Betrouwbaarheidsproef van 1908 zullen worden opgenomen. De auto's waren zo succesvol dat Pomeroy de overhand kreeg van Hodges.[6] Zijn eerste ontwerp, het Y-type Y1, was uitstekend geslaagd bij de RAC & Scottish 2000 Mile Reliability Trials uit 1908, die een uitstekende klimcapaciteit in de heuvel lieten zien, met in totaal 37 seconden minder tijd in de bergbeklimmen dan elke andere auto in zijn klasse. Met ongeëvenaarde snelheden rond het Brooklands circuit was de Vauxhall zo ver voor alle andere auto's van elke klasse dat de bestuurder kon ontspannen, met een gemiddelde snelheid van 46 km/h (74 km/h), waarbij de auto 55 km/h (89 km/h) kon bereiken. Het Y-Type ging verder om klasse E van het Proces te winnen. Het Y-Type was zo succesvol dat besloten werd om de auto in productie te nemen als de A09-auto. Dit kuitte de legendarische A-Type Vauxhall. Vier verschillende soorten hiervan werden geproduceerd tussen 27 oktober 1908 en het moment waarop de massaproductie in 1914 werd stopgezet. Een laatste A-type werd in 1920 samengesteld. De A-Type Vauxhall was een van de meest geacclameerde auto's van 3 liter die op dit moment tot 100 km/h (160 km/h) kon worden uitgerust. In de Prins Henry Trials uit 1910 werden twee auto's ingevoerd. Hoewel er geen duidelijke winnaars waren, werden ze goed uitgevoerd en replica's werden officieel verkocht als C-type, maar nu bekend als de prins Henry. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte Vauxhall grote aantallen van het D-type, een prins Henry-chassis met een motor zonder rating, voor gebruik als dienstauto voor de Britse strijdkrachten. Na de wapenstilstand van 1918 bleef het D-type in productie samen met het E-type van de sport. Pomeroy vertrok in 1919, verhuisde naar de Verenigde Staten en werd vervangen door C.E. Koning.[6] Ondanks het maken van goede auto's, waren dure stamboekauto's van het type dat het bedrijf goed had bediend in de welvarende jaren vóór de oorlog niet meer in de vraag naar een onderneming die moeite had om consequent winst te maken en Vauxhall zocht een belangrijke strategische partner.