Vlag van het Regentschap van Algiers, Algerije Sticker

Volgens de historicus ʿAbd al-Rahman al-Jilali bevrijdde Aruj Barbarossa Algiers in 1516 van de Spaanse controle en consolideerde hij zijn heerschappij door een symbolische vlag te hijsen die bestond uit groene, gele en rode kleuren. Deze vroege vlag betekende een breuk met de Christelijke macht van Spanje en legde de basis voor een nieuwe islamitische staatsvorm. Al-Jilali benadrukt dat terwijl Hayreddin Barbarossa bezig was met campagnes elders, Aruj de stad veiligstelde en deze driekleur als een teken van zijn gezag aannam. Historici Ahmed Tewfik El Madani en Othman Kaak voegen eraan toe dat Aruj de enige autoriteit in Algiers werd en "zijn spandoeken van drie kleuren boven de muren en kastelen" verhoogde, waarbij hij verder de symbolische bewering van de heerschappij opmerkte door munten te slaan met zijn embleem en de inscriptie "geslagen in Algiers." Ook de historici Nadir Assari en Mouloud Gaïd bevestigen dat tijdens de Turkse periode de vlag bestond uit drie horizontale zijden banden in deze kleuren. De aanwezigheid van de vlag was niet beperkt tot het slagveld of de paleispoorten. Het verscheen ook in kunst en cartografie. Tarek Kahlaoui meldt dat een Ottomaanse atlas uit 1551 van Al-Sharafi Algiers afschildert onder een vlag met horizontale rode, gele en groene strepen - een zeldzaam vroeg voorbeeld van Algerijnse symboliek in de islamitische cartografie. De rood-geel-groene driekleur, hoewel lokaal overgenomen door de gebroeders Barbarossa, had waarschijnlijk gelaagde betekenissen. Zoals historicus Jeanette M. Fregulia opmerkt, suggereert de gelijkenis van de vlag met die in andere Ottomaanse administratieve centra een dubbele identiteit: een uitdrukking van lokale autonomie binnen een bredere Ottomaanse imperiale context. De vlag kan de zetel van de Pasja, de vertegenwoordiger van de Sultan in Algiers, hebben gemarkeerd, terwijl tegelijkertijd de militaire en politieke autoriteit van het Regentschap zelf wordt bevestigd. Een variant werd beschouwd als een oorlogsvlag volgens Bertrand Dubreuil. Ook buitenlandse reizigers en kroniekschrijvers namen de vlag waar. Amerikaanse gevangene in Algiers in de late 18e eeuw James Leander Cathcart beschrijft de vlaggenstaf op het paleis van de Dey, bekroond met een vergulde halve maan en gebruikt om zowel "de nationale banieren en die van de Ottomaanse Sultan en de profeet Mohammed" op vrijdag en festivals te vliegen. De 19e-eeuwse Franse historicus Léon Galibert, geciteerd door historicus Mouloud Kacem Naît Belkacem, beschrijft de "grote nationale vlag van Algiers" als bestaande uit drie banden van zijde - rood, groen en geel - majestueus weergegeven boven de Bab-Azoun-poort. Volgens 19e-eeuwse Franse auteurs vloog deze vlag van vooraanstaande locaties in de stad in de 16e en 17e eeuw: over poorten zoals Bab Azoun, bovenop het Djennina-paleis en over terrassen met uitzicht op het zee. De Fondation de la régence d'Alger, een kroniek gebaseerd op 16e-eeuwse Arabische bronnen, bevestigt dat de standaard van rood, geel en groen boven het Djeninapaleis zweeft - een visuele bevestiging van macht die zichtbaar is vanaf land en zee. In zijn 1887 werk L'Algérie qui s'en va, Marius Bernard geeft verdere specificiteit: de opstelling van de vlag gekenmerkt rood aan de bovenkant, groen in het midden, en geel aan de onderkant, gevlogen op een lange paal "waarop de onbeschaamde vlag van het Regentschap vloog zo lang."